laboratorium

nie akceptował że na uczelni jest lepszy doktorant niż on i przez to nie doceniał miłego nastawienia miry!
- chciałabym - zaśmiała się i weszła do środka. nie wyczuła jego focha, to zazwyczaj ona fochała się na niego xd - ale nie, za to mają suszone owoce i matczyną miłość w sobie - powiedziała ironicznie i postawiła pudełko z ciastkami na biurku arnolda opierając się też o nie lekko i zawisając nad nim.

robin nie był lepszym doktorantem, po prostu robił wokół siebie więcej szumu. no i miał życiowe doświadczenia z końca świata, a arnold siedział w laboratorium z robakami xd
- jesteś w pracy - przypomniał jej. tak jakby nie jarali na zapleczu jej sklepu xd no ale widać traktował uczelnię o wiele poważniej niż jej dotychczasowe zajęcie. - dzięki - złapał jedno ciastko. - że je przyniosłaś. - zamachał ciastkiem i się poczęstował, znowu przenosząc wzrok na kartki przed sobą i coś dopisując.

lepiej układały mu się włosy niż arniemu siedzącemu z robakami xd
- wiem o tym - nie miała w planie jarać na uczelni, szanowała to że arnold załatwił jej pracę i choć raz postawiła na dojrzałość, a nie bycie wredną pipą - nie ma sprawy i tak nie zjadałabym wszystkiego co dostałam w spadku po wczorajszym uroczym i rodzinnym obiedzie - była skłonna oddać mu pudełko ciastek, tam było za dużo cukru xd - o której kończysz? - to brzmialo niczym zaproszenie, ale tak na prawdę liczyła na podwózkę albo odprowadzenie. miała jakieś ciężkie dokumenty do zabrania czy coś! poza tym chętnie podzieliłaby się swoim dniem z nim, była dumna z tej pracy!

i dlatego arnold nie miał szans xd
- i jak było na tym uroczym i rodzinnym obiedzie? - spojrzał na nią z zainteresowaniem i oczywiście troską wymalowaną na twarzy. wiedział, że miała skomplikowane stosunki z mamą, więc był trochę zaangażowany. nawet jak się fochował, to się interesował. szczególnie że przyniosła ciastka. - właściwie to już skończyłem, teraz obrabiam badania - wzruszył ramionami, przyznając się do tego, że nie ma życia towarzyskiego i w swoich wolnych chwilach dalej zajmuje się pracą. - a ty? mam nadzieję, że profesor kirkman nie zawalił cię papierami? - widział, jak staruszek otworzył swoją szafkę i wysypały się z niej dokumenty.

hahaha tak xd
- jak zawsze niezręcznie - zaśmiała się. fakt, nie miała łatwych relacji z rodziną, choć arnie miał totalnie podobnie - 'kiedy zaczniesz normalną pracę?' 'kiedy przyprowadzisz jakiegoś normalnego faceta?' 'kiedy ogarniesz swoje życie?' - cytowała i trochę nabijała się - przecież mam pracę i w miarę ogarnięte życie - oczekiwała przytaknięcia od niego. nieświadomie nakręcona tą pracą otwierała się przed nim bardziej niż zwykle. albo zaczęła go traktować jak swoją przyjaciółkę xd - zawalił, dlatego liczyłam na pomoc z papierami, muszę trochę zabrać do domu i posegregować je - przyznała wprost czego oczekuje xd skoro nie robił nic istotnego to mógł pomóc. szczególnie że pochylała się nam nim i pewnie jeszcze zaczepnie szturchała kolanem xd

podobało mu się to, że mira tak otwarcie o tym opowiadała, więc śmiał się razem z nią i przytaknął na jej dorosłą pracę i ogarnięte życie.
- właśnie, więc pozostaje pytanie, kiedy mnie tam przyprowadzisz - zażartował, bo kiedyś sugerowała, że go zaprosi do swojej rodzinki. poczuł się za pewny siebie przez to, że tak normalnie z nim rozmawiała. wiedział, że nie przedstawiałaby go jako swojego chłopaka, szczególnie kiedy w pobliżu znajdował się robin xd - mogę ci pomóc je posegregować - pokiwał głową. nadal jeździł rowerem, więc nici z podwózki xd chyba że wyłożył resztę oszczędności, żeby naprawić gruchota, bo chciał wozić pokrzywdzoną mirę do pracy i z powrotem. ta opcja jest bardziej możliwa xd tak czy inaczej oferował pomóc w porządkach. - w końcu to moja wina, że musisz się z tym użerać - umniejszał swoje zasługi w załatwieniu jej pracy i nazywał to karą xd

nie ogarnęła, że przez tą całą sytuację bardziej się otwierała. może w końcu była mniej straszna dla niego.
- nie chcesz tam ze mną iść - brzmiało trochę jakby nie chciała go tam brać. może już robin zajął to miejsce xd - to moja praca, pewnie masz ważniejsze rzeczy - nazwała go prawie ważniakiem! - nie musisz się obwinać - poklepała go pokrzepiająco po ramieniu - poznałam tu parę fajnych osób dzięki tobie, może zmienię zdanie o tych wszystkich ważniakach - tylko pewnie bardziej budowała w nim wizję idealnego robina xd

teraz była taka przystępna i przyziemna. jak normalna dziewczyna xd
- jedzenie jest dobre - wzruszył ramionami i ugryzł ciastko, udając, że to wcale nie jest dla niego wielka sprawa. wiedział, że nie zasługuje na to, by mira go gdziekolwiek zapraszała. już sobie wyobrażał, że zabierze tam robina. nie wyczuł, że nazywała go ważniakiem. nie skorzystał z takiej szansy! - ale ja siedzę w biologicznych tematach, więc może będzie ci łatwiej z moją pomocą - zasugerował. nie chodziło o to, że była głupia i się nie znała, ale jednak bardziej wiedział, o co mogło chodzić profesorkowi albo jak coś zaklasyfikować. zaraz mina mu zrzedła. - taak? więc poznałaś kogoś ciekawego? - zaczął stukać nerwowo długopisem o kartkę. już wiedział, o kim mówi!

szok xd
- ale relacje toksyczne i nadopiekuńcze - dodała dojadając ciastko. świetnie swoją rodzinę przedstawiała. choć w sumie mira była też trudna więc można było się domyślić, że jej rodzina nie należała do normlanych raczej - wolałabym to zrobić sama - postawiła granicę, ale nie dlatego że uznała intencje arnolda za złe i nadęte, a raczej dlatego że po prostu chciała to zrobić sama, wreszcie czuła się odpowiedzialna za coś w stu procentach - przecież nie pracujesz tu sam - przypomniała mu, że na wydziale było wiele ludzi - a co? jesteś zazdrosny? - zażartowała. nie wyczuła, że trafiła w czuły punkt xd w sumie to by jej schlebiało.

- powinnaś docenić, że mama się tobą przejmuje - stwierdził. jego matka uciekła, bo nie chciała wychowywać autystycznego syna, więc cóż. teściowa będzie musiała mu zastąpić tę relację xd - w porządku, nieważne - wycofał się z propozycji. zamiast być dumnym z odpowiedzialności miry, poczuł się urażony, że nie chciała jego wsparcia. - czyli po prostu potrzebujesz szofera - stwierdził fakt, ale dość oschle. tak jakby poczuł się wykorzystywany, chociaż przed chwilą sam chciał jej pomagać. ale na własnych warunkach xd wiedział, że pracuje z wieloma dziadkami, więc nie spodziewał się, że pierwsze, co zrobi mira, to zacznie kręcić z jego urojonym wrogiem numer jeden xd - od zawsze wiemy, że robisz co chcesz i z kim chcesz - mruknął, unikając jej wzroku i trochę nazywając ją szmatą. nie mogła zaprzeczyć, wielokrotnie spotykał ją w niedwuznacznych sytuacjach.

- doceniam - zapewniła - czasami - a raczej bardzo rzadko! biedna teściowa, która będzie musiała wypełnić lukę w sercu arnolda! nie sądziła, że ta rozmowa tak drastycznie zmieni obrót i arnold nagle będzie oschły. przecież była wyjątkowo miła! - przyniosłam ciastka i zartowałam więc jakim cudem to wszystko przerodziło się w taka sytuację? - wskazala na zachowanie arniego - wracamy do momentu, w którym nazywasz mnie szmatą? o to chodzi? - już nie raz tak interpretowała jego słowa. zareagowala trochę ostro, ale nie zapominajmy że to po prostu mira.

rozmowa była miła i gdyby nie element w postaci robina, arnold już byłby w siódmym niebie, poznając mirę lepiej i nawiązując z nią głębszą relację.
- więc ciastka i bycie miłą było po to, żeby mnie przekupić do pomocy? - zmarszczył czoło. też inaczej odczytywał sygnały i teraz myślał, że mira się podlizywała, żeby przewiózł jej papiery. zrobiłby to bez ciastek! - nie, tego nie powiedziałem - powiedział z naciskiem, ale jednak też trochę złości się w nim kotłowało, więc dodał dla wyjaśnienia: - ale mogłabyś trochę dyskretniej ocierać się o moich współpracowników, jesteśmy na uczelni, na miłość boską - zaczął wyrzucać z siebie nerwowo.

zepsuł wszystko swoją zazdrością xd
- te ciastka były dlatego, że chciałam ci je dać - prychnęła rozzłoszczona, nie docenił jej gestu, a ona dalej się otwierała mówiąc że faktycznie chciała mu przynieść te ciastka i nie była to forma przekupstwa - może nie dosłownie - ona też inaczej odczytywała jego słowa i sygnały - słucham? - zdziwiła się i zaczęła analizować o kogo mogło chodzić, niestety wśród starych dziadków był tylko jeden kandydat - więc o to chodzi? - wyśmiała go - powinnam się o ciebie ocierać i dziękować że załatwiłeś mi tą pracę? - trochę przesadzała - jak chcesz w zamian za to seksu to powiedz wprost - podeszła pewnie i zaraz zaczęła się o niego nachalnie ocierać, a raczej wodzić po jego klacie i zaczepiać stopą i smyrać go po łydce. skoro tak bardzo tego chciał xd

mogła nie prowokować jego zazdrości xd
- i dziękuję, są bardzo dobre - wyrzucał z siebie równie rozzłoszczony, choć w tej chwili mówił szczerze, bo naprawdę doceniał ten gest, no ale atmosfera już się znacznie zmieniła. pokręcił głową, kiedy zaczęła wyśmiewać jego zazdrość. złapał ją za przedramiona i odsunął od siebie, żeby powstrzymać ją przed ocieraniem. - przestań. nie chcę - powiedział stanowczo. - nie w taki sposób - dodał, bo wszystko się rozchodziło o jego szacunek do miry i to, że myślał, że może jednak mogło połączyć ich coś więcej. szczególnie gdy otwierała się przed nim. - myślałem, że skończyliśmy już z tymi gierkami - puścił ją, przekręcił się na krześle obrotowym i bardziej wsunął nogi pod biurko. zablokował dostęp do smyrania xd

skąd miała wiedzieć xd
jednoczesnie się kłócili i komplementował jej ciastka xd
- czyli nie chcesz, ale jednocześnie nie chcesz żeby ocierała się o kogoś innego tak? - probowała zrozumieć jego tok myślenia! - zachowujesz się jak dzieciak - skrytykowała go kiedy zaczął chować miejsca do smyrania pod biurkiem - ja też myślałam, że skończyliśmy i zachowujemy się jak dorośli ludzie, ale ty potem wyskoczyłeś z tą całą swoją zazdrością - zamachała wskazując na jego osobę - chyba doszliśmy do tego, że nie mogę ci dać tego co chcesz i myślałeś, że co? że jak załatwisz mi pracę to się ugnę? - trochę sie ugięła i zmiękła, ale arnie ją znowu rozwścieczył!

powinna uszanować uczelnię jako miejsce święte arnolda i nie podrywać na tym terenie innych xd
- nieważne, przekręcasz wszystko - chciał uciąć temat, ale było już za późno, bo znowu się nakręciła i denerwowała. - to ty zachowujesz się jak dzieciak i wyolbrzymiasz - odpłacił się. - nie! pomogłem ci, bo tak się robi, kiedy ci na komuś zależy! - wyrzucił z siebie wkurzony. - czego ty oczywiście nie rozumiesz, bo każdą relację, w której ktoś się o ciebie troszczy, postrzegasz jako toksyczną! - nawiązał do tego, co mówiła o swojej mamie. nie znał tak dobrze ich relacji, więc uznał, że mira po prostu nie umie przyjąć opieki od nikogo.

jak nie chciał żeby podrywała to nie powinien jej tu zwabiać xd
- a może to właśnie ty przekręcasz? wymyśliłeś sobie, że podrywam jakiegoś gościa którego widziałam pierwszy raz w życiu - wytknęła jego zazdrość. nie powinna mu się nawet tłumaczyć, przecież nie byli razem! - wiem, że ci zależy i doceniam to - wskazała między innymi na pojemnik z ciastkami, ale też chodziło o jej podejście - ale nie jestem taka jak ty, nie będę taka jak sobie mnie wyobrażasz, jestem niczym z przeciwległego bieguna, nie potrafię się angażować, potrafię tylko być z osobami, ktore są toksyczne i potrafią mnie zranić, bo ja tez tylko to potrafię ugh - przejechała dłońmi po twarzy rozmazując makijaż - to jest łatwiejsze niż bycie z kimś takim jak ty i angażowanie się bo wtedy ktoś może kogoś na serio zranić - tłumaczyła mu, że jest szmatą i nie potrafi w związki xd i że nigdy nie będzie dziewczyną, którą tak na prawdę chce xd

zapomniał, że taka prawdziwa natury miry. nie postrzegał jej jako szmatę, wbrew jej podejrzeniom xd
- jeśli sobie wymyślam, to czemu doskonale wiesz, o którą sytuację chodzi? - przekręcał to na swoją korzyść. te jej pokrętne tłumaczenia sprawiły, że złagodniał. - ludzie mogą mieć najszczersze intencje, a i tak się ranić - powiedział spokojnie. - tak jak na przykład ja nieświadomie sugeruję, że jesteś... - zaczął, ale urwał. mogła sobie dopowiedzieć, skoro przed chwilą o tym rozmawiali. skupił wzrok na długopisie, który obracał w dłoni, ale zaraz spojrzał na mirę. - nie chcę, żebyś myślała, że za dużo od ciebie oczekuję i że ze mną możesz się albo zaangażować albo wcale nic... - przełknął ślinę. - to całkiem oczywiste, że mam do ciebie ogromną słabość, ale wiem, że nigdy nie spojrzysz na mnie tak samo jak ja na ciebie - zaśmiał się gorzko.

niby tak, ale czasami jego słowa albo raczej pokrętne tłumaczenia to sugerowały xd
- bo nie podejrzewam cie o to, że jesteś zazdrosny o profesora kirkmana - którym był starym, siwym, ledwo chodzącym dziadkiem xd - dlatego łatwiej się odciąć od złych ludzi którzy ranią, aniżeli od tych dobrych - dopowiedziała - przecież wiem, że nie jestem świętoszką - nie wstydziła się tego, choć wypominki arniego były dla niej trochę bolesne. nie doszła jeszcze dlaczego xd też trochę spuściła z tonu kiedy i on to zrobił - lubię cię - przyznała. pierwsze prawdziwe wyznanie xd - ale powinieneś znaleźć jakąś miłą dziewczynę, która doceni to wszystko i będzie chciała żebyś traktował ją jak damę - mira nie była gotowa na takie emocjonalne zaangażowanie. pewnie jak arnie zabierze się za jess to zda sobie z tego sprawę xd

- wtedy przynajmniej miałabyś powody, żeby sie na mnie denerwować, bo to byłoby niedorzeczne, a jeśli interesujesz się misterami antarktyki, do których się nie umywam, to mam do tego prawo - już się tłumaczył i ujawnił swoje kompleksy wobec współpracownika. uśmiechnął się smutno na jej wyznanie "lubię cię", bo to było najpiękniejsze, co do niego powiedziała, ale spodziewał się, że po nim nastąpi jakieś "ale". - a co, jeśli nie chcę miłej dziewczyny? - z ivy nie układało się tak, jak powinno ze względu na wspólne zainteresowania, więc wiedział już, że przepadł dla miry. - teoretycznie - mruknął pod nosem, uciekając wzrokiem. mira musi go sprowadzić na ziemię i uświadomić, że będzie dla niego lepiej, jeśli zajmie się taką jess. niby to wiedział, ale wciąż nie potrafił przestać myśleć o pewnej albance.

- dużo wiesz o misterze antarktyki - zaśmiała się bo faktycznie wiedział więcej od niej xd - może to ja powinnam być zazdrosna? - próbowała obrócić to w żart. uważała, że arnold miał swoje zalety zupełnie inne od robina, ale przecież nie powie mu tego wprost prawda? u miry zawsze było jakieś 'ale' - powinieneś chcieć miłą dziewczynę bo jesteś miłym chłopakiem, a tacy są tylko deptani przez niemiłe dziewczyny - nie stawiała siebie w dobry świetle, ani koleżanek, ale przecież wiedział jaka była, nigdy tego nie ukrywała. nie miała łatwego charakteru! - jesteś dobry w teorii i praktyce przy swoich badaniach więc myślę, że projekt miła dziewczyna powinieneś też wdrożyć w praktykę - uświadamiała go posługując się naukowym bełkotem, albo jej posłucha albo tylko bardziej sie nakreci xd

- bo pracujemy razem - odchrząknął przyłapany na gorącym uczynku, bo w sumie nie znał robina osobiście tak dobrze, bardziej z ploteczek innych osób z wydziału. - masz rację, nie chciałbym być podeptany, jak jesteś w tym - wskazał na jej usztywniacz na nodze. też próbował to jakoś obrócić w żart, bo od krzyczenia na siebie przeszli do poważnych wyznań i atmosfera zrobiła się gęsta. arnold ogólnie miał pecha do dziewczyn, nawet tych miłych, przykładem niech będzie ruby, która go zdradzała xd - za dużo czasu spędzasz na uczelni - skwitował jej naukowe teksty, ale doskonale wiedział, co chciała przez to powiedzieć. - chcesz się mnie pozbyć i żebym skupił się na innej dziewczynie, załapałem za pierwszym razem - pokiwał głową posłusznie. rozumiał, że mira go nie chce i że musi przestać okazywać, że jest zazdrosny. może być zazdrosny tylko w ukryciu xd

arnold chciał poważnych wyznań, a potem się nimi stresował xd faktycznie miał pecha do dziewczyn, mira przynajmniej się przyznała że by go zraniła. ruby robiła to z ukrycia xd - chce żebyś przynajmniej ty był szczęśliwy - mira raczej nie należała do szczęśliwych osób, trudna rodzina, niespełnione ambicje, toksyczni mężczyźni.... nie było łatwo - poza tym pracujemy razem, nie pozbędę się ciebie tak szybko - przynajmniej nie przez najbliższe miesiące skoro jej załatwił tą fuszkę. skierowała się do drzwi, ale zostawiła mu ciastka. postanowiła, że sama zaniesie te papiery żeby nie wchodzić już dziś w więcej niezręczności z arnoldem więc szybko się zawinęła.

nie planował tych wyznań, wyszły przypadkiem. arnold był gotowy na zranienie i doświadczony, a mira próbowała go chronić przed tym xd
- ty też zasługujesz na szczęście - probował jeszcze przemówić jej do rozumu, ale już go nie słuchała. jak zorientował się, że poszła bez czekania na niego, to wbrew własnym zaleceniom zjarał się na uczelni i wyjadł ciastka na gastro. przynajmniej dobrze mu się pracowało, miał wenę. może dokonał jakiegoś przełomu xd

odstawiała ostatnie graty i dokumenty, bo dziś miała ostatni dzień pracy i mogła wrócić do sprzedawania chińskich podróbek xd
szła tutaj z jakimiś pudłami pełnymi papierów które zdigitalizowała i zastała tu arniego zapewne w towarzystwie jess - o, przeszkadzam - zaśmiała się, ale na jej twarzy też było lekkie zdziwienie że arnie się jej posłuchał jednak!