panorama miasteczka

tyle że tiffany nie wie, że teraz, kiedy przejęłyśmy znów władzę nad st. albans, jej spokojne życie wywróci się do góry nogami nic już nigdy nie będzie normalne xd
- ja też mogę być dobrym słuchaczem. teraz twoja kolej na opowiadanie. - postanowiła, bo nie chciała być niegrzeczna i wydać się jakąś natrętną laską, która zabrała mu ciszę, spokój i jedzenie i nawijała w kółko o sobie. - na przykład skąd pochodzisz. albo co tam chcesz. już się zamykam. słucham. twoja kolej. - udała, że palcem zamyka sobie buzię na kłódkę i wyrzuca kluczyk. zaraz jednak otworzyła buzię znowu, bo przecież musiała pochrupać krakersa.

omg zajebiscie, ze sobie posta usunelam niechcacy...................
biedna tiff nie wie co ja czeka. moze jednak zmieni zdanie co do spedzenia calego swojego zycia w tym miescie.
- nie jestem pewny czy mam az takie ciekawe rzeczy do opowiadania - nie lubil gadac o sobie, wiec mial nadzieje, ze uda mu sie przekonac tiff do kontynuacji swoich wywodow. ta jednak zamknela sobie buzie na klucz to nie mial innego wyboru. - no wiec.. pochodze z derby. przeprowadzilem sie tu siedem lat temu. myslalem, ze tylko na chwile, ale jednak zostalem na troche dluzej - zaczal opowiadac.

o niee, powracają dramaty usuwających się postów! współczuję.
liczę na to, że tiffany zakocha się w co najmniej trzech nieodpowiednich kandydatach xd zobaczymy czy po tym się podda. 
- widzisz, czyli jednak coś jest w tym miasteczku! udowodniłeś moje słowa. - zaśmiała się. - przepraszam, miałam ci nie przerywać. - zasłoniła buzię, ups, chyba jednak nie umiała trzymać buzi na kłódkę. w międzyczasie trybiki w jej umyśle już pracowały ciężko i obliczały ile andy może mieć lat, czy przyjechał tu na studia i został, itepe, itede. lepiej było się zastanawiać niż spytać wprost.

najgorsze dramaty.
hahah moze po tych trzech nieudanych razach znajdzie swojego idealnego kandydata i bedzie miec swoje slodkie love story xd
- chyba masz racje - zasmial sie razem z nia. prawda byla taka, ze troche uznawal siebie za lost cause i teraz jego jedynym celem w zyciu bylo odkupienie za swoje grzechy. wiec nie wazne bylo gdzie mieszka. jego zycie wygladalo zupelnie inaczej niz ludzi w jego wieku. co innego. tiffany. miala caly swiat przed soba! - nie wiem co bys chciala jeszcze wiedziec - probowal sie wykrecic od dalszego opowiadania jej o sobie.

zobaczymy xd
tiffany oczywiście nie miała pojęcia o jego życiu, bo mimo że ich rozmowa wydawała się filozoficzna, to w rzeczywistości była bardzo powierzchowna i wcale niczego się o sobie nie dowiedzieli. 
- gdzie kupiłeś te krakersy, są naprawdę dobre! - jak wiadomo tiffany miała ustalone priorytety xd śmiała się teraz rozbawiona własnym żarcikiem i potem pogadali jeszcze o innych rzeczach typu jakie są ich ulubione zakątki w st. albans i jakie kształty widzą w chmurach, po czym zawiał zimny wiatr, więc tiffy postanowiła zebrać się do domu. podziękowała ładnie za wyżerkę i miłe towarzystwo i wyraziła nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkają "przypadkiem w parku", po czym poszła, przekonana, że właśnie poznała super chłopaka, z którym od razu poczuła magiczną więź. next!

leżał zjarany w w tej trawie i próbował oprzytomnieć wciągając świeże powietrze. jak zawsze przesadził xd

przyszła tu popatrzeć na miasto i natchnąć się na kolejne kilka wersów piosenki, a zamiast tego znalazła tu swojego brata leżącego plackiem.
- nico? - lekko go kopnęła w łydkę, żeby go poszturchać i sprawdzić czy żyje.

nico to zawsze potrafił jej zrobić niespodziankę. wyobrażam sobie to tak, że nie raz ratowała mu dupę z tarapatów.
chwilę nic nie mówił tylko wgapiał się w nią swoimi czerwonymi, przekrwionymi oczyskami. można by pomyśleć, że miał jakiś udar, ale jednak nie - nooooooooooooooooo? - powiedział powoli, ale przewlekle.

na pewno tak było!
annie miała przez ten dłuższy moment okazję, żeby przyjrzeć się bratu i temu w jakim jest stanie. jej podejrzenia umocniły się kiedy tylko się odezwał.
- no nie. tylko nie to znowu. - odpowiedziała pospiesznie i wyciągnęła dłoń, żeby złapać go za rękę i pociągnąć tego flaka do góry czy tego chciał czy nie. nie miała jednak tyle siły, więc szybko odpuściła. - dasz radę wstać i pójść do domu? - złapała się pod boczki. wieczorem miała plany i nie uśmiechało jej się pilnowanie brata na wzgórzu.

dobrze, że mamy spójne wizje.
he he, pewnie nie pierwszy raz już go takiego widziała i nie pierwszy raz była rozczarowana z tego powodu. nico obiecywał poprawę, ale kończyło się tak jak teraz. ups ;x - co znowu niby? świeci słońce za mocno? - wskazał w niebo - wiem, też mnie to wkurza - i pewnie po chwili podniósł się do pozycji siedzacej - a muszę iść do domu? - spojrzał zmulony na annie.

westchnęła i nawet nie komentowała, bo szkoda gadać i denerwować się kolejny raz o to samo.
- możesz też tu zostać, ale wtedy pewnie zgnijesz i zjedzą cię robaki. - wymyśliła. ale z niej optymistka! kochała swojego braciszka, ale już dawno straciła cierpliwość do jego wybryków. dobrze, że jeszcze przejmowała się na tyle, że chciała go ogarniać i doprowadzać do domu i porządku.

dobrze, że ona chociaż dojrzała w tej kwestii.
- dżdżownice mnie zjedzą? - skrzywił się - fuuuuujka - wystawił język w geście obrzydzenia, ale schował go zbyt powoli więc wyglądało to co najmniej komicznie - a może zostaniesz tu ze mną? wtedy mnie nie zjedzą - zaproponował patrząc na nią takim samym wzrokiem jak kiedy był jej małym, słodkim braciszkiem.

kiedy zastanawiał się nad tym czy dżdżownice go zjedzą, to też zachowywał się jak dzieciak. szkoda tylko, że to nie rozczulało annie, tylko raczej wzdychała w serduszku "co z tego słodkiego malucha wyrosło!". sama nie była święta, ale przynajmniej nie prezentowała się w takim stanie jak nico publicznie.
- jak mam tu siedzieć i czekać aż się ogarniesz, to sama im powiem, żeby cię zjadły. - stwierdziła. tak jak wspominałam, miala juz inne plany, więc wolała nie marnować całego wieczoru na bycie stróżem zjaranego brata.

pewnie do któregoś momentu ją to rozczulało. ale potem już na nią nie działało. szkoda, że nico tego nie zauważył jeszcze. albo zauważył, ale dalej grał w tą grę?
- nie bądź taka - zerwał się na równe nogi - po prostu nie chcesz już ze mną spędzać czasu - zarzucił jej oburzony. niezbyt wiedział co mówił, to raczej był wpływ zioła.

- fajniej by mi się spędzało z tobą czas gdybyś na przykład podzielił się ze mną ziołem i bylibyśmy na tym samym poziomie albo gdybyśmy robili coś innego co oboje lubimy robić, na przykład pojechalibyśmy do londynu do akwarium. - wymyśliła. teraz ich światy trochę się rozjechały, obracali się w innych kręgach i zajmowali zupełnie innymi rzeczami. nie byli już tymi słodkimi dzieciakami!

- nie mówiłaś, że chcesz palić - wytknął jej - następnym razem dam ci znać - obiecał. pewnie teraz codziennie będzie jej pisał, bo pewnie codziennie jarał - ja bym wolał pojechać do londynu na jakies dobre jedzenie - bałby się akwarium w takim stanie. pewnie przypomniał sobie o jedzeniu i złapało go gastro - chodźmy na burgerki - chwycił ją za rękę i poszli się obżerać, a przynajmniej on. lecimy z następną grą ;x

annie będzie z nim specjalnie palić, żeby nie wyjarał znowu całego towaru sam... w ten sposób będzie go chronić xd poszła z nim na burgera i musiała odwołać swoje plany, pewnie miala jakąś hot date zaplanowaną, a zamiast tego musiała ogarniać swojego braciszka ;x

siedział tu i obserwował sobie panoramę miasteczka. palił papierosa i tym razem chillował gapiąc się gdzieś w dal.

sprawdzilam sobie szybko relki I on leci na ruby, wiec wlasnie ja dostanie hehe
miala dzisiaj dlugi dzien, wiec wybrala sie na spacer. zmeczyla sie jednak bo pewnie musiala isc pod gore tutaj. - czesc - przywitala sie z kolega, po czym usiadla obok niego.

ooo dobry wybór, niech w końcu sobie poflirtują.
wyrwała go z zamyślenia. on ostatnio sporo myślał o swoim ojcu, o tym jak wygląda jego rodzina, że nico do degenerat, że annie to jakaś kompletna pomyłka w systemie. miał sporo dziwnych i negatywnych myśli. skończył palić papierosa. - cześć ruby, a ty co tu robisz? - zapytał zainteresowany, przeczesując włosy palcami.

dobrze, ze ona nie miala takich problemow. odseparowala sie od rodziny I to by bylo na tyle.
- musialam sie przejsc. zaczerpnac troche swierzego powietrza - wzruszyla ramionami. w sumie o dziwo dzisiaj wiekszosc dnia spedzila na miescie, a nie na uczelni. moze dlatego miala nie za ciekawy humor. moglaby cale zycie spedzic nad ksiazkami I tak by jej bylo dobrze. - a ty? - spojrzala na niego.

on miał dużą rodzinę, ale ojciec go poznał ostatnio no i cóż, teraz przez niego cierpiał xd
- a ja właśnie chilluję, patrzę się na to co tutaj się ogólnie dzieje. miałem bardzo, ale to bardzo ciężki tydzień... - wzruszył ramionami. spojrzał na dziewczynę ponownie. - w takim razie skoro wyszłaś zaczerpnąć świeżego powietrza, to może się przejdziemy? - zaproponował. chciał ją trochę pobajerować.

w ogole niedlugo to cale forko bedzie ze soba spokrewnione xd
- chcesz o tym porozmawiac? - zapytala. moze mialaby w rekawie jakas dobra rade, ktora moglaby mu zaoferowac. przeniosla wzrok na panorame. tutaj St Albans nawet ladnie wygladalo. - mozemy sie przejsc, czemu nie - zgodzila sie. juz sie najwyrazniej nasiedziala I odpoczela skoro chciala ruszyc dalej.

i bardzo dobrze xdddd będzie fun xd
- naprawdę chcesz posłuchać o tym, jak poznałem swojego biologicznego ojca? no dobra skoro chcesz, to widocznie chcesz - zaśmiał się, podając jej rękę, żeby mogła się na nim oprzeć. szli sobie powoli, podziwiając piękne widoki. - otóż, ostatnio spotkałem mojego brata przyrodniego pod salą dla nauczycieli na uniwerku. był totalnie zjarany, a wiedząc, że to jest syn mojego ojca, wziąłem jego telefon i zdobyłem ich adres. o pani, jaka była awantura jak powiedziałem, że mój tatuś nie był wierny obecnej pani cruz i że ją zdradził jakieś 23 lata temu i na świecie pojawiłem się ja... mówię ci, tragikomedia. - opowiedział jej wszystko pokracznie. - najgorsze jest to, że mój ojciec miał wówczas również drugie dziecko w drodze, mojego brata w sensie - uśmiechnął się gorzko.

hahah to prawda xd
nawet nie dal jej odpowiedziec czy rzeczywiscie chce I zaczal jej gadac. ale na szczescie nie miala nic przeciwko. sama zapytala. no I zreszta wolala sluchac czyichs problemow, bo przynamniej nie musiala sie skupiac na swoich. chwycila jego reke I ruszyla do przodu. - brzmi bardzo nieprzyjemnie - skrzywila sie. nie sadzila, ze az takie dramki mial w swoim zyciu. - I co teraz? - patrzyla sie przed siebie.