verulamium muzeum

ekstremalna!
- w tej chwili raczej twoi rodzice - odburknela troche niewyraznie. akurat ich sie bala bardziej niz charlotte wiec nie byla osoba, ktorej sie sluchala. dostala wyrazne instrukcje by jej pilnowac przed przypalami, a narazie szlo jej tragicznie. dobrze, ze o tym nie wiedzieli. chociaz moze potraktowali by ja lagodniej przez to jaka ksiezniczka jest nieznosna. na to liczyla! powinni ja kiedys wylac i bedzie prosic george'a zeby sie za nia wstawil xd - takimi sprawami mozesz zajac sie po swoich obowiazkach - odpowiedziala i popchala kolesia w kierunku wyjscia.

moze polly lubi życie na krawędzi!
- polly, polly - pokręciła głową cmokając - chyba wolałabyś nie mieć we mnie wroga, prawda? więc dlaczego powołujesz się na moich rodziców? - założyła nogę na nogę i wpatrywała się w nią nieprzeniknionym wzrokiem. wolałaby, żeby jej asystentka (skoro już musiała istnieć) była po jej stronie i pomagała jej unikać wydarzeń oraz ukrywać ją przed ważniakami i mediami kiedy była zaćpana albo ruchała się w kiblu. od tego powinna być jej asystentka! a nie od pilnowania, żeby do takich sytuacji nie dochodziło. nudy. hehe powinno tak być! dramki same się piszą. - zadecydowałam, że już mam wolne - oznajmiła odprowadzając chłopaka wzrokiem.

mozliwe!
zestresowala sie tym, ze uslyszala jej komentarz. myslala, ze powiedziala to wystarczajaco cicho i byla zla na siebie, ze dala sie poniesc. wyrostowala sie i wygladzila koszule, zastanawiajac sie jak z tego wybrnac. - jedno przemowienie - spojrzala na nia blagalnym wzrokiem. - potem bedziesz miala duzo czasu dla siebie - probowala ja zapewnic. nie byla w stanie pilnowac jej we wszystkim wiec teraz skupila sie bardziej na cpaniu i mogla korzystac chociaz z ruchania.

charlotte miała wyczulony słuch, bo musiała słyszeć co gadają między sobą wszystkie arystokratki.
- mam kontrpropozycję - stwierdziła od razu. dobrze, że negocjowała z nią, a nie zwiała od razu. - zero przemówień i dużo czasu dla mnie. a on wraca - wskazała na kelnera, który jeszcze kręcił się przy drzwiach. bycie księżniczką jest takie męczące. wszystkie dziewczynki myślały, że trzeba tylko ładnie pachnieć i nic nie trzeba robić, a charlotte miała tyyyle obowiązków.

no tak! nie wziela tego pod uwage.
byla swiadoma tego, ze charlotte mogla po prostu zwiac i doceniala to, ze tego jeszcze nie zrobila. dlatego starala sie brac pod uwage jej zyczenia. - jedno przemowienie, a potem upewnie sie, ze nie bedziesz musiala sie mieszac, a zamiast tego bedziesz mogla zajac sie swoimi sprawami - targowala sie z nia.

westchnęła teatralnie.
- dobrze, idziemy na przemówienie. masz ze mną za dobrze, jestem taka łatwa do zarządzania - zaśmiała się. jakby nie patrzeć charlotte dużo stękała, ale jednak potem w kluczowych sytuacjach chciała wychodzić na idealną księżniczkę. rodzice już zorientowali się, że nią nie jest, a przy asystentce nie było sensu udawać, ale brytyjskiej społeczności jeszcze mogła mydlić oczy. dała to przemówienie, a potem wróciła z kelnerem do tego co tak nieładnie im przerwano.

ulzylo jej, ze dala sie namowic i zgodnie z umowa zajela sie upewnianiem sie, ze nikt nie bedzie zastanawial sie gdzie zniknela.

żyło mu się dobrze bez wszystkich kosztowności, ale zatęsknił za swoim jedwabnym szlafroczkiem. wykłócał się teraz z biednym przewodnikiem o to, że mają mu oddać szlafrok, bo był przekonany, że kiedy ogłosił, że pozbywa się swojego dobytku to fernando oddał jego rzeczy do muzeum xd

długo nie wytrzymał bez szlafroczka xd
dani w towarzystwie swojego okrojonego składu orkiestrowego miała tu dziś przygrywać z uwagi na prezentację jakiejś nowej wystawy. dlatego wysiedli z w grupie z jakiegoś większego samochodu i właśnie wyciągali swoje instrumenty. musiała jakoś zarabiać i pomagać bratu który siedział na bezrobociu z żoną. zarzuciła swoją wiolonczelę standardowo na plecy i weszła ze swoimi kompanami do środka - poczekam na was tam gdzie mamy się rozstawiać! - odparła donośnie nie zwracając uwagi na otoczenie i wskazała salę, w której dziś grali po czym ruszyła w tamtą stronę.

bez pewnych rzeczy nie mógł żyć! jak szlafroczek i fernando. rzeczy xd
ming i marcus tacy biedni to może powinni nad 500+ się zastanowić xd
słysząc znajomy głos aż znieruchomiał. od razu zaczął niuchać powietrze niczym rasowy łowca.
- ona tu jest - poinformował przewodnika z przejęciem i zapomniał o szlafroczku. tak, dani jest ważniejsza od szlafroczka! odwrócił się i zaczął rozglądać za dziewczyną. z wiolonczelą na plecach trudno było ją przegapić. - to naprawdę ty! myślałem, że juz nigdy więcej cię nie zobaczę! - zawołał dramatycznie na wstepie. nawet się nie zainteresowała co z nim jest po tym jak ogłosił, że przyleci do szwajcarii.

biedny fernando, george lepiej by go traktował!
albo ciągnąć kasę od rodziny. powinni się wprowadzić do dani i żyć na jej garnuszku. widzę jej poziom wkurwu już xd
hahahaha, przejął od człowieka z dziczy niektóre zachowania, na przykład niuchanie.
ciekawe czy dani jest też ważniejsza od fernando! zawsze miała na plecach wiolonczelę to nawet w tłumie mógłby ją łatwo znaleźć, żaden z niego tropiciel xd odwróciła się słysząc znajomy głos i aż zesztywniała widząc jak frywolnie był ubrany - gabriel.... - nie wiedziała jak się ma przywitać, trochę się zdziwiła jego aparycja, a trochę było jej głupio że do niego zadzwoniła - wyglądasz... ciekawie to znaczy inaczej - sprostowała zaraz. uznała, że jego słowa o przylocie to jak te wszystkie bajki które jej opowiadał kiedy się spotykali!

wcale nie biedny skoro gabriel wszystkiego się pozbył, a fernando zostawił przy sobie! a nie, to znaczy, że jednak biedny xd co do tego kto jest ważniejszy: dani czy fernando... trzeba zrobić test i się okaże. 
dani opiekunka! taka jej rola w rodzinie.
gabriel spędził tyle czasu w dziczy, że już też zaczął się zachowywać jak dzikus.
- to prawda, ta blizna dodaje mi męskości - dotknął policzka. myślał, że to ma na myśli! a nie jego skórzaną kurtkę i spodnie z dziurami jak na awku. a skoro już wymienili pierwsze uprzejmości to po prostu ujął jej twarz w dłonie i obdarował soczystym pocałunkiem na powitanie.

fernando największy skarb więc ciągle jest bogaty! xd test kto szybciej będzie usługiwał gabrielowi! myślę, że dani mogłaby i tak wygrać mając przewagę chociażby w tym, że mogłaby mu zrobić loda. chyba że fernando też xddddddddddd
nikt się nie zajmował braćmi, bo morgan nie była do tego zdatna to dani musiała ech!
- mhm tak - potwierdziła na odczepne, bo faktycznie najbardziej przyciągnęły jej wzrok podarte spodnie, które nie były kompletnie w jego stylu i w sumie w jej też bo kojarzyły się jej tylko z młodziakami cwaniakami na uczelni którzy mieli ćwierć mózgu. w sumie gabriel też miał ćwierć mózgu!
była zaskoczona tym co zrobił książę więc w pierwszej chwili się nie oderwała, ale po milisekundzie położyła dłonie na jego ramionach i go odsunęła od siebie - co ty robisz?! - zapytała z oburzeniem.

ciekawe czy gabriel w związku z porzuceniem pieniędzy przestał mu płacić xd fernando był gotów wiele zrobić dla gabriela... ale nie to xd
- wiem, że tęskniłaś. mówiłaś mi - w ogóle się nie zrażał i od razu nawiązywał do jej spanikowanego telefonu w środku śnieżycy. który wziął wtedy bardzo na poważnie i dlatego wyruszył na misję ratunkową! mógł zginąć! co zresztą prawie się stało. powinna w końcu go docenić! w końcu poleciał sam, a nie wysłał ekipy ratunkowej. chociaż ta druga pewnie byłaby bardziej przydatna niż gabriel zagubiony w dziczy xd

czyli dani wygrywała xd
- to był błąd, że zadzwoniłam wtedy, zapomnij o tym co mówiłam - zrobiła krok w tył i zaczęła machać rękoma i śmiać się nerwowo próbując bronić się przed tym co wtedy gadała. dani żałowała, że tego dnia się tak spiła z koleżankami i że telefon złapał o dziwo zasięg! liczyła na to, że może gabriel nie wziął tego na poważnie, nie wiem dlaczego się łudziła xd ekipa ratunkowa byłaby zdecydowanie bardziej przydatna, to fakt.

to zależy na czym gabrielowi bardziej zależało xd chociaż skoro aktualnie bogactwa go nie interesowały o faktycznie wolałby, żeby dani mu zrobiła loda.
- nie mogę o tym zapomnieć - wyznał z przejęciem. - twoje słowa śnią się po nocach. tak bardzo mnie poruszyły, że od razu ruszyłem do ciebie... tak żałuję, że nie mogłem wtedy do ciebie dotrzeć. ale los miał inne plany... - zamyślił się patrząc gdzieś w dal i przejechał znowu palcem po bliźnie.

chyba, że też postanowił żyć w czystości żeby czuć ten cały katharsis i przemianę wewnętrzną xd
znowu odpłynął w swoim strumieniu świadomości, ale dani już trochę do tego przywykła jak gadał jakieś banialuki! - stop - klasnęła mu praktycznie przed oczyma kiedy tak snuł jakieś przemyślenia - mówiłam to pod wpływem alkoholu - wyjaśniła lakonicznie bez wdawania się w dyskusję co może faktycznie wtedy czuła - to nie zmienia niczego między nami - dodała chłodno - i jeśli zrobiłeś tą bliznę po to żeby mi zaimponować to wiedz, że tacy faceci mnie nie kręcą - wolała zadbanych i eleganckich jak gabriel xd z okazyjnymi wpadkami w postaci flynna czy liama.

już mu wystarczyło życia w czystości jak mu nie stawał. teraz peace & wolna miłość. 
- pod wpływem alkoholu ludzie mówią prawdę - wtrącił się. zdenerwował się, że nie jest zainteresowana rzucaniem się w jego ramiona. nie po to lądował w dziczy! jeszcze jej się jego blizna nie podobała. sam jej sobie nie zrobił! - zrobiłem dla ciebie wszystko co chciałaś. porzuciłem willę, limuzyny, helikoptery, wystawne życie, czy nie tego właśnie chciałaś? teraz masz tylko mnie, takiego jaki jestem - przekonywał ją. no oprócz tego, że fernando ciągle stał za nim.

powinien harem faktycznie zrobić xd
- może - wzruszyła ramionami - ale to nie znaczy, że prawda cokolwiek zmienia - przecież dani nigdy niezbyt ukrywała swoje nagłe uczucia wobec niego. pokazywała mu to dając mu z plaskacza, a potem całując xd ale czy to zmieniło coś w ich relacji i tym że do czegoś dążyli? raczej nie! - nie, nie - kręciła głową nie zgadzając się z nim - powiedziałam, że niczego od ciebie nie chcę więc nie zwalaj tego frywolnego, niepasującego do ciebie looku na mnie - ona chciała żeby był tylko bardziej samodzielny i bardziej prawdziwy, a nie nadęty w jej towarzystwie. kasa mogła zostać xd a on dalej był niesamodzielny i nadęty xd nie rozumiał jej intencji xd

- to wszystko zmienia - mówił górnolotnie. - kiedy byłem w tej dziczy i moje serce przestało bić, zginąłem na pełne trzydzieści sekund - tak, koloryzował swoje historie na maksa. a może miał wtedy delirki przez to, że kilka dni żywił się samym śniegiem i teraz już nie wiedział co z tego co się wydarzyło było prawdą - jedyne o czym myślałem to to, że nie chcę wracać do mojej sypialni z czekoladową fontanną, jedwabnymi prześcieradłami i malowidłem paula cezanne - nie, wcale o tym nie myślał! - bo chcę po prostu wrócić do ciebie. miłość! to jest najważniejsze na świecie. nie potrzebuję nic innego - opowiadał jej. co prawda nie zmienił looku specjalnie dla niej, ale skoro chciała, żeby nie był taki nadęty to myślał, że też jej się to spodoba.

może dani miała serce z lodu, ale obawiam się że te bajki o śmierci niezbyt na nią podziałały xd jej serce umarło kiedy gabriel ją pierwszy raz porzucił! od tamtej pory to ona porzucała jego, może to dawało jej pewien rodzaj satysfakcji! zbladła i prawie się przewróciła kiedy zaczął mówić o miłości. nie wiem czy to dlatego, że może jej serce zabiło mocniej, czy dlatego że w jej oczach dalej bredził. pozostawmy to na razie tajemnicą - a ja nie potrzebuję ciebie - mówiła stanowczo i pewnie w ramach obrony. może jakby znowu wystartował z łapskami to by uległa. wiadomo jak jego dotyk działał na nią!

gabriel już dawno zapomniał o tamtej akcji i przebaczył jej to, że zepsuła mu wyjazd i kazała wracać do rzeczywistości i konsekwencji xd nie obrażał się jak duże dziecko na kilka miesięcy jak ona xd był tu bardziej dojrzały xd 
- oboje wiemy, że to nieprawda - upierał się. - czy nie bylibyśmy szczęśliwi gdybyś wyznała mi miłość? zamierzasz kontynuować tę farsę? tego chcesz ty i twoje ciało. przeszkadza tylko głowa - sorry, zapisuję sobie cytaty piotra z wielkiej specjalnie na takie okazje xd zbliżył się do niej. - ulegnij sama sobie - wymruczał patrząc jej w oczy.

dani pałała silną potrzebą zemsty od tamtego czasu najwyraźniej. byli siebie trochę warci. każdy miał swoje fiksacje!
nie miała pojęcia jak ale trochę ja przejrzał, co wywołało w niej przerażenie. długo jednak udawała, że nie leci na niego więc dalej grała pokerową miną! gabriel jest totalnie piotrem z wielkiej! ale do tego już doszłyśmy! trochę jak zahipnotyzowana na niego patrzyła. lekko otworzyła usta i taka zapatrzona już prawie uległa jego urokowi, ale wtedy jej rozum znów zainterweniował i zamiast rzucić się na niego to sprzedała mu siarczysty, pełen ognia policzek - nie czuję żadnej miłości - zapewniła krótko.

każdy miał swoją wizję tej relacji, ale to chyba standard w st. albans.
jego słowa prawie podziałały, ale wtedy znowu głowa przeszkodziła. czyli miał rację! też totalnie myślał, że mu ulegnie, więc ten policzek był jak kubeł zimnej wody, który doprowadził go do porządku.
- jesteś urocza kiedy tak mówisz. wyglądasz jakbyś naprawdę w to wierzyła - powiedział z rozbawieniem i zachwytem mimo wszystko, bo jednak kręciło go to, że bywała taka nieprzewidywalna! gdyby tylko mu uległa i wiedziałby na czym stoi. - porzuciłem całe dawne życie, które ci się nie podobało. co jeszcze mógłbym zrobić? - rozłożył ręce. uważał, że już w stu procentach pokazał swoje oddanie sprawie. w końcu stracił swój szlafroczek!

to prawda xd
dani jako jedyna w tej relacji myślała choć trochę trzeźwo w towarzystwie ksiecia.
trochę nie wiedziała co mu odpowiedzieć, bo w sumie miał troche racji. nie chciała jednak tego zdradzać dlatego słysząc jego pytanie zerknęła na biednego fernando - przestań się wysługiwać innymi - skinęła głową na sługusa, a potem odwróciła się i popędziła do sali rozkładać instrumenty.