Ławka pod drzewem

Pablo wiedział, że nie uda mu się szybko zasnąć tej nocy, więc wybrał się na spacer. To był jeden z tych dni, kiedy prześladowały go ponure myśli, których nie potrafił w żaden sposób wygonić ze swego umysłu. Wybrał się więc na spacer, świeże, zimne powietrze zawsze działało na niego jakoś tak kojąco. Od dłuższego czasu siedział na ławce, paląc któregoś już z rzędu papierosa, przyglądając się ciemnemu niebu, na którym zdawał się szukac odpowiedzi na pytania, które go dręczyły. Ale nie potrafił nawet czytać przyszłości z gwiazd, co dopiero doszukiwać się tam jakichkolwiek odpowiedzi.

Amelle znowu naszło na wieczorne spacery. Ostatnio jakoś źle się czuła, może brała ją jakaś choroba i to dlatego. Pewnie większość dnia znowu przesiedziała w pokoju, więc musiała dotlenić mózg. Dobrze, że chociaż zdecydowała się dzisiaj wybrać na lekcje. Szła sobie powoli, nie zwracając większej uwagi na ludzi obok niej.

I co Pablo miał zrobić, skoro on siedział, a ona szła! Rzucić w nią butem? Zdechłą wiewiórką? Następnym razem nie rwę się do zaczynania! Pablo został wyrwany na chwilę z rozmyśleń przez kroki Amelle, która akurat przechodziła niedaleko ławki, na której to on siedział, pewnie stąpała ciężko jak jakiś wielkolud w podbijanych metalem butach. Przyglądał się jej dłuższą chwilę, by w końcu zdecydować się, że pora ruszyć tylek z ławki, więc wstał i dwoma susami dogonił dziewczynę, by delikatnie dotknąć jej ramienia. Ale na tyle mocno, by to poczuła. - Nie boisz się chodzić tędy o tej porze? - Spytał, mając nadzieję, że nie brzmi przy tym jak potencjalny napastnik.

No właśnie, trzeba było się tak nie rwać. Nie jestem jakoś ostatnio zbyt kreatywna, więc po prostu sobie szła i tyle, o. I wcale nie! Była baletnicą, więc stąpała cichutko. Pewnie on jest jakiś przewrażliwiony albo coś. Zamarła kiedy poczuła, że ktoś szturcha ją w ramię. Wiedziała, że niebezpiecznie jest tak chodzić po nocach, ale lubiła wieczorne spacery. Kiedyś ktoś ją napadnie i będzie wtedy miała. Odwróciła się w stronę chłopaka. - Nie, jeszcze nic mi się nigdy nie stało - wzruszyła ramionami.

Pewnie znali się ze szkoły, przynajmniej z widzenia, ale ona chyba jest w drugiej klasie, nie? Uniósł nieznacznie prawy kącik ust, a potem westchnął. Jego matka też tak myślała, że jak nigdy wcześniej nic się jej nie stało, to może sobie chodzić jak chce po mieście i potem potrącił ją samochód, przecznicę od domu, na przejściu dla pieszych, gdy machała tacie Pablo, który obserwował ją z okna, bo czekał na swoje śniadanko. I od tej pory Pablo ogląda się pięćdziesiąt razy we wszystkie możliwe strony, zanim przejdzie przez ulicę. - I się nie boisz? Będąc tobą, chyba nie byłbym taki odważny - stwierdził. W końcu była atrakcyjną blondynką, spacerującą po mieście w nocy, jak mogła czuć się bezpieczna!

/melka ma smsa

/okejj

Chyba tak. Nie pamiętam już do jakiej klasy ją dawałam, ale skoro on jest starszy i w trzeciej, to ona raczej w drugiej. No nieważne. Gdyby Pablo opowiedział jej tą historię, to pewnie by się wystraszyła i pomyślałaby dwa razy zanim w ogóle wyszła by z domu. Była ostrożna na przejściach, ale i tak zawsze może się jej coś złego przytrafić. - Czasami się boję, ale jakoś najlepiej spaceruje mi się wieczorem - przyznała. Skoro znali się z widzenia, to Amelle musiała go choć trochę pamiętać. Inaczej uciekłaby pewnie.

/18 to trzecia! ;3

18 to może i trzecia, ale rocznik 93, w wizytówce Amelle ma 94, a to druga z tego co pamiętam, czy się mylę..? - Naprawdę? Ja mam tak samo. Uwielbiam, gdy na ulicach nie ma takich tłumów i ruch samochodowy nie jest taki duży, dzięki czemu można spokojnie się zastanowić nad wszystkim - skinął głową, wsuwając dłonie w kieszenie swojego płaszcza, wczesniej wyciągając z gęby fajkę, którą przydepnął, by nie spowodować pożaru i tak dalej.

Mi też się tak wydawało, że 94 to druga klasa. Chyba nawet specjalnie jej tak dałam. Przytaknęła. - Wtedy jest taka cisza, można się o wiele lepiej nad wszystkim skupić - uśmiechnęła się lekko. Jedyną wadą chodzenia po nocach było właśnie to, że ktoś mógł ją napaść i Bóg wie co z nią zrobić. Lubiła jednak to i przestanie chyba tylko wtedy, kiedy ktoś ją wystraszy na śmierć, albo gdy coś złego naprawdę się jej przytrafi.

- Więc może przeszkadzam ci w rozmyślaniach? - Spytał niepewnie, bo nie chciałby być kulą u nogi, ale jednocześnie bał się, że jeśli teraz sobie pójdzie, to Amelle coś się stanie, zaatakuje ją jakiś niewidzialny w nocy murzyn ubrany na czarno albo pogryzą ją jakieś nietoperze, a widział już dwa te paskudne stworzenia w tej okolicy. Miał więc cichą nadzieję, że nie odgoni jej od siebie i pozwoli mu odprowadzić się do domu.

/dooobraaa... to jest w drugiej. nieważne xd

Postanowił skorzystać z faktu, że mróz trochę zelżał i wybrał się na przechadzkę. Jednak w pewnym momencie zachciało mu się usiąść i akurat wtedy przechodził obok ławki. Cupnął więc na nią, ustawił w odtwarzaczu ulubione kawałki, zapalił skręta i tak sobie siedział przytupując nogą w rytm perkusji i zaciągając się co chwilę. Czuł się fantastycznie.

apple tez szla tendy, pewnie do szkoly, dekorowac korytarze, ale jak zobaczyla chlopaka na lawce spodobaly jej sie jego tatuaze!
-fajna dziara-usmiechnela sie do niego i w sumie juz chciala isc dalej!

On sobie w najlepsze słuchał i dopiero gdy przystanęła popatrzył na nią i zdał sobie sprawę, że chyba nie stoi tu bez celu. Wyciągnął słuchawki. -Mówiłaś coś? -spytał obojętnie patrząc na nią zniesmaczony, że ktoś przerwał mu muzyczną ucztę!

-mowilam, ze masz fajna dziare!-podsluchala troche muzyczki, bo jak wyciagnal u ucha sluchawke, to bylo lepiej slychac i zaczela tupac noga do rytmu! nie chciala mu nic przerywac, ale no spodobala mu sie jego dziara, no to co!

-Acha, no dzięki. Chcesz dotknąć? -zapytał nawet na nią nie patrząc, nacisnął pauzę i zaczął przeglądać swoją playlistę. W międzyczasie jeszcze dopalał skręta. Kiedy skończył obie czynności podniósł na nią głowę z pytającym wyrazem twarzy.

-jasne, ale przeciez nie ma roznicy miedzy skora wytatuowana, a niewytatuowana, prawda?-zmieszala sie i po prostu dotknela jego szyje, bo w sumie tylko te dziare widziala, a pewnie mial ich wiecej.-wow, ale super!-zachwycila sie, nie wiem dlaczego. w sumie sama miala tatuaz, ale nie powiem gdzie!

-Teoretycznie nie ma, ale wiesz, niektórzy, a raczej niektóre, myślą, że jest. -wzruszył ramionami. Pewnie miał na myśli te głupie sztuczne blondynki. Im idzie wcisnąć każdy kit. Ale punkt dla japka, że takową nie jest. Oj no, powiedz gdzie, Felix też by chciał go dotknąć!

nie powiem! xd
-tatuaze sa super, ludzie nie doceniaja ich piekna i odwagi tych, ktorzy daja sie tatuowac! to na prawde boli!-skrzywila sie troche na mysl o tym, jak jej robili.-no ale masz racje, niektorzy ludzie sa durni.

To Felix sam wymaca! xd
-A masz jakieś pojęcie o tym bólu? Masz jakiś tatuaż? -zainteresował się, bo to śliczne dziewczę dobrze gadało. -Ludzie to w większości kretyni, czasem aż mi za nich wstyd. -no bo tak, żyją w XXI wieku, a ludzie zachowują się jakby to były zamierzchłe czasy średniowiecza i każda oryginalność musi być surowo ukarana!

oh, no wiadomo, ze madrze mowila! zawachala sie, no ale w koncu odpowiedziala.
-no tak, mam pojecie, bo mam tatuaz, moze niewielki, ale mam!-zachichotala, ale nie miala najmniejszej ochoty zdradzac gdzie go ma! a co do sredniowiecza, to cos o tym wiem, bo mam kolczyka w ustach i ludzie w polsce zachowuja sie, jakbym byla jakas pierdolnieta!

-A mogę wiedzieć gdzie? Będziemy mogli porównać skalę bólu z jaką przyszło nam się mierzyć. -wykrzywił usta w jakimś tam nikłym uśmieszku. Zresztą do czego to doszło, żeby próg wytrzymałości na ból faceta porównywać do damskiej wersji. To sobie Felix uświadomił i powiedział: -Nieważne zresztą. W dużych miastach to jeszcze ludzie mają gdzieś jak się wygląda, gorzej na wsiach ;xxx

-i tak bym i nie powiedziala-ustawila jezor w jego strone i zrobila kwasna minke.-moze bys sie przedstawil!-zarzadala, bo nieladnie bylo rozmawiac z dama, nawet nie wiedzac, jak sie nazywa jedna i druga osoba.

-No to czemu się chwalisz, że masz tatuaż jak nie chcesz go pokazać. -mruknął niezadowolony. -Albo nawet powiedzieć, gdzie on jest! To nie fair. -pociągnął nosem. Schował odtwarzacz do kieszeni kurtki, bo już raczej sobie nic nie posłucha. No i jej się ładnie przedstawił i zapytał jak i ona się nazywa.