the breakfast club, etc.

Więc zacznę tutaj. Chris obudził się dość późno, ale wyjatkowo wczoraj nie balował, a malował! Dostał zlecenie na jakiś tam obraz, a w taki sposób właśnie sobie chłopak dorabiał. Gdy już się ogarnął, wypalił porannego papierosa przyszedł tutaj, aby napić się dobrej kawy i coś zjeść. Nie lubił gotować.

Samantha nic nie miała w akademickiej lodóweczce w swoim pokoju, więc nie miała innego wyjścia jak przyjść tu na kawę i jakieś naleśniki bo tak sobie postanowiła. W sumie na to miała największą ochotę. Nie wyspała się w nocy bo ciągle i nieprzerwanie myślała o swoim marnym losie. Oczywiście nikomu się do tego nie przyzna, bo to taka twarda sztuka. Siedziała przy stoliku i poirytowana czekała na kelnera, który najwidoczniej miał ją w dupie bo nie przychodził. Stukała nerwowo palcami o blat bo chciała już coś zjeść no i przede wszystkim napić się kawy.

Chris zauważył Sam. Pewnie kojarzył dziewczynę ze szkoły, szczególnie, że są w tym samym wieku! Widział też Jej zniecierpliwienie. Więc postanowił troszkę Jej ulżyć. Wziął swoją kawę, którą przed chwilą dostał i podszedł do stolika Samanty, taki wyprostowany i w ogóle jak kelner w jakiejś drogiej restauracji i zapytał - Pani zamawiała kawę? - zapytał i postawił napój przed Nią.

Spojrzała na chłopaka. Nie miała zbyt dobrego nastroju. Skąd miała wiedzieć, że nie jest żadnym kelnerem.... Nie wpatrywała się zbytnio w twarze uczniów w szkole.
- Jeszcze nie zdążyłam, bo jak widać w tej chorej restauracyjce kelnerzy nie obsługują! - warknęła w jego stronę. Zmierzyła go też chłodnym spojrzeniem. Wydawał się jej jakby znajomy, ale szybko przestała zaprzątać sobie tym głowę.

- więc to raczej magiczna restauracyjka, odgadujemy zamówienia klientów - uśmiechnął się pogodnie w odpowiedzi na Jej chłód. - na smutek proponuje naleśniki z nutellą- kontynuował swoją rolę, jednak grę zepsuł mu kelner, który pojawił się by zebrać zamówienie dziewczyny. - nisz kurcze- teraz to chris spojrzał wrogo na faceta.

- Magiczna restauracyjka to by była gdybym dostała zamówienie w sekundzie w której przekraczam jej próg a nie po dziesięciu minutach! - znów warknęła bo naprawdę nie była miłą osobą kiedy się denerwowała i w sumie trudno było jej się przestać denerwować bo nakręcała się sama tym wszystkim i złymi emocjami. Kiedy pojawił się kelner Samantha się trochę zdezorientowała i najpierw zrobiła mu ogromną awanturę o to, że nie pojawia się na czas i że musi tyle czekać, potem jeszcze chciała rozmawiać z kierownikiem, którego też spieprzyła i dopiero mogła zamówić kawę i naleśniki z truskawkami i nutellą, które tutaj były najlepsze. I oczywiście podkreśliła, że ma się to pojawić na jej stoliku błyskawicznie. Spojrzała na chłopaka i uniosła brew.
- więc nie jesteś kelnerem. - mruknęła kiwając głową, by sobie usiadł na przeciwko niej.

W tym momencie bardzo się cieszył, ze nie jest kelnerem, bo było ostro. Patrzył na Nią z podziwem, strasznie waleczna z Niej kobieta! Usiadł na przeciwko dziewczyny i skinął głową - nie, nie jestem. Ale z kawą byłem pierwszy - uśmiechnął się lekko. - chyba nie spałaś za dobrze - stwierdził marszcząc brwi. W tym momencie pojawił się wystraszony strasznie kelner z Jej zamówieniem, jemu pewnie też przyniósł śniadanie, które zamówił. -widziałem, że się niecierpliwisz, więc przyszedłem - wyjaśnił swoje zachowanie - smacznego - dodał jeszcze.

Miała okropny charakter jeśli o to chodzi. Czasami wydawało jej się, że świat powinien być u jej stóp. Co prawda nie było to codzienne i normalne, ale jednak i tak trochę się wywyższała. W sumie bez powodu bo oprócz ładnej buźki i inteligencji nie była nikim nadzwyczajnym. - W sumie w ogóle nie spałam. - wzruszyła ramionami i zmierzyła chłopaka już łagodniejszym wzrokiem, żeby sprawdzić jak wygląda i tak dalej. Przecież wiadomo jakie to ważne. Nawet nie podziękowała kelnerowi kiedy ten się pojawił. - Nawzajem. - uniosła kącik ust w stronę Chrisa kiedy życzył jej smacznego. - To miłe z twojej strony. - powiedziała kiedy przełknęła pierwszy kęs naleśnika. - Często ratujesz zniecierpliwione panie z opresji? - uniosła brew

Zabrał się do swojego jedzenia, co chwilę popijając kawę. - właściwie zdarzyło mi się to pierwszy raz - przyznał. Taki miły z niego gość, grzeczny, uprzejmy i w ogóle. Potem niestety było gorzej, bo cóż, miłość nie była dla niego, a zdarzały się dziewczyny, które się zakochiwały. Z ulgą zauważył, że dziewczyna dla niego jest milsza, niż dla kelnerów. -ale kto wie, kto wie.. - moze wpisze to do kolekcji swoich podrywów! -moze obsługa do kitu, ale jedzenie dobre.

Zaśmiała się przyjaźnie i napiła kawy. Oczywiście nie pluła jedzeniem na prawo i lewo ani nic takiego bo była mistrzem dobrego wychowania jak królowa Elżbieta czy ktoś... No może jednak nie aż tak, ale podstawy miała. - Hm, a to ciekawe. - przyznała drapiąc się po skroni. - I akurat padło na mnie? Niesamowite. - skwitowała oblizując wargi z nutelli. - Dlatego też jeszcze stąd nie wyszłam. Robią najlepsze naleśniki jakie jadłam i kawę też mają całkiem dobrą, więc w sumie to tylko działa na ich plus. Muszę poszukać innej.... - dodała bo obsługa była beznadziejna i ją to wkurzało.

-Widzisz, zazwyczaj nie obserwuje ludzi w restauracjach. - powiedział bo faktycznie, tak nie było. Gdy już chciał wyrwać jakąś laskę, to robił to w klubach! nie przeszkadzał ludziom w jedzeniu. - ale tak stukałaś tymi paluszkami, to zwróciłem na Ciebie uwagę - dodał jeszcze, kończąc już swoje jedzenie. - chodzisz do miejscowego liceum, prawda? - zapytał, aby się upewnić, czy dobrze Ją kojarzy- jestem Chris.

- Aż tak głośno stukałam? -zdziwiła się bo jej się wydawało, że nikt po za nią tego nie słyszy i w ogóle nie zwraca na to uwagi. A ona zawsze tupała nogą albo palcami w coś kiedy była zła. - Tak, chodzę. - przyznała i uśmiechnęła się lekko. - Jestem w ostatniej klasie. - dodała jakby to było ważne. - Samantha. miło mi cię poznać. - bo niewątpliwie było miło. Szczególnie, że chłopak wydawał się całkiem fajnym gościem.

-Samantha- powtórzył cicha, jakby miało mu to pomóc w zapamiętaniu - cała przyjemność po mojej stronie - uśmiechnął się ślicznie, miał dołeczki wtedy! - ja właśnie też. Podszedłem właśnie dlatego, że kojarzyłem Cię ze szkoły - dodał jeszcze i wypił swoją kawę. Wyjrzał przez okno, mimo, że było zimno, słońce świeciło, więc pogoda była całkiem ładna - co powiesz, żeby się przejść? Też mało spałem, świeże powietrze nam się przyda.

Samantha skończyła jeść i odsunęła na bok talerz. Wzięła się na lekko ostygłą już kawę i przygryzła wargę pomalowaną jakąś bezbarwną pomadką bo dbała o usta bardzo bardzo. - W sumie czemu nie. O ile nie będzie za zimno tam gdzie pójdziemy. - wzurszyła ramionami. Mróz nie był bardzo dotkliwy. Nie mieli - 10 stopnie pewnie. Nawet sprawdziłam i mają -1 minimalną temperaturę wiec w sumie całkiem fajnie ciepło. A jeśli dogrzewało im jeszcze słoneczko to super sprawa.

-Więc chodźmy - Gdy Sam już wszystko zjadła, wypiła to wstał, podał Jej płaszcz, przytrzymał gdy ubierała i w ogóle. -1 to świetna temperatura, wiec będzie przyjemnie. - zawsze można ogrzać się na wzajem - zażartował sobie lekko i pewnie wyszli. Tak wiec napisz już gdzie indziej.

Adrien po wczorajszej balandze miał kaca. Na szczęście nie był on nie wiadomo jak wielki, więc dało się przeżyć. Jak zwykle zakupów nie zrobił, a męczył go głód, więc musiał ruszyć tyłek i iść na miasto, żeby coś zjeść. Mógł zrobić zakupy, ale to by musiał donieść do domu i sam sobie przygotować, a jak na dzisiaj to dla niego za wiele. Siedział sobie więc przy stoliczku i jadł coś dobrego.

Baśka to obrotna kobietka, dopiero co przeleżała całą noc, płacząc nad swoim związkiem z Albertem, który już się skończył, a teraz chodziła już sobie po ulicy, jak zwykle wyglądając doskonale, z udawanym uśmiechem na twarzy. Akurat siedziała sobie w breakfast clubie i zgodnie z nazwą jadła w nim śniadanko.

Przetarł dłonią twarz. Niby był głodny, ale jakoś opornie wchodziło mu to śniadanie. Zdecydował się więc dopić tylko wodę ze swojej szklanki. Obrócił się na krześle i już miał wstawać i wychodzić, ale zauważył Baśkę. Podszedł więc do jej stolika i zaraz sobie przy nim usiadł.
- Cześć gwiazdo - przywitał się ładnie z uśmiechem.

Nawet nie podniosła wzroku znad swojego talerza, na którym zapewne i tak znajdowała się tylko jakaś marna sałatka, a do tego miała kawę. Właściwie po tym rozstaniu powinna obżerać się słodyczami, ale nie mogła sobie na to pozwolić, bo niedługo rozpoczynała zdjęcia do nowego filmu!
- Mhm, chciałabym zjeść to śniadanie w samotności. - mruknęła, nawet na niego nie patrząc. Bo nie wiem czy się znają? Zadecyduj.xd

Niech się znają xd. Przyjrzał się uważnie jej i zawartości jej talerza. Nie lubił warzył, ale to już mniej ważne. - Najesz się tym w ogóle? - kontynuował rozmowę, nie przejmując się tym, że ona najwyraźniej nie miała na to ochoty. Patrzył sobie jak je. On by się tym w życiu nie najadł. Wolał jakieś fastfoody i inne niezdrowe żarcie.

Dobra! Podniosła wzrok, już trochę wkurzona, bo myślała, że to jakiś natrętny fan, który się do niej przyczepił i już nie odpuści. Dopiero wtedy rozpoznała Adriena i rysy jej twarzy złagodniały.
- Ach, to ty. - oznajmiła, tak jakby on nie wiedział, że jest sobą. Nabiła na widelec kolejny listek sałaty, ignorując jego pytanie. - Dawno cię nie widziałam. - dodała za to. Nie widziała go, bo spędzała ten czas z Albertem! Ach!

Prawdę mówiąc jego chyba nawet nie interesowało to w jakich filmach grała, bo pewnie w jakichś romansach czy coś. A on takich filmów nie lubi i woli jakieś z akcją. I jak mają mieć romans to pewnie zaczepia ją, bo mu się podoba. Jest ładna i w ogóle.
- Ach, to ja - powtórzył po niej. Miał się już śmiać z niej, że je jak królik, ale tego nie zrobił, bo przypomniał sobie jak bardzo boli go głowa i jak mu źle. - Rzeczywiście - przyznał jej rację.

Wybiła się dzięki jakiemuś serialowi, a teraz na przykład miała grać dziewczynę Bonda! Więc Adrien, będzie mógł ten obejrzeć. Chociaż pewnie w romansach też grała. Była właśnie takim typem aktorki. I jak Adrien lubi z akcją, to pewnie widział jej seks taśmę. xddddddddd
- No to co u ciebie? - spytała, chociaż jakimś obojętnym tonem. Patrzyła na niego i pewnie widziała zamiast niego Alberta, bo cały czas tylko o nim myślała. A to błąd, powinna patrzeć na Adriena jako na chłoptasia-odskocznię i od razu by jej się humor poprawił. A nie! Bo ona zamierzała jeszcze Alberta odzyskać.

Skoro miał być dziewczyną bonda, to pewnie to będzie pierwszy film z nią w obsadzie, który Adrien obejrzy. No nie licząc tej seks taśmy. Pewnie to stąd ją znał i był jej fanem xd No i liczył na to, że nakręci kolejny film akcji tego typu. Najlepiej z nim xd
- Nic ciekawego, cały czas się pilnie uczę - wzruszył ramionami. Może i się uczył, ale pilnie raczej nie. - A u ciebie? - osunął się trochę na krześle i oparł się o jego oparcie.

Haha, bardzo możliwe, że tak się stanie, bo z Baśką to nigdy nie wiadomo. Ona żyje tylko skandalami! Więc właściwie teraz powinna się cieszyć, że znowu będzie o niej głośno, że znowu mężczyźni będą się o nią bić, no i że już nie musi udawać takiej grzecznej!
- Pracuję nad nowym filmem. Niedługo wchodzimy na plan. - odpowiedziała, uśmiechając się przy tym nawet dosyć szeroko. Tylko ten film pomagał jej odciągnąć myśli od sprawy Alberta.