biblioteka

First topic message reminder :

siedział i robił zadania z matmy.

Nie, powód był taki, że Megie dla wszystkich miała być porządna, a tylko nieliczni czyt Nicole i jeszcze ze trzy osoby wiedziały, że ona wcale takim aniołkiem nie jest. A zresztą wtedy nie było okazji by pogadać o tym co u niej się dzieje. - Tego jak on się cholera nazywa?...chyba wiem o kim mówisz. - nie miała pamięci do imion, ale jego facjatę jakoś po jednym widzeniu zapamiętała. - Ok, mniejsza z tym. - wzruszyła obojętnie ramionami.

pokręciła głową. - nie, nie. nie znasz go. - bo nie sądziła by megie kiedykolwiek miała przyjemność, czy raczej właśnie nieprzyjemność, spotkać leo. był dorosłym, a praktycznie starym facetem, który zabijał ludzi. ale o tym akurat wiedzieli tylko nieliczni. no i liczne ofiary jego złości. - nieważne. - machnęła ręką w której trzymała telefon, który prawie wypadł jej z ręki, bo była straszną niezdarą.

A jej się wydawało, że kiedyś go widziała, ale mniejsza z tym. Właśnie lepiej było jak wszyscy myśleli, że ona tych złych nigdy nie widziała. - Ok. - powiedziała krótko. Poskładała wszystkie książki i ułożyła jedną na drugą.
- Muszę już iść, idziesz też. - zapytała wstając od biurka i zakładając torbę na ramię.

- mhmmm. idę. - kiwnęła głową, zabrała pewnie kilka książek od niej żeby czasami megie się nie zarwała. - a dokąd idziesz? - zapytała zastanawiając się, czy będzie mogła tam iść z nią. chociaż nie sądziła by megie miała ochotę jeszcze ją oglądać, skoro wydzielała jakieś złe fluidy w związku ze swoim tragicznym humorem.

- Jakieś papierki muszę w sekretariacie podpisać. - powiedziała zgodnie za prawdą, potem do pokoju i chyba pójdzie jednak dziś po farbę do sklepu o ile coś jeszcze będzie dziś otwarte. Nie przeszkadzało jej towarzystwo Val, nawet w takim nastroju.

- w porządku. - kiwnęła głową i poszły do tego sekretariatu, a później po farbę. no i do pokoju megie! gdzie zacznę.

dobra to andrew coś się tam jeszcze douczał i właśnie odkładał książki na półki bo był wychowany niesamowicie. z resztą i tak nie miał nic lepszego do roboty, a wierzył, że mu kot w domu nie płakał.

Bunny przyszła do biblioteki poszukać jakiejś książki typu "matematyka dla idiotów" bo dzisiaj została nastraszona tym, że nie zda, jak tak dalej pójdzie. A jednak chciałaby zdać, więc wolała nie ryzykować. Chwilę grzebała między półkami ale nic nie znalazła, kierując się do wyjścia dostrzegła Andrew, więc dosiadła się do niego, uśmiechając się przy tym całkiem szeroko, bo była z natury przesympatyczną osobą. - Cześć!

zamknął książkę kiedy bunny się dosiadła i uśmiechnął się do niej promiennie.- cześć bunny. - powiedział przyjemnie i przyglądał się jej chwilkę. - co tutaj robisz o tak poźnej godzinie? - zapytał jej. oczywiście jego zamiarem było odprowadzenie ją do pokoju bo nie mógł pozwolić, żeby chodziła sama kiedy się ściemnia.

- Doszłam do wniosku, że wypadałoby zacząć się uczyć, szukałam jakiejś fajnej książki do matmy, ale nic nie znalazłam, więc chyba będę musiała zostać kolejny rok w szkole - pożaliła mu się i westchnęła ciężko, bawiąc się rękawem swojej mundurkowej marynarki. - A ty, co ty tu robisz, Andrew? - Spytała, mrużąc oczy, zastanawiając się, czy on będzie wiedział coś więcej o Vincencie, ale bała się pytać, bo jeszcze dowiedziałaby się, że ten stracił język w tej Macedonii, albo stało mu się coś równie strasznego.

- Masz problemy z matematyką, bunny? ty taka mądra dziewczyna? - zapytał z nieznacznym uśmiechem. wcale się z niej nie wyśmiewał, nie przeszło by mu to przez głowę, bo uważał bunny za najmniej szkodliwą i najspokojniejszą dziewczynę w szkole. w dodatku strasznie śliczną dziewczynę. bo mimo że nie byli już razem to dalej mu się podobała. lubił blondynki najwyraźniej. - ah, musiałem przejrzeć kilka książek na jutrzejsze zajęcia. - uśmiechnął się. - a co do matematyki, bunny, jeśli się bardzo o to martwisz mogę ci pomóc. - zaoferował się. na pewno był ścisłowcem jakich mało i chciał iść na studia na fizykę. więc ten..

Zarumieniła się, gdy mówił, że jest mądra, bo w jego ustach nie brzmiało to jak zadna kpina czy wyśmiewaństwa! - Nie jestem taka mądra, Andrew, a matematyka jest moją piętą Achillesową - westchnęła, a potem pokręciła głową. - Nie wiem, czy udałoby ci się mi pomóc, Andrew, mam wrażenie, że jestem naprawdę beznadziejnym przypadkiem. Na ostatnim sprawdzianie nawet Zoe poradziła sobie lepiej ode mnie! - Kochała siostrę, ale jak dla niej ta była strasznie leniwa. Bunny natomiast robiła masę zadań, ale potem się okazywało, że jednak robiła je źle i cała praca szła na marne. Ja tak rozwiązuję całki... - Ale mam nadzieję, że ci nie przeszkadzam? Bo jeśli musisz coś jeszcze poczytać to wiesz, pójdę już...

- nie ma przypadków beznadziejnych bunny, a ja mam anielską cierpliwość i mogę spędzić z tobą cały weekend nawet jeśli potrzebujesz się tego nauczyć. - zapewnił ją z przyjaznym usmiechem. - naprawdę, nie żartuję. powiedz tylko że tego chcesz. - uniósł kącik ust i poczochrał swoje włosy. odpisał jeszcze temu idiocie vincentowi. pewnie martwił się jak cholera o niego a ten sobie pojechał na wycieczkę... - nie przeszkadzasz no skąd. właśnie przed chwilą skończyłem i miałem odkładac książki. - powiedział sympatycznie i założył jej za ucho kosmyk włosów bo mu przeszkadzały ogromnie w rozmowie z nią.

Ona też odpisała Vincentowi i w sumie odetchnęła z ulgą, bo w końcu dał znać, że żyje, więc mogła skończyć się o niego martwić. - Och, Andrew, doskonale wiem, jaki potrafisz być cierpliwy - posłała mu szeroki uśmiech, bo przecież byli kiedyś tam razem, więc wiedzieli co nieco o sobie! - Naprawdę myślisz, że mógłbyś mi pomóc? Póki co muszę po prostu poprawić ostatni sprawdzian, później będę się martwiła resztą - westchnęła, oblizując swoje ładne usta. - To dobrze, że ci nie przeszkadzam, w takim razie - stwierdziła.

Andrew też się martwił o tego głupiego faceta i nie rozumiał dlaczego ten robi takie głupie rzeczy zawsze. uniósł kącik ust. jasne że wiedzieli o sobie coś niecoś. pewnie nawet całkiem sporo, a kiedy się rozstali andrew chwilę to odchorowywał. był bardzo wrażliwym facetem gdzieś tam w środeczku. - oczywiście, że tak myślę, bunny. jeśli tylko tego chcesz rzecz jasna. - powiedział z uśmiechem i rysował ślaczki po okładce książki.

- Jasne, że chcę! Myślę, że uratujesz mój tyłek, pomagając mi z matmą... Ale ostrzegam cię, naprawdę już niejeden próbował mi z tym pomóc! - Zaśmiała się złowrogo, by potem posłać Andrew pełen wdzięczności uśmiech. - Swoją drogą, jak minęły ci święta? Bardzo się obżarłeś? - Spytala, przeczesując swoje idealnie gładkie włosy, które całkiem ładnie lśniły w bibliotecznym świetle.

Uśmiechnął się. - więc nie ma problemu. napisz do mnie kiedy masz ochotę się pouczyć, ja zrobię porządek w mieszkaniu i cię do siebie zaproszę,bo będzie nam wygodniej i spokojniej. - powiedział wzruszając ramionami. - chociaż mój kot potrafi czasem całkiem nieźle rozrabiać. - roześmiał się i oblizał wargi. - święta? siedziałem sam w st. Albans. nie chciało mi się nigdzie chodzić. - wzruszył ramionami. - a tobie?

- Świetnie! - Przyklasnęła aż w dłonie z szerokim uśmiechem. - Z pewnością dam ci znać. Kot z pewnością nie będzie mi przeszkadzał, uwielbiam zwierzątka.. Naprawdę nie wiem, czemu w akademiku nie pozwalają nam nic trzymać! - Westchnęła ciężko a potem pokręciła głową, znów uśmiechając sie do Andrew. - Okupowałyśmy z Zoe kuchnię akademicką i napiekłyśmy masę ciasteczek. Zostały mi chyba jakieś, będę musiała cię poczęstować, bo wyszły nam naprawdę dobre. Nie chwaląc się, oczywiście! Mogłeś dać znać, że spędzasz święta sam, zaprosiłybyśmy cię na naszą skromną wyżerkę..

Uśmiechnął się. - cieszę się, że mam nadzieję, będę mógł ci jakoś pomóc. wiesz, że zawsze jestem do tego chętny, jakiego problemu byś nie miała. - powiedział uśmeichając się. zawsze chciał jej pomagać! i chciał być jej przyjacielem mimo tego rozstania bo był z niego całkiem fajny gościu. - och serio?chętnie spróbuję waszych wypieków. - powiedział uśmiechając się bo był łasuchem i mógł jeść cały czas. dobrze, że tak nie wyglądal. - och nie było tak źle, naprawdę. - zapewnil ją z uśmiechem.

- Jesteś najlepszy, Andrew - westchnęła, żałując, że Tyler nie mógł byc taki miły jak Andrew! Chłopak pewnie się do niej cały dzień nie odezwał nawet słowem i Bunny nie wiedziała co o tym myśleć. - A my chętnie cię nimi poczęstujemy, bo wiesz, głupio zjeść wszystkie ciastka, jeszcze byśmy sie roztyły i już żaden facet by nas nie chciał! - Zaśmiała się, klepiąc się po swoim idealnie chudym brzuszku.

- bunny.... to by chyba było niemożliwe. - powiedział z rozbawieniem. - zawsze byłaś taka chudziutka, że mój mózg i moja rozbudowana wyobraźnia jakoś nie widzą ciebie w większych rozmiarach. chyba nie masz jednak tego we krwi. z resztą, zoe też jest chudzielcem. - powiedział uśmiechając się do niej przeuroczo.

- Mam nadzieję, że masz rację, bo dobrze czuję się taka, jaka jestem teraz - uśmiechnęła się, bo Andrew był jednym z niewielu, którzy nie wmawiali jej, że jest za chuda, albo że ma za małe cycki. Pewnie Tyler krytykował jej biust albo tyłek, przyzwyczaił się do bardziej krągłych dziewczyn.. - Może dałbyś mi się zaprosić na herbatkę w moje skromne progi, co? Zjadłbyś kilka ciasteczek.. - Zaproponowała mu, bo krzesełka w bibliotece były srednio wygodne.

- i wyglądasz tak olśniewająco, bunny. - powiedział szczerze. - co nie znaczy, że gdybyś przytyła kilka kilogramów to byś już nie była taka piękna. oczywiście, że byś była. - zapenwił ją. uważał, że bunny zasługuje na wszystkie komplementy świata. uśmiechnął się nieznacznie. - chętnie dam się zaprosić na herbatkę i ciastka. - powiedział z uśmiechem i wstał. wyciągnął do niej rękę, żeby pomóc jej podnieść się z krzesła poleciał odlożyć książkę i poszli do niej możesz zacząć.

czytała teraz miliony książek historycznych bo skoro przeszła do drugiego etapu musiała się przygotowywać o wiele więcej więc siedziała w bibliotece i czytała ale już była znużona trochę i oczy jej się zamykały więc zrobiła sobie przerwę jakąś tam i poszła szukać automatu z herbatą bo kawy nie piła. wzięła sobie jakąś malinową i czekała teraz aż ta się zrobi.

Przyszedł tutaj o tej porze bo potrzebował jakichś książek do lekcji, by mieć potem z czego notatki przygotować. No i musiał wziąć jeszcze jakąś lekturę, którą teraz przerabiała jedna z grup, a tej książki akurat nie miał w swojej biblioteczce. Pewnie miał teraz dziewczynę w drodze do jednej z regałów z książkami, jednak nie zwrócił na dziewczynę zbytnie uwagi, po prostu zauważył jej obecność i poszedł dalej.