stacja kolejowa

kurde nie ogarniam co się dzieje z mozillą...
matt był tak skupiony na przejeżdżającym pociągu, że zupełnie nie zauważył i nie usłyszał, że ktoś skrada się za jego plecami. kiedy piper wyskoczyła, autentycznie go przestraszyła i gdyby nie miał aparatu zawieszonego na szyi, na pewno ten wypadłby mu z rąk i by się cały rozwalił.
- piper! nikt cię nie nauczył, że nie można się tak skradać na ludzi?! - złapał ją i potargał po włosach, żeby się zemścić.

a co ci się dzieje? mi się nie pokazują niektóre awki i obrazki ;x
roześmiała się, kiedy się jej wystraszył, bo taki był jej plan od początku. zupełnie tego nie przemyślała, bo jakby rzeczywiście rozwalił sobie ten aparat albo wleciał pod pociąg, to by już jej w ogole nie było do śmiechu. ech, te dzieciaki. - próbowali mi to wmówić, ale mam do tego podejście - powiedziała rozbawiona. - hej, dopiero się czesałam - próbowała go powstrzymać, bo nie lubiła jak jej ktoś psuł fryzurę.

mi pokazuje co chwilę, że page not found, a potem jednak działa jak ją odświeżę wystarczającą ilość razy.
piper taka niedojrzała, w ogóle nie myślała o konsekwencjach swoich poczynań! miała szczęście, że tym razem nic się nie stało, ale przynajmniej miałaby nauczkę na następny raz. zresztą ona teraz wygląda jak jakaś psychopatka na awku. 
- no tak, brat chyba nie ma u ciebie dużego autorytetu. - zaśmiał się, bo przypomniały mu się te wszystkie krzywe akcje z johnem, które teraz, po czasie, wydawały mu się zabawne. potargał jej jeszcze trochę te włosy, żeby zrobić jej na głowie totalną szopę i przestał, oczywiście dumny z siebie.

przypał.
fakt, była nieodpowiedzialna. tyle lat w dzień w dzień w towarzystwie bridget zrobiło swoje xd na pewno by miała nauczkę, ale lepiej, żeby się tego odzwyczaiła w inny sposób. nie chciałaby mieć matta na sumieniu. albo kogokolwiek innego. nie wiem co wy od tego awka chcecie, he he. - kiedyś miał, ale teraz rzeczywiście trochę się to zmieniło - przyznała mu rację. chociaż w sumie dla niej to aż takie zabawne jednak nie było, bo wolała, kiedy john czepiał się tylko o to, że nie lubi chodzić do szkoły po tym jak nabroiła. westchnęła tylko i zaczęła sobie układać włosy. - co tu robisz? - spojrzała na jego aparat.

teraz już chyba działa, ale nie mów hop ;x
na pewno gdyby piper trzymała się z bardziej odpowiedzialnymi i dojrzałymi ludźmi, nie robiłaby takich bezmyślnych rzeczy! ale niestety, bridget nie nadawała się do poznawania życiowych zasad, a cała paczka starszych znajomych nie była lepsza. wystarczy spojrzeć na leo. ale na matta też. 
- dorosłaś! - zaśmiał się. - zresztą nie musisz się go słuchać, nie jest twoim ojcem. - machnął ręką. na pewno słyszał o przeprowadzce piper, w końcu obracali się w tych samych kręgach. - zdjęcia pociągom. nie widać? - na złość zrobił jej jeszcze zdjęcie, żeby uwiecznić jej super fryzurę.

w kręgu jej znajomych nie było ani jednego dojrzałego człowieka. musiałaby zacząć szukać nowych ziomków, a to zajęłoby tyle czasu. nie żeby nie lubiła poznawać nowych ludzi, ale lubiła swoich aktualnych przyjaciół, wiec ani trochę nie przeszkadzało jej to, że są dziecinni. zresztą też sama taka była. jedynym normalnym znajomym był louis, ale on nie poświęcał jej za dużo czasu. - tak - zaśmiała się z nim. w sumie to była prawda, bo czuła się o wiele bardziej dorosła niż wtedy gdy mieszkała z johnem. w końcu teraz sama musiała o siebie dbać, nikt jej nie pilnował i jej nie rozkazywał. zupełnie sama podejmowała decyzje. - wiem i dlatego już się go nie słucham - dalej poprawiała fryzurę. - ej! - skrzywiła się jak jej zrobił zdjęcie i klepnęła go w ramię. trochę za mocno, bo dawno nikomu nie przywaliła i miała w sobie za dużo siły xd

tak, louis zdecydowanie był wystarczająco odpowiedzialny i dojrzały, czego nie można mówić o całej reszcie... ale przynajmniej przy reszcie nigdy nie mogła się nudzić! kto by się przejmował byciem dojrzałym, skoro można być beztroskim dzieciakiem. piper już wcześniej miała trochę luzu, skoro nie mieszkała z rodzicami, a teraz zupełnie się usamodzielniła, choć wciąż chodziła do szkoły. nie to co bridget, której tatko ciągle pilnował godziny policyjnej.
- uwaga, uwaga, mamy wśród nas buntowniczkę! - zawołał, rozglądając się naokoło, ale na dworcu było raczej pusto i nikogo to nie obchodziło. - ej! - zawtórował jej, kiedy go walnęła i zaczął ją dokładnie obserwować i robić uniki tak na zapas.

dobrze, że chociaż jedna osoba w ej gronie była dorosła. bo nawet john czasem zachowywał się jak dzieciak i podejmował głupie decyzje. na czym tylko ona cierpiała. albo tak jej się wydawało zawsze, nawet jak chciał dla niej dobrze. ale wiadomo, że rodziców przy sobie nie miała, to musiała się komuś stawiać i buntować. co nie zmienia faktu, że aktualnie john to dupek i zły brat ;x - dopiero teraz zdałeś sobie z tego sprawę? - zapytała wyraźnie rozbawiona. - to i tak ci nie pomoże - zaśmiała się i znowu skutecznie mu przywaliła, bo miała dobrego cela.

kto by pomyślał, że słodki john to dupek i zły brat! chłopcy z st. albans jak zawsze zwodniczy...
- przecież zawsze to wiedziałem, dzieciaku - zaśmiał się. "dzieciaku" powiedział z sympatią. zawsze tak na nią mówił. brzmiało to trochę jak flirciarska "mała" w jego ustach. złapał się za miejsce, w którym mu przywaliła. - to nie fair! robisz to, bo wiesz, że dziewczyn nie można bić... nawet kwiatkiem... - śmiał się i buntował jednocześnie.

miał to wypisane na twarzy! po prostu nikt tego nie widział, bo był z tym bardziej skryty niż piper ze swoją agresją. psychiczna przemoc domowa ;x
- nie jestem dzieciakiem, ile razy mam ci to powtarzać - poirytowała się trochę, bo wcale tego nie lubiła. nie lubiłaby też jakby na nią mówił 'mała', bo na to nie leciała. zaraz się jednak roześmiała, bo nie była obrażalska. no dobra, była, ale nie miała teraz na to ochoty. - nawet jakbyś wyznawał inną filozofię i chciał się ze mną bić, to i tak bym cię pokonała z łatwością - wytknęła mu język. nie raz się już lała nawet z chłopakami, więc się ich nie bała.

john z nową twarzą wyglądał jak zupełne dziecko, już po poprzednim johnie bym się tego prędzej spodziewała... co z tych singletonów wyrosło! 
- możesz to powtarzać i powtarzać, a ja i tak będę wiedział swoje. - stwierdził z rozbawieniem. przykro mi, skoro nawet seks go nie przekonał, że nie powinien nazywać piper dzieciakiem, to już nic go nie przekona. - chętnie bym ci udowodnił, że się mylisz, ale nie mogę, więc mnie nie prowokuj! - ostrzegł ją, ale i tak nie zamierzał na nią ręki ani kwiatka podnosić. - wiem, zagramy kiedyś w boks i wtedy cię pokonam! - wymyślił zaraz. gry komputerowe zawsze rozwiązują sytuację.

chyba raczej co z johnnego wyrosło. bo piper zawsze była narwana, więc raczej nikogo nie powinno dziwić to jak się zachowuje.
- jesteś okropny - prychnęła, krzyżując ręce na wysokości piersi. nie podobało jej się to w ogóle, bo sam zachowywał się jak dzieciak, więc nie miał prawa jej tak nazywać. - nie musisz się usprawiedliwiać, wiem, że się mnie boisz - roześmiała się. dobrze, że nie chciał jej bić, bo by się musiała bronić i zrobiliby sobie tylko nawzajem krzywdę. zresztą to nie najlepszy pomysł na takie zabawy przy torach, na których jeżdżą pociągi. - co ma gra do prawdziwego życia? - trochę tego nie kumała, pomimo tego, że jej brat też żył w świecie gier.

jedna agresywna, drugi przemoc domowa psychiczna... nic dziwnego, że rodzice nie chcieli z nimi mieszkać, hehe.
- i tak mnie uwielbiasz. - stwierdził dumny i zadowolony z siebie. dla niego nazwanie go dzieciakiem było komplementem, więc piper zamiast się obrażać, powinna docenić, bo jego nikt tak nie nazywał, chociaż bardzo chciał. niesprawiedliwe! - czemu miałbym się ciebie bać! jesteś słodka, kiedy się tak złościsz. - roześmiał się od razu, bo już zapomniał, że go przed chwilą pobiła. - zawsze to coś. walka bez rozlewu krwi. - wzruszył ramionami. - jak ci się nie podoba, to możemy zobaczyć, kto szybciej wypije butelkę piwa. - wymyślał takie konkurencje, w których był dobry.

łatwiej im było tylko przesyłać im kasę.
- jasne, jasne - wywróciła oczami, ale zaraz się zaśmiała. skąd miała wiedzieć, że to komplement, skoro większość ludzi tak na nią mówiło, kiedy chciało pokazać swoją wyższość nad nią. gdyby jej powiedział, to by na pewno była zadowolona. - nie myśl, że zwiodą mnie twoje komplementy - powiedziała lekko rozbawiona. - zresztą pozory bardzo często mylą - dodała zaraz. wypracowała sobie w szkole szacunek i dużo ludzi się jej trochę bało, więc teraz mogła się przenieść na studentów i pokazać im, że wcale nie jest taka bezbronna ;x szczególnie, że niedługo miała dołączyć do ich grona. - możemy zrobić i to i to. i tak przegrasz - zapewniła go pewna siebie.

niepotrzebnie się denerwowała, zamiast się zagłębić w temat i dowiedzieć, że to komplement i powinna czuć się zaszczycona. pf! a poza tym ona i bridget pozostają wielkimi dzieciakami, bo jeszcze rok będą siedzieć w liceum i wcale nie dołączają tak niedługo do braci studenckiej. a przynajmniej tak wychodzi z moich obliczeń. 
- pipeeer, znamy się nie od dziś. - przypomniał jej, bo mówiła do niego tak, jakby się pierwszy raz spotkali i naprawdę miał być zwodzony przez pozory. - zróbmy od razu cały turniej, żeby się nie okazało, że każdy wygra w jednej kategorii i będzie remis. - śmiał się. on chyba lubił takie turnieje, skoro z leo ostatnio chciał organizować turniej pieczenia-gotowania. właśnie, przypomniało mi się, że grałyśmy nimi odkąd matt jest z edie, bo grałyśmy w czwórkę.

wiadomo, że są dzieciakami, ale piper tak nie uważała. przynajmniej o sobie, bo czuła się o wiele bardziej dojrzała i dorosła mieszkając z louisem. to nic, że praktycznie tylko wymieniła opiekę johna na lu, bo ten gotował jej obiadki i przejmował się nią nawet bardziej niż jej brat, jeśli chodzi o jej zdrowie. co prawda nie pomagał jej z lekcjami, więc musiała bardziej uważać w klasie i prosić o pomoc nauczycieli, ale przynajmniej nie pilnował już jej nikt na każdym kroku. - właśnie, powinieneś już o tym wiedzieć - założyła kosmyk włosów za ucho. - myślisz, że uda ci się choć w jednej wygrać? - zaśmiała się. - w takim razie zgoda. żebyś miał większe szanse robimy cały turniej - zgodziła się. no właśnie, teraz mi sięteż przypomniało jak powiedziałaś o turniejach. z leo też się od tego czasu nie widziała.

nie ogarniam chwilowo i mnie odweniło, więc pogadali jeszcze, pośmiali się i podroczyli, a potem poszli do domów. myśl kogo następnego mi dajesz.

siedziała sobie tutaj na stacji, bo właśnie nie miała niczego innego do roboty niż siedzenie tutaj i trzeźwienie po jakiejś mega długiej imprezie. świętowała swoje 22 urodziny, to teraz czekała na pociąg.

a leo był w poszukiwaniu wymarzonej piekarni aż w londynie, dlatego wysiadając natchnął się na ninę i zdziwiło go to bardzo - ee - podrapał się po policzku - wyjeżdżasz gdzieś? - zapytał lekko skonsternowany i zmartwiony.

uniosła głowę delikatnie, bo trochę szumiało jej od alkoholu. nie chciała dostać helikoptera, jeszcze by się na niego zrzygała. założyła blond pasmo włosów za ucho - o leoś, cześć. co tutaj robisz? bo ja.. trzeźwieję. chyba, bo tak jakby świętowałam swoje urodziny iiii tak wyszło - posłała mu przyjazny uśmiech.

głupi leo nie pamiętał nawet o jej urodzinach xd pewnie był zjarany ;x usiadł obok niej i patrzył jak się nieco chwieje. roześmiał się i wyciągnął papierową torbę pełną ciastek z jakieś piekarni - babeczkę? - zaproponował jej, to jedyne co miał do zaoferowania w ramach jej urodzin. mogła się porzygać nawet lukrem z babeczek, jemu by to nie przeszkadzało.

leo był najukochańszym facetem pod słońcem. wcale nie musiał pamiętać o urodzinach, najważniejsze było to, że potrafił zjawić się w środku nocy przy tobie całkiem przypadkowo i podać ci babeczkę. ot tak. to cały leoś. objęła go łapkami w pasie, dobrze że wcześniej wyżuła całą paczkę gum, to nie chuchnęła mu alkoholem prosto w twarz. wzięła jedną z babeczek i pocałowała go w obojczyk, bo tam trafiła - jesteś najcudowniejszy na świecie, wiesz? bo ty jedyny na świecie potrafisz mi dać babeczkę w środku nocy jak jestem kompletnie pijana. a na dodatek mnie jeszcze weźmiesz do siebie. kochany leonard - zaczęła zajadać się babeczką - pycha - pokiwała lekko głową.

chyba tylko nina w ten sposób go doceniała, bo inni mieli go za wariata xd też ją zaraz objął i zarzucił jej nogi na kolana bo co się będzie xd zaśmiał się kiedy pocałowała go w obojczyk - jesteś pijana - stwierdził rozbawiony - słodycze są najlepsze na wszystko - pokiwał głowa - oczywiście, że cię wezmę do siebie, niby gdzie indziej mógłbym cię odstawić w tym stanie - chyba tylko na wytrzeźwiałkę - to gdzie się tak załatwiłaś i dlaczego mnie o tym nie poinformowałaś co? - chcial grać poważnego xd

bo nina była jego dziewczyną, a ona zawsze traktowała swoich facetów poważnie. przynajmniej się starała. leo było po prostu jej najlepszym przyjacielem na zawsze, który dawał jej poczucie radości i bezpieczeństwa. dobra, poniekąd, ale uwielbiała jego humor, babeczki, mogła na niego liczyć czasami. zachichotała mu w ten obojczyk a potem znów uniosła wzrok - imprezowałam u różnych kolegów i koleżanek, byłam tu i ówdzie. mówię ci, jakie fajne rzeczy dostałam od dziewczyn, koniecznie muszę ci pokazać. a i owszem, jestem pijana, nie poinformowałam cię booo... - zawiesiła głos. chciała dodać, bo nie jesteś moim chłopakiem. wróciła do jedzenia babeczki - bo ty się mną nie interesujesz - dodała szybko.

po prostu był najlepszy! niech essie i edie żałują że wybrały jakiegoś tam caspra i matta pfffffffffff. leo był najlepszym chłopakiem z najlepszych! - musisz pochwalić mi się wszystkimi prezentami - pokiwal głową - dostałaś jakieś gry na pleja? najlepiej z potworami, które możemy pozabijać - zachichotał. mogłaby dostać taką grę, to na pewno umocniłoby ich relację jakby spędzili tydzień grajac na konsoli xd - głupia jesteś - zaśmiał się i dał jej pstryczka w nos - zawsze się tobą interesuje, nawet jak ci się wydaje że nie to i tak się interesuję - wytlumaczył zawile xd