il sole

kiedy był sobą to tym bardziej dziewczyny przed nim uciekały xd
- sam nie wiem. - odchrząknął i od razu się trochę spiął. rozmowy o ojcu zawsze były trochę skomplikowane, niby ted był posłusznym syneczkiem i robił wszystko tak jak tatuś zagrał, ale jednak ted miał inne marzenia niż to co pan cavendish dla niego zaplanował. teraz tym bardziej wszystko było skomplikowane skoro był rozdarty między team tata a team mama. - tak, mój ojciec jelenia. - powiedział to beztroskim tonem, bo ojciec co roku miał na koncie co najmniej jednego jelenia i ted nie był już pod wrażeniem.

nie mial szczescia do dziewczyn biedak xd
pokiwala glowa. rozmowa im sie troche nie kleila bo jednak rodzinne problemy teda nie byly najlepszym tematem do rozmowy na ich pierwszej randce. - lubisz polowac? - upila lyka wina, ktore bylo dla niej o wiele za cierpkie. - najadlam sie juz, co ty na to bysmy przeszli sie na spacer? - zaproponowala, pochylajac sie w jego strone.

owszem, nie miał, nawet miał to w karcie wpisane heh.
rozmowa im się nie kleiła, bo ted spinał się, żeby wszystko było idealnie i zapomniał jak normalnie się rozmawia.
- szczerze? nie bardzo. ale wiem, że to ważne dla mojego taty. - zmarszczył nos. tedowi było głupio postawić się tacie i powiedzieć, że nie chce jeździć na polowania. - nie poczekamy na deser? - popatrzył na nią trochę zawiedziony, bo wiedział, że leila nigdy nie odpuściła deseru. a to oznaczało, że jej nie smakowało! - w porządku, chodźmy na spacer. - zamachał do kelnera, żeby przyniósł rachunek.

hehe.
- milo z twojej strony, ze robisz to dla niego - ona by sie tak nie poswiecala dla nikogo. dobrze ze miala to szczescie miec w miare wyluzowanych rodzicow, ktorzy nie kazali jej nic robic wbrew wlasnej woli. - chyba mam ochote na inny deser - usmiechnela sie bo chodzilo jej o niego, a nie o jedzenie. chyba rzeczywiscie nie bardzo jej smakowalo. nawet dla tobiasa nie poswiecilaby jedzenia. dopila swoje wino i czekala az beda mogli stad isc.

- to chyba normalne, co? dzieci zawsze muszą przystawać na to co chcą rodzice. - wzruszył ramionami. jego zdaniem tak było, bo właśnie tak wychował go apodyktyczny pan cavendish. leila za to musiała zgadzać się na szalone pomysły swojego tatusia. chociaż nie sądzę, żeby narzekała! ted musiał jeździć na polowania, a leila na wojny na balony z wodą. - jaki? lody? - zgadywał. nie sądził, że chodzi jej o niego, tym bardziej, że ten wieczór nie szedł tak dobrze jakby chciał. ale z tego względu teraz pozwoli leili decydować co dalej skoro miała ochotę na coś innego niż on wybrał. zapłacił niemało za ich kolację i zostawił porządny napiwek, po czym wstał i złapał leilę pod ramię. - chodźmy.

- w tym sie z toba nie moge zgodzic - ona byla raczej buntowniczka wiec nigdy nie zgodzilaby sie robic tego co jej ktos kazal zrobic. na pewno nie nazekala na szalone pomysly ojca. wszystkie dzieciaki jej zawsze tego zazdroscily! z tata szalala, a matka zajmowala sie powazniejszymi sprawami. - moga byc lody - zgodzila sie. ciekawe czy mieli te same lody na mysli xd troche bylo jej glupio gdy zobaczyla ile kasy musial zostawic. troche nawet zalowala ze nie poswiecila sie i nie posiedzieli tu troche dluzej. przytulila sie do jego boku gdy juz wyszli. - naucze sie z toba tylu nowych rzeczy - powiedziala z lekkim rozbawieniem.

- proszę uargumentuj. - powiedział od razu, nawet zainteresowany tym co miała na myśli. wiedział, że jej ojciec był znacznie bardziej wyluzowany niż jego własny, ale jednak wciąż uważał, że istnieją na świecie pewne niepisane zasady relacji rodzica z dzieckiem. dobrze, że ted dostawał duże kieszonkowe od tatusia i nie zabolała go tak ta kolacja. po polowaniu pewnie dostał bonus w kopercie xd - tak? czego na przykład? - myślał, że w tej chwili zachowuje się standardowo xd zaczynamy gdzieś dalej nimi?

- rodzice nie powinni oczekiwac od swoich dzieci tego, ze zawsze beda robic to czego oni od nich oczekuja. jestes swoja wlasna osoba, nie musisz sie na wszystko zawsze zgadzac - podzielila sie z nim swoim zdaniem. chociaz moze mu sie oplacalo sie sluchac skoro takie bonusy dostawal xd
- przy tobie bede sie musiala zachowywac jak prawdziwa dama - zazartowala sobie. mozesz ich przeniesc gdzies indziej!

siedział tu w restauracji i wydawał kasę ojca, bo mu się najwyraźniej nudziło. czekał aż jakaś kelnerka przyniesie mu wino i nie mógł się doczekać.

Arthur za to siedzial przy stoliku obok I gapil sie na hectora. przez te poczochrane wlosy nie wygladal mu na typa, ktorego bylo stac na jedzenie w takiej restauracji. ale z drugiej strony to tylko St Albans I il sole wcale nie bylo takie fancy.

czuł na sobie kogoś wzrok, jednak nie wiedział kogo. musiał rozejrzeć się dookoła po knajpie, aż dojrzał arthura i posłał mu zdziwione spojrzenie, bo nie wiedział o co mu chodzi przecież. czekał aż przestanie się gapić xd

hector w jego glowie mu powiedzial, ze musi podejsc do zywego hectora hehe
dlatego tak tez zrobil. usiadl naprzeciw niego, dalej sie intensywnie na niego gapiac. - co pijesz? - przeniosl wzrok na jego kieliszek. od czasu gdy pierwszy raz sie napil zaczal eksperymentowac I probowac roznych rzeczy.

to się zdziwi jak się przedstawi żywy hector! będzie miał dobrego zonka. gapił się przez chwilę na niego ze zdziwieniem. nie wiedział dlaczego właściwie do niego podchodzi książę louis! a właściwie arthur. jakkolwiek miał na imię, zgadzało się - hmm, czerwone wino, a co? masz ochotę? - zapytał grzecznie, chociaż nie miał ochoty na jego towarzystwo.

to prawda, bedzie niespodzianka.
- czerwone wino - powtorzyl za nim, dalej patrzac na alkohol. zaraz jednak przeniosl wzrok na kelnera, do ktorego zamachal. - chce to samo - pokazal palcem na kieliszek hectora.

- posłuchaj, nie chcę być niemiły, ale dlaczego właściwie się do mnie przysiadłeś, co? szukasz towarzystwa czy coś? - zapytał wprost, popijając zaraz swoje czerwone wino. kelnerka dopytała tylko czy na pewno chce to najdroższe wino, które teraz pił hector.

- bo moge - odpowiedzial. wlasciwie nie przysiadl sie do niego z zadnego konkretnego powodu. zmierzyl groznym wzrokiem kelnerke I uswiadomil jej, ze gdyby chcial to by mogl wykupic cala restauracje! nastepnie spojrzal w kierunku jednego ze swoich goryli, ktorzy juz wiedzieli, ze ich zadaniem bedzie rozmowa z managerem I zwolnienie tej baby.

zmarszczył brwi widząc całą sytuację. nawet nie było mu szkoda tej całej kelnerki, bo należało się jej zwolnienie za to, że tak późno przyniosła mu wino. poprawił włosy, zakładając je za ucho - jasne, skoro chcesz, możesz sobie tutaj siedzieć - wzruszył ramionami i machnął na kelnera, żeby przyniósł mu więcej wina, bo kolega się dosiadł.

- wiem, ze moge - powiedzial jakby to bylo oczywiste I przeniosl wzrok z powrotem na hectora. nie potrzebowal jego pozwolenia. zaraz doniesli im wino wiec Arthur skupil sie na nim. upil malego lyka I skrzywil sie. - nie smakuje mi - oznajmil tak jakby hectora to mialo obchodzic.

- mhm - potwierdził tylko jego słowa. dostał w międzyczasie jedzonko które zamówił i zaczął je jeść - nie zamierzam zamawiać innego wina, skoro to tobie nie smakuje, mnie smakuje. weź sobie jakieś inne - zaproponował mu, podsuwając kartę win pod nos - musiałeś się bardzo nudzić skoro przyszedłeś aż tutaj - zauważył kosztując wino - jak mam do ciebie mówić? - zapytał.

- nie oczekiwalem tego, ze zamowisz inne - chwycil karte I zaczal ja przegladac. nic mu jednak nie pasowalo. czul sie dzisiaj nadzwyczaj marudny. - probuje nowych rzeczy - wyjasnil mu. najwyrazniej bardzo przejal sie slowami brata gdy ten polecat mu sie rozkrecic I postanowil wziac to sobie do serca. - Arthur - odpowiedzial, dalej czytajac karte.

- rozumiem - nabrał sobie kawałek swojego dania na widelec i ze smakiem spałaszował. przyglądał się chwilę arthurowi, bo wyglądał na bardzo zagubionego w życiu człowieka - okej, arthur, miło mi cię poznać. hector jestem - przedstawił się również. postanowił dłuższą chwilę pomilczeć, bo potrzebował zjeść swoje danie i chciał się na tym skupić.

- hector - oczy mu sie zaswiecili I z wrazenia odlozyl karte na stol. chwile mu sie przygladal z zafascynowaniem. - jestes prawdziwy? - musial o to zapytac bo nie wiedzial czy nie ma teraz przypadkiem halucynacji! pochyli sie w jego strone I chwycil go za reke by go pomacac. wygladal teraz pewnie jak tarzan gdy pierwszy raz zobaczyl Jane xd

- co jest kurwa - nie wiedział czemu ten go nagle za rękę łapie. skąd miał wiedzieć, że koleś miał w głowie jakiegoś hectora i mu podpowiadał wszystkie złe rzeczy! cóż. zamrugał kilka razy - no jestem prawdziwy, rozmawiamy od kilkunastu minut, halucynacją raczej nie jestem - zmarszczył brwi - co ty wyprawiasz? - odsunął dłoń.

nie przejal sie niezadowoleniem prawdziwego hectora. ten w jego glowie tez czesto przeklinal. - musialem sie upewnic - uwolnil jego dlon. patrzyl na niego z wielkim zainteresowaniem. - nigdy nie pomyslalbym, ze kiedys cie spotkam w takiej postaci - powiedzial zachwycony.

- co? - był mocno skonsternowany o co mu chodzi xd gapił sie na niego jak na jakiegoś wariata - ale w jakiej znowu postaci, arthur? widzimy się pierwszy raz na oczy, możesz mi wytłumaczyć o co chodzi? - zapytał ponownie, próbując najwyraźniej do niego jakoś dotrzeć, ale ten i tak mówił swoje. skończył jeść i dolał sobie wina.