hyde park

ale jednocześnie obie zdawały sobie sprawę ze swoich ról i ostatecznie posłusznie wykonywały to czego się od nich oczekiwało. olivia brała ślub z gabrielem, a charlotte prawdopodobnie w przyszłości również zgodzi się na "idealnie dobranego kandydata z dobrej rodziny" i będzie uśmiechała się sztucznie u jego boku do końca życia.
- napij się więcej to nie będziesz czuła. - machnęła ręką, bo była już znieczulona. - tak samo jak oni chcą rozmawiać o koniu, a nie o tym o czym ja bym chciała rozmawiać. - wzruszyła ramionami. - nie robimy tego, nie wkręcisz mnie w gadanie o koniu. - zastrzegła jeszcze, celując w nią palcem.

charlotte już powinna rozglądać się za odpowiednim kandydatem skoro młodsza olivia już takowego miała. pewnie kate już zacierała rączki i szukała jej kandydata hehe!
- wypiłam dwa kieliszki szampana, na prawdę myślisz że mieszanie tego z winem jest dobrym pomysłem? - roześmiała się na jej propozycję. raczej miała słabą głowę, a nie chciała odwalać po alkoholu jakiś głupot - nie musimy rozmawiać o koniu, spokojnie - uniosła ręce do góry w geście poddania się - możemy porozmawiać o nowej kolekcji diora lub konflikcie na bliskich wschodzie - zaproponowała tematy z dwóch różnych biegunów.

myślałam, że olivia jest starsza xd pewnie dlatego, że charlotte wygląda jak piętnastolatka. poza tym windsorowie póki co zacierali rączki na ślub george'a, żona dla niego była ważniejsza niż kandydaci dla charlotte. może skoro z olivią gabrielowi nie wyszło, to będzie próbował usidlić kolejną księżniczkę xd
- co najgorszego może się stać? będziesz miała tylko trochę lepszy humor i umili ci to przetrwanie tego. - odchyliła lekko gałęzie, żeby sprawdzić czy impreza nadal się kręci. sama wymieszała szampana, wino i kokę i wcale nie narzekała. - albo o tym która lady ma na sobie najgorszy kapelusz. obstawiam lady burlington. wygląda jakby miała na głowie całego pawia. - miała lepszy pomysł na konwersację.

właśnie jest młoda, też się zawsze na tym łapie że ma starsze koleżanki a sama się zachowuje najdojrzalej. william szukał żony dla georga, a kate męża dla charlotte. taki był podział obowiązków pewnie xd
- albo - wzięła niechętnie wino i znów upiła małego łyka - mogę wypić za dużo i zwymiotować na garnitur lorda stanforda, i tak jest okropny, jakby nie wiedział że prążki wyszły już z mody - możliwe, że to wino już uderzyło jej do głowy. odwróciła się patrząc na kapelusz lady burlington - ciii, jej mąż niedawno zmarł, słyszałam że jest niespełna zmysłów i nikt w towarzystwie nie podejmuje krytyki żeby nie obrazić jej uczuć - machnęła na szarlot żeby już przestała.

a louisa skazali na straty i nikt dla niego nie szukał żony. chyba że tym się zajmowała babka, bo lubiła wyzwania na stare lata.
roześmiała się na pomysły olivii, bo teraz ta zaczęła mówić w końcu coś bardziej interesującego!
- albo możemy w ogóle nie wychodzić do końca wieczoru i nikt nawet nie zauważy, że wypiłaś o dwa łyki za dużo. ja nikomu nie powiem. - udała, że zamyka usta na klucz i chowa kluczyk do stanika. - ależ ja nie krytykuję jej w towarzystwie. wręcz przeciwnie, pochwaliłam ją jak pięknie dziś wygląda. - uważała, że w swoim towarzystwie mogły dzielić się takimi spostrzeżeniami i żadna z nich nie wygada nikomu innemu. wychyliła się lekko, żeby jeszcze raz spojrzeć na pawi kapelusz lady burlington. zachichotała do siebie i przeniosła wzrok z powrotem na olivię. - powinniśmy jej ukraść ten kapelusz. - wymyśliła nową formę rozrywki.

pewnie tak było. skoro elka nie mogła szukać żony archiemu to musiała znaleźć substytut którym był louis.
- obiecałam senatorowi, że wrócę i opowiem o nowych badaniach nad dziedziczeniem biedy w państwach afrykańskich - zaczęła marudzić, zawsze dotrzymywała słowa - jak nie wrócę to zacznie mnie szukać - naiwna, pewnie ten chciał się tylko na jej ładną buzię popatrzeć a nie słuchać jej opinii na ekonomiczne tematy - w jaki sposób chciałabyś go ukraść? - zapytała zdziwiona - chcesz zwabić tu lady burlington czy może masz w zanadrzu tresowanego sokoła, który może zabrać kapelusz z jej głowy? - zaśmiała się. charlotte miała szalone pomysły.

- spotkasz się z nim za tydzień na herbatce u stanfordów i wtedy wszystko mu opowiesz. poza tym myślisz, że jego naprawdę obchodzi co masz do powiedzenia? skończy sie na tym, że zrobi mansplaining dokładnie tego samego co powiesz mu chwilę wcześniej. - odparła i przejęła od niej butelkę skoro olivia ociągała się z piciem, a charlotte chętnie jeszcze się napije. przyglądała się chwilę lady burlington i towarzystwu wokół ukryta w tych krzakach niczym tajny agent. - musimy być sprytne. nikt nie może wiedzieć, że to my. - bo one oczywiście były ułożone i nie wprowadzały zamętu do eleganckich wydarzeń! charlotte już ją wciągała w swoje plany i traktowała te działania jako "my". - o, dam temu kelnerowi pięćdziesiąt funtów, żeby zerwał jej kapelusz z głowy i z nim uciekł. to będzie przezabawne! - zachichotała pijacko na swój pomysł. - halo! - wyciągnęła rękę z krzaków i machała teraz do oddalonego kelnera.

wahała się chwile, ale zaraz wzięła znowu od niej butelkę i napiła się trochę - może masz rację - westchnęła. rzadko olewała swoje obowiązki więc niech szarlot doceni że olała senatora na poczet robienia niecnych rzeczy z nią! zaczerwieniła się trochę kiedy ta zaczęła wołać do kelnera - charlotte - jęknęła trochę niepewnie - myślałam, że żartujesz - kelner zaraz podszedł i pytającym wzrokiem patrzył na nie - poprosimy jeszcze jedną butelkę wina - mruknęła do kelnera - i kapelusz tamtej pani - wskazała dyskretnie na lady burlington.

charlotte bardzo to doceniała i już na jej twarzy pojawił się szczery uśmiech. zwykle miała do twarzy przyklejony uśmiech wyćwiczony przed lustrem ze specjalistami od pr-u (tak, mówili jej w jaki sposób może, a w jaki nie się uśmiechać), ale chęć olivii do pozostania z nią w krzakach, picia wina i obgadywania arystokratów wywoływała w niej szczerą radość. kiedy kelner do nich podszedł i olivia sama powiedziała o kapeluszu, to charlotte aż zaklaskała z radości, ciągle chichocząc pijacko.
- a to za fatygę. - zatrzepotała rzęsami do skonfundowanego kelnera i wsunęła mu banknot do ręki. uśmiechała się przy tym bardzo niewinnie! kelner najwyraźniej dał się omotać dwóm pięknym księżniczkom, bo zaraz już zdążał w kierunku lady burlington. - oho, z nim też mogłabym siedzieć w krzakach. - patrzyła na jego tyłek jak odchodził. wyraźnie jednak chłopak czuł się dość niezręcznie, bo kręcił się przy lady burlington i próbował wyciągać kapelusz w jej stronę, ale jak tylko wykonywała jakiś ruch to odwracał się i udawał, że nigdy nic. - no dalej, zrób to - zachęcała go mówiąc sama do siebie i obserwując uwaznie jego poczynania.

charlotte miała na nią zły wpływ skoro olivia wolała siedzieć z inną pijaną księżniczką, aniżeli gadać o poważnych rzeczach z bandą sześćdziesięciolatków. dobrze, że chociaż to sprawiło, że charlotte na prawdę poczuła radość i nie było to udawane uczucie. czyli olivia zrobiła jednak dzisiaj coś dobrego!
patrzyła na odchodzącego kelnera - czy każdy dobrze wyglądający facet jest dla ciebie po prostu seksualnym obiektem? - zaśmiała sie krótko. miały zupełnie inne podejście do mężczyzn i seksu. jakby były na dwóch zupełnie innych planetach - nie da rady - stwierdziła widząc te podchody kelnera, ale ten w końcu pozbawił lady burlington kapelusza. nie uszło mu to jednak na sucho bo zaraz był okładany przez nią parasolką i wyzywała go od złodziei - auć, to musiało boleć - skomentowała widząc jak dostaje parasolką.

ups, charlotte sprowadzała inne ksieżniczki na złą drogę! niedługo sześćdziesięciolatkowie zdziwią się, że nie ma wokół żadnej młodzieży, bo wszyscy będą się ukrywać po krzakach czy innych kątach z wprowadzającą bunt charlotte.
- nie, ten przydaje się również do przynoszenia wina i dostarczania rozrywki. - odpowiedziała poważnym tonem, po czym znów zachichotała, bo była już na takim etapie upicia, że cały czas śmieszkowała. charlotte nie miała w sobie tyle empatii co olivia i dlatego nadal była na etapie głupawki kiedy kelner był okładany parasolką. - doskonale! wyszło lepiej niż myślałam! - śmiała się tak, że aż położyła się na plecach i wymachiwała w powietrzu nogami, przez co sukienka zjechała jej w dół i prezentowała swoje majtki. na szczęście były schowane, więc żaden paparazzi nie przyłapał tego momentu. ogólnie biedny kelner, za głupie pięćdziesiąt funtów pewnie wyrzucą go z roboty! ale charlotte się tym nie przejmowała, chyba była trochę socjopatką ups.

charlotte miała generalnie zły wpływ na wszystkich.
olivii na serio zrobiło się szkoda tego kelnera więc widząc zachowanie charlotte trochę się zniesmaczyła. wstała i pośpiesznie wyskoczyła zza krzaków wprost do lady burlington, którą zaczęła uspokajać i usprawiedliwiać jakoś biednego kelnera. nawet odciągnęła go na bok żeby wręczyć mu jeszcze sto funtów nagrody pocieszenia, ale potem nie wróciła do charlotte tylko została z senatorami gdzie czuła sie bezpieczniej!

charlotte miała zły wpływ na wszystkich, a przed dorosłymi zgrywała idealną i wszyscy starzy ją uwielbiali xd
jak olivia ją zostawiła i zaczęła ogarniać sytuację to znudziło jej się i korzystając z zamieszania uciekła z krzaków do swojego szofera i wróciła do domu.

spacerowali i popijali bubble tea!

uroczo! elka potrzebowała z kimś pogadać na temat swoich planów przyszłościowych, bo musiała upewnić się, że to jest to czego w danym momencie życia potrzebowała - więc, co sądzisz o nazwie na przykład soul interrupted? - zastanawiała się na głos.

a patrick jej uważnie i cierpliwie słuchał, a potem omawiali to i nie omieszkał nie wypowiedzieć swojego zdania. nawet jeśli było krytyczne - niezła, ale może powinna się kojarzyć nieco bardziej z jedzeniem? - zerknął na nią siorbiąc herbatkę.

napiła się ze swojego kubeczka - hmm, no to co proponujesz, bo ja już przejrzałam tonę propozycji, po nocach mi się to wszystko śni. jestem podekscytowana i zdenerwowana zarazem że nawet nie wiesz jak - zaśmiała się - moooze hungry yoda? - zażartowała.

- wyobrażam sobie, że przejrzałaś milion możliwości nazw - zaśmiał się. on czegoś takiego by się nie podjął. wolał jednak robić swoje u kogoś, a nie organizować własny biznes - jeśli nazwiesz coś hungry yoda to zlecą się wszystkie nerdy - zażartował sobie - może coś prostego? food&art? - zaczął się zastanawiać albo po prostu tytuł filmu? casablanca? - wymyślał - nie jestem w tym najlepszy - zaśmiał się.

- jestem ostatnio cała w nazwach. wszędzie mam na karteczkach ręcznie napisane jakieś słowa, połączenia wyrazów i takie tam - westchnęła - food&art nie chcę. nie podoba mi się, ale casa blanca pisane osobno to mi już bardziej pochodzi - zauważyła dokończając swój napój i wywalając pojemnik do kosza - ostatnio wszystko jest jakieś takie mega pokręcone - zauważyła z uśmiechem na ustach.

- nie dziwie się, nazwa jest bardzo ważną sprawą - przytaknął. on sam pewnie wybierałby nazwę z rok! albo gorzej, niczego by nie założył bo nie mógłby się na nazwę zdecydować - casa blanca - zastanowił się - fajne, nie będę brał procentu od nazwy - zażartował i szturchnął ja w boczek - pokręcone? to znaczy? - dopytywał, bo chciał wiedzieć co u niej!

- w takim razie zostaje casa blanca, będzie tam prze-cu-do-wnie! obiecuję! - klasnęła zadowolona w dłonie - mam wrażenie, że wszystko w moim życiu się układa. film został odebrany przez widownię i krytyków najlepiej pod słońcem, wszystkim się podobało, teraz znalazłam kolejną pasję i otwieram restaurację, jezu patrick! wiesz, że nigdy nie byłam taka szczęśliwa? - uśmiechnęła się do niego - chodź, pokażę ci coś - pociągnęła go za rękę.

- nie wątpię - tylko utwierdził ją w tym przekonaniu i dalej sunął powoli razem z nią - czyli wszystko układa się po twojej myśli - objął ją i przytulił żeby dodać otuchy czy coś - już już, przecież wszyscy wiemy że jesteś zdolna - zaśmiał się jak tak opowiadała jakże u niej wspaniale - mhm, co? - zapytał zaciekawiony, bo nie były przewidziane żadne niespodzianki!

- mam swoje sekretne miejsce w tym parku. przychodziłam tutaj jako mała dziewczynka, za każdym razem jak chciałam oderwać się od rzeczywistości, od rozwodu rodziców i takie tam - prowadziła go w tylko sobie znanym kierunku. aż w końcu doszli do jakiegoś ukrytego miejsca, gdzie było jej miejsce - to to tutaj. nigdy nikomu jeszcze tego miejsca nie pokazywałam, ty jesteś pierwszy - złapała go za rękę i weszli w głąb.

miejsce elle niczym tajemniczy ogród xd
szedł za nią zaciekawiony niczym małym chłopiec - czuję się zaszczycony - odparł kiedy dotarli do tego miejsca? a w nim co było? no właśnie? musisz opisać bo ja nie wiem hehehe - pięknie tu, tak magicznie - spojrzał na nią - czyli tutaj przesiadywała mała elle? - próbował ją sobie teraz wyobrazić jak za dzieciaka tutaj własnie się ukrywała.

tak, totalnie xd
był to mały zakątek pełen róż i pięknych kwiatków, w środku była ławeczka, jakaś altanka, huśtawka być może i generalnie było super miło w tym miejscu - tutaj przesiadywała mała elle i duża elle. byłam tutaj po tym jak prześladowano mnie w szkole. byłam też tutaj jak moi rodzice się rozwodzili. byłam tutaj jak miałam swoje wzloty i upadki. jak powiedziałam ci, że cię kocham i jak o tym myślałam. jak zastanawiałam się co dalej ze mną, z tym wszystkim - usiadła sobie na huśtawce - to jest moje miejsce. magiczne miejsce, gdzie są wszystkie moje myśli i całe moje serce - uśmiechnęła się do niego.