sopwell

robili mu tu jakąś sesję na zlecenie rodziców. do jakiegoś albumu rodzinnego, który potem poddani będą mogli podziwiać online czy coś. ekipa już się zbierała, a george faktycznie postanowił pozwiedzać te ruiny.

annie chowała się w środku ruin. to znaczy siedziała oparta o jeden z murków i kreśliła coś w swoim notatniku, nucąc pod nosem i próbując ułożyć nową piosenkę. była tak pochłonięta swoim własnym muzycznym światem, że nie dosłyszała hałasów i tego, że ktoś zaczął się tu kręcić.

i była tak schowana, że nikt też jej nie wyprosił! bo pewnie wszystkich ewentualnych gapiów usunęli stąd. george więc chodził pomiędzy obserwując ściany i resztki kolumn. może nawet był zainteresowany dziedzictwem narodowym? albo przynajmniej dobrze udawał? musiał. nie zauważył annie, tylko niechcący nadepnął jej na stopę. zaraz jego wzrok padł na nią - wybacz - odsunął się - chowasz się przed kimś? - zaczął wyglądać zza ściany obok czy ktoś jej nie szuka/nie goni/czy coś.

annie wtopiła się w otoczenie niczym kameleon.
- ał! - zawołała kiedy ktoś nastąpił na jej stopę, bo nie zauważyła george'a nawet jak był już tak blisko. podniosła wzrok. nie była zadowolona, że ktoś się przed nią pojawił, bo już prawie miała ten wers w głowie, a teraz uleciał i już zupełnie nie pamiętała co przed chwilą wymyśliła. - nie, to jest moje miejsce. - odpowiedziała od razu. - wiesz, takie miejsce, do którego zawsze przychodzisz kiedy musisz coś przemyśleć. - wyjaśniła.

to prawda.
george nie miał takich miejsc gdzie mógł sobie sam pomyśleć, bo wszędzie była jego ochrona. chyba jedynym takim miejscem była jego sypialna, ale ile można było tam siedziec?
- i nad czym dzis myślisz? - zapytał bez ogródek wkładając ręce do kieszeni swoich spodni i patrząc na annie. możliwe, ze próbował zajrzeć jej do notatnika.

george miał tyle domów, tyle pokoi, tyle ogrodów, a nie miał gdzie pójść pomyśleć? słabo.
- nie powiem ci. - zamknęła notatnik, żeby przypadkiem nic nie dojrzał. - po to tu przychodzę, żeby być sama ze swoimi myślami i nie tłumaczyć się z nich innym. - odparła. czyli jednak chowała się przed światem! poza tym dzisiaj ewidentnie nie szło jej pisanie piosenki, więc nie skończyła jeszcze swojego procesu myślowego i nie była w stanie jasno odpowiedzieć nad czym myśli. - co prowadzi nas do pytania: co tu robisz? nikt nigdy tu nie przychodzi. - zauważyła.

tak, wszędzie za nim łazili! tylko na kibelku i w sypialni siedział sam! biedny george :c
- rozumiem - zaśmiał się - chcesz być sama, zaraz stąd pójdę - był w stanie ulotnić się szybko. nie lubił być niechcianym towarzystwem. w przeciwieństwie do benka np. - ja? - wskazał na siebie rozglądając się wokół - dworskie sprawy - machnął ręką próbując pominąć temat że musiał się ustawiać do zdjęć na tysiąc różnych sposób - a teraz zwiedzam, nigdy tutaj nie byłem - przyznał się.

biedny! jeśli chce to annie może podzielić się z nim swoim miejscem, oczywiście pod warunkiem, że usiądzie przy innym murku i nie będzie jej przeszkadzać. w tej chwili nie było widać przy nim żadnego ochroniarza, pewnie czaili się za murami w razie gdyby na george'a wyskoczyła dzikuska z nożem.
- w porządku, już i tak wyrwałeś mnie z weny twórczej i to ulotniło się na zawsze. - odpowiedziała bez wyrzutu, przy okazji zdradzając częściowo co robiła. nie pierwszy raz ktoś popsuł jej pracę nad możliwym legendarnym przebojem, który nigdy nie powstanie. ciężkie jest życie niespełnionej artystki. -dworskie sprawy? - powtórzyła po nim zdziwiona. jakie dworskie sprawy można mieć na ruinach? - planujecie odbudować tu pałac? - czy cokolwiek to było, nie wiem, nie byłyśmy tam, żal! przechyliła się lekko i wyjrzała zza muru, dzięki czemu dostrzegła całą ekipę przygotowującą się do książęcej sesji. - aa, już rozumiem. niech zgadnę. na najnowszym oficjalnym portrecie książę będzie majestatycznie zamyślony. - przyglądała mu się.

annie jaka łaskawa, że podzieli się swoją kryjówką, która jednocześnie była miejscem publicznym. ochroniarze george byli w odpowiedniej odległości, gotowi na wszystko!
- weny twórczej? - uniósł brew kiedy zdradziła co tam sobie robiła - czyli pisałaś coś? poemat na moją cześć może? - zażartował. a może nie? annie mogłaby kiedyś o nim napisać piosenkę ;x - chciałem żeby zabrzmiało to nieco poważniej, aniżeli: 'cykali mi fotki na tle ruin' - przyznał się siadając obok niej - ale faktycznie, zgadłaś. będe bardzo zamyślony na nowym portrecie - pokiwał głową.

dla annie to było jej prywatne miejsce, o którym nikt nie wiedział, a nie miejsce publiczne. nigdy nikogo tu nie było.
- przykro mi, ale wcale nie zaprzątałeś moich myśli od czasu naszego ostatniego spotkania. - nawet nie przyznała się matce, że spotkała księcia george'a i odnowili swoją relację, bo ta na pewno zaczęłaby świrować. annie na pewno napisze o nim piosenkę albo i kilka. a wręcz cały musical! to postanowione. - no tak, wyobrażam sobie, że całe życie musisz dodawać więcej sensu do prostych codziennych czynności, żeby wszystkie brzmiały patetycznie i po królewsku. - stwierdziła i lekko się przekręciła, żeby na niego patrzeć cały czas podczas rozmowy. - miałeś minę przećwiczoną wcześniej przed lustrem? którą wybrałeś? to będzie coś takiego? - spoważniała i spojrzała w dal. też się znała na pozowaniu, w końcu była gwiazdą instagrama odkąd tylko się urodziła.

aż do dzisiaj.
zrobił udawaną smutną minkę - właśnie złamałaś mi serce - choć prawdą było, że też nie zaprzątał sobie nią myśli. raczej zajął się przypadkowymi laskami w jego sypialni. tak zdecydowanie zajmował się tym. musical? jestem za! same genialne pomysły - co zrobisz, taka to jest królewska służba - skinął głową - nie ma za co - zaśmiał się krótko. obserwował z jaką łatwością przychodzi jej robienie niby poważnych min - nie muszę już ćwiczyć, od dziesiątego roku życia - pochwalił się - i raczej coś takiego - podparł dłonią brodę i spojrzał przed siebie nieco zamyślonym, ale jednocześnie natchnionym wzrokiem.

a skoro książę znalazł to miejsce, to znaczy, że już nigdy nie będzie sekretne.
- jeśli chcesz spotkać kogoś kto cały czas o tobie myśli to powinieneś pojechać do tej pani, która ma cały dom w pamiątkach z twarzami twojej rodziny. - zasugerowała. nawet madeline nie miała takiego świra na punkcie rojalsów, miała co najwyżej jeden pamiątkowy talerz z lady di. już rozmawiałyśmy o musicalu, widze, że nie pamiętasz xd musicalowa wersja the crown. ale tajemnicze ballady, w których nie wiadomo, że chodzi o niego, też może pisać. wyprostowała się. - ach, no tak. z tego miejsca chciałabym powiedzieć, że w imieniu narodu dziękujemy. - nie zdołała jednak zachować powagi i parsknęła lekko. wyciągnęła paczkę papierosów, wsadziła sobie jednego do buzi i wysunęła dłoń z paczką w jego stronę. - czyli tresowali cię do dziesiątego roku życia, hm? - zainteresowała się. wyobrażała sobie, że george'a tresowali jak małpkę. w sumie maddie też trochę ją tak traktowała kiedy próbowała z niej zrobić gwiazdę, więc annie częściowo wiedziała jak to jest. chociaż oczywiście jej rola nie była tak ważna i wyznaczona przez społeczeństwo. - mniej więcej wtedy mojej mamie znudziło się tresowanie mnie. - zamyśliła się. przyjrzała się zaraz jego minie. - mhm, tak, widzę to. bardzo dobry wybór. widać jak przemawia przez ciebie mądrość i troska o dobro ludu. - pokiwała głową chwaląc jego dostojną minę.

będzie teraz miejscem księcia he he.
- kojarzę i podziękuje - może ta pani była nawet w pałacu i widziała się z samą królową! do pałacu zapraszali różnych dziwnych gości. tyle wiadomości na raz, moglam nie pamiętać o tym musicalu xd choć w sumie jak piszesz the crown i musical to coś mi świta jednak. annie może pisać o nim tyle piosenek ile chce, george lubił byc uwielbiany przez innych. śmiał się razem z nią kiedy żartowała z jego poświęcenia dla narodu i chwycił od niej papierosa, którego wsadził sobie w usta. potem wyjął z kieszeni marynarki zapalniczkę i odpalił papieroski, najpierw annie, potem swojego - wychowywali, tresowali, coś w tym stylu - wzruszył ramionami. nawet nie ukrywał tego, że musiał się zachowywać w taki, a nie inny sposób. przecież cała opinia publiczna o tym wiedziała - czyli też byłaś tresowana? - spojrzał na nią - i pomimo to palisz papierosy? chyba coś się nie udało - szturchnął ją lekko - troska o dobro ludu przemawia przez każdą moją minę, spójrz - i zaprezentował jej profesjonalny zestaw zamyślonych min.

annie pożałuje, że mu pozwoliła tu ze sobą siedzieć.
nikt nie powiedział, że annie będzie pisała o nim piosenki z uwielbieniem.
- na pewno nie w taki sposób jak ty. - wzruszyła ramionami i zaciągnęła się papierosem. - ty od dziecka masz wyznaczoną rolę, a moja mama próbowała mi znaleźć rolę. robiła zdjęcia do internetu, wysyłała na balet, castingi w hollywood... - wyliczyła pokrótce. już nie wspominała, że próbowała z niej też zrobić narzeczoną dla księcia. zaśmiała się pod nosem kiedy wytknął jej, że pali papierosy. - naprawdę chcesz podążać tym tokiem myślenia, książę? - spytała rozbawiona. chyba pierwszy raz nazwała go księciem, zazwyczaj traktowała go raczej na luzaku i nie przejmowała się jego tytułem. ale skoro już weszli na te tematy... przyglądała się wszystkim jego minom po kolei. - wow, widzę, że jesteś przygotowany na każdą okazję. - przyznała. jej ton głosu był cały czas spokojny, nie entuzjazmowała się obecnością księcia ani jego minami. to "wow" było rzucone tak od niechcenia.

to prawda xd
dla niego każda piosenka byłaby istotna bo 'nie ważne jak mówią, ważne żeby mówili' xd
- czyli w zasadzie nie miałaś królewskiego urodzenia, ale mama zafundowała ci królewski trening - zaciągnął się papierosem patrząc na nią kątem oka - mam ci współczuć czy jesteś z tym pogodzona? - zapytał wprost. nie chciał ciągnąć tematu jej wychowania jeśli to był dla niej problem. sam najlepiej wiedział że nie lubił rozmawiać, ani być pytany o tematy dla niego niewygodne - nie chcę - pokręcił głową - tylko stwierdzam fakt, a fakt jest taki że dobre dziewczynki nie palą, a na pewno nie w obecności innych - bo na dworze pewnie każda księżniczka jarała, ale po kryjomu xd - muszę być przygotowany, taka moja rola - kiedy zakończył prezentację min to po prostu się uśmiechnął.

to musi zrobić coś co zainspiruje annie xd
- można tak powiedzieć - nigdy nie myślała o tym w ten sposób, więc teraz zamilkła na chwilę. - chociaż nie uczyła mnie który widelec do czego służy. - dodała jeszcze, bo może i mama chciała z niej zrobić gwiazdę i księżniczkę, ale nie robiła jej treningu z savoir vivre'u i nie biła jej linijką po łapkach jak siedziała krzywo. - nie, jest okej, teraz sama próbuję zostać następną gwiazdą muzyki, więc jak myślisz? - uniosła swój zamknięty notatnik. mama już odpuściła próby szukania jej zajęcia, a wtedy annie znalazła dla siebie pasję, która nie była narzucona przez maddie na siłę. - dobra dobra, nie musisz mi teraz recytować swojego podręcznika dobrych manier. - nie przejęła się i znów zaciągnęła papierosem. - przejebane. - orzekła bezpardonowo. dobrze, że miał przygotowane miny, ale gorzej, że musiał te miny przygotowane mieć.

myślę, że da rade xd
teraz przez księcia będzie tak właśnie mysleć, zaszczepił to w niej!
- mnie też nie uczyli, podpatrzyłem to u rodziców - zdradził jej tą super tajemnicę - myślę, że próbujesz zrobić coś sama bez pomocy i aprobaty matki - george jaki psycholog - przejebane - powtórzył gasząc papierosa w trawie i dał jej buziaka w policzek - wzywają mnie - pożegnał się bo ochroniarze dawali mu ukryte sygnały, że musiał gdzieś jechać.
zacznę danielle.

zwiedzał.

a ona sie zgubila. poszla na spacer I zaszla az tutaj I w sumie nie wiedziala na co teraz patrzy. nie interesowaly ja takie miejsca za bardzo. usiadla sie na murku zeby troche odpoczac.

też nie wiedział na co patrzy i myślał, że to jest stonehenge. wyszedł zza muru i zobaczył nari. od razu jej piękno i blask rozświetliło całą konstrukcję.
- piękna nari! - zawołał do niej i podszedł bliżej. a przynajmniej miał nadzieję, że to ona, bo nie rozróżniał azjatek xd skoro nawet sopwell od stonehenge nie rozróżniał. - co tu robisz tak daleko od miasta? - myślał, że pojechali gdzieś daleko, a tylko kierowca krążył długo po uliczkach, bo trafili na rush hour i chciał ominąć korki.

hahah, bardzo podobne do Stonehenge. nic dziwnego, ze mu sie pomylilo.
na szczescie to akurat byla nari I tym razem trafil xd - Gabriel - usmiechnela sie na jego widok. lubila jak jej tak slodzil. zawsze robilo jej sie milo. - daleko? - zdziwila sie. tak sie zamyslila, ze nie zauwazyla ile czasu zeszlo jej dojscie tutaj I czy faktycznie bylo to daleko. miala nadzieje, ze nie bo juz sie zmeczyla, a jeszcze musiala wrocic do domu. - poszlam na spacer - odpowiedziala zaraz.

ciekawe ile innych azjatek zaczepiał wcześniej, które nie okazywały się nią xd
- na pieszo?! - zawołał zaskoczony i rozejrzał się za jakąś limuzyną, przynajmniej nie jego własną, która zasłaniała cały widok xd - do domu zaniosę cię na rękach! - a przynajmniej do swojej limuzyny.

ciekawe xd najwazniejsze, ze w koncu trafil xd
- na pieszo - zasmiala sie. ona nie miala takich luksusow I musiala wszedzie chodzic z buta. co jej az tak bardzo nie przeszkadzalo w sumie, bo przynajmniej mogla spalic troche kalorii przez to. - zgadzam sie na taki uklad. ta wycieczka troche mnie zmeczyla - przyznala z rozbawieniem.

musiał w końcu trafić xd
- nie powinnaś tak przemęczać swoich drobnych delikatnych stóp - stwierdził. myślał, że koreanki wiążą stopy, bo ktoś mu kiedyś opowiadał o starych chińskich tradycjach. gabriel niby taki światowy, a jednak jaki ignorant.