plac zabaw

specjalnie wyciągnęła ją, żeby dzieciaki ją trochę wymęczyły. - ja to mam codziennie - zaśmiała się i poszła za nimi trochę wolniejszym krokiem. usiadła sobie na zjeżdżalni i patrzyła jak się ładnie bawią.

wszystko byłoby okej gdyby elka nagle podczas biegu nie zasłabła. zrobiło się jej ciemno przed oczami a na dodatek zaczęła jej krew lecieć z nosa i nie chciała przestać. dzieciaki się przestraszyły i pobiegły do mamy, krzycząc że ciocia chyba źle się czuje. bo chyba jeszcze nie wiesz, że elka jest poważnie chora i czas zacząć zabawę xd

wyczytałam podczas wszej gry ze skibą, że będzie coś jej i ninie xd harper grzebała coś w telefonie i nawet nie zauważyła, że elce zrobiło się słabo. podniosła wzrok dopiero gdy usłyszała krzyki dzieci. - boże eleanor - podbiegła do niej i zaraz wyciągnęła chusteczki, żeby jej przyłożyć do nosa i pomóc próbować zatamować krew. dobrze, że przez dzieci była przyzwyczajona do wypadków i ją to nie obrzydzało.

ojaa ogarniasz, brawo xd krew niestety nie chciała przestać cieknąć a jej było coraz gorzej i gorzej. głowa jej pękała od światła, dzieciaki nie wiedziały co mają zrobić więc zaczęły płakać. eleanor nie umierała, przynajmniej nie miała tego w planach. uklękła na żwirze, czy na piachu, czy na czymkolwiek i złapała mocno harper - pomóż mi. nic nie widzę harper - wycharczała.

tak, dzięki xd też jestem zdziwiona xd powiedziała coś dzieciom, żeby je trochę uspokoić co nie za bardzo podziałało. nie miała jednak czasu skupiać się teraz najbardziej na nich, więc sobie odpuściła. kucnęła przy niej. - spokojnie, potrzymaj i odchyl głowę w tył - podała jej więcej chusteczek. szybko wyciągnęła telefon i zadzwoniła po karetkę. - wszystko będzie dobrze, wytrzymaj jeszcze trochę - starała się mówić spokojnie i głaskała ją po głowie, podtrzymują ją żeby jej czasem nie padła twarzą prosto w ten żwir.

dobrze, że ją za głowę trzymała bo by faktycznie jej tam walnęła w żwir xd kto by ją potem zechciał taką całą poharataną. john oczywiście, ale nie byłaby już taka piękna. jej uścisk powoli się zwalniał, bo powoli kompletnie odpływała. czuła się jakby była w wodzie i tonęła. przymknęła na chwilę oczy - szybciej, harper... - jęknęła cicho.

dobrze, że była wysoka ale chuda bo inaczej harper by jej nie była w stanie utrzymać jakby na przykład była wielkości takiej khloe albo kim xd sama się niecierpliwiła i martwiła, ale próbowała nie dać po sobie tego znać. mówiła do niej cały czas aż w końcu przyjechała karetka. nie pozwolili jej z dzieciakami jechać razem z elką, więc poszła je odwieść do opiekunki i potem dotarła do szpitala. powiedziała nawet mii, żeby poinformowała johna ;x

ślizgał się na ślizgawce z mordką wypchaną trzema lizakami!

zobaczyła go, a że dawno nie gadali to podeszła. - nie za duży jesteś na takie zabawy? - oparła się bokiem, przyglądając się mu.

zjechał ostatni raz ze ślizgawki z rączkami w górze i westchnął na widok kylie - a co? nie można mi? - otrzepał swoje jeansy z niewidzialnego pyłku - stary ciałem, młodych duchem - skomentował wstając ze ślizgawki. kylie go zawstydziła pewnie ;c

- nie powiedziałam tego -  powiedziała obojętnie i wzruszyła ramionami. była takim trochę buzzkillem bo wszystko jej zawsze przeszkadzało i takie zachowanie było strasznie dziecinne jak dla niej. dorośli ludzie powinni się zajmować poważnymi zajęciami.

a on w przeciwieństwie do kylie lubil sie tak bawic i rokręcać imprezy i cokolwiek rozkręcac też lubił. hahahahhaa, kiedyś też mnie buzzkillem nazwałaś i nie wiedziałam co to znaczy ;c smutki! - ale tak pomyślałaś - wskazał na nią paluchem i patrzył wielce zbulwersowany bo jak widać bulwersowało go to!

bo się zachowujesz czasami jak taki buzzkill ze swoimi babcinymi poglądami i zachowaniem hehe xd kylie pewnie tak jak ty chodziła spać po dobranocce, więc dziwne, że jeszcze o tej porze była na zewnątrz. - ale jesteś obrażalski - zaśmiała się i zarzuciła mu rękę na ramię. miała nawet całkiem dobry humor. pewnie doszło jej kilku nowych followersów na insta, twitterze albo bloglovinie.

sama jesteś kurde babcina!!!!! ty po prostu masz inny system funkcjonowania aniżeli ja. pfpfpfppfpfpffpff!!! - jestem - jęknął - szczegolnie na ciebie, jak tu przychodzisz i psujesz zabawę - burknął średnio zadowolony gapiąc się na nią z naburmuszoną minę jak pięciolatek - musisz byc taka poważna? - zapytał.

hehe babcia. - nic ci nie psuję, po prostu wszystko bierzesz za bardzo do siebie - wywróciła oczami. nawet ona się tak nie obrażała tylko robiła swoje i miała wyjebane jak ktoś zwracał jej uwagę. - ja jestem poważna, ty jesteś dziecinny, każdy jest inny. nie wiem po co robisz z tego takie wielkie halo - wygładziła spódniczkę. jej humor i zachowanie miało dużo wspólnego ze strojami. dzisiaj była elegancka niczym pani biznesmen, więc czuła potrzebę bycia poważnym.

fakju karola ;xxxx - to ty po prostu bierzesz życie zbyt serio - dalej się z nią sprzeczal. bo halo, leo był uparty jak osiłek. nic wiec dziwnego, że sprzeczał się z taka kylie. nie obchodziło go nawet to że była siostrą jego najlepszego przyjaciela, który swoją droga przynajmniej nie był takim sztywniakiem jak ona! - cóż, nie każdy może być taki super wyluzowany i ekstra jak ja - odparł dumnie gładząc koszulkę i tym samym krytykując styl bycia kylie, ups.

buziaczki. - będę podchodziła do życia jak tylko będę chciała - powiedziała obojętnie. nie obchodziło ją to, że leo ją teraz krytykował bo jej zdaniem radziła sobie o wiele lepiej w życiu. może i czerpał z wszystkiego więcej radości, ale przynajmniej ona do czegoś dążyła i miała przed sobą lepszą przyszłość. - jeżeli wyluzowany i super oznacza bycie przerośniętym dzieckiem to chyba podziękuję - wyjęła błyszczyk, żeby pomalować sobie usta.

- to bądź sobie dalej super poważna - burknął i poszedł w swoją strone bo czuł że szczęsliwej drogi juz czas xd

opiekowała się jakimś dzieciakiem w ramach swojej pracy. szkoda tylko, że dzieciak był dość nieznośny i właśnie ukradł małej annie zabawkę, przez co ta się poryczała. ech!

nie pamiętam czy już grałyśmy tracy dylan czy nie.... ;x nieważne. w każdym bądź razie jak annie zaczęła płakać to dylan jako dumny tatuś od razu wstał i zareagował! wziął temu bachorowi zabawkę jego córeczki i oddał ją małej. - mogłabyś się opiekować tym dzieckiem bardziej. - mruknął w jej stronę niezadowolony.

grałyśmy jak pracowała w księgarni xd tracy taka zapracowana...
- przepraszam, wie pan jakie są dzieci. - przykucnęła do bachora, żeby mu wyjaśnić, że nie można kraść zabawek innym dzieciom. podniosła wzrok i dopiero rozpoznała dylana, z którym już kiedyś się spotykała. byla nowa w mieście, więc zapamiętywała wszystkie twarze, z którymi miała okazję wejść w interakcję.

no właśnie. nie byłam właśnie pewna.
- może i wiem, ale jakoś ze swoim sobie radzę. - powiedział niezadowolony bo nie lubił jakich dzieci, które uważały, że wszystko jest ich! dylan chwilę się jej przyglądał i też ją skojarzył. - wydaje mi się, że już ci mówiłem, że żaden ze mnie pan. - powiedział i wziął małą na ręce.

zresztą zmieniłam jej ryjek, więc może nie kojarzysz nawet hehe.
- rzeczywiście... dylan, prawda? - zastanowiła się chwilę zanim podała jego imię, żeby nie wyszła na stalkerkę, która tak dobrze pamięta jego imię. jarała się każdą poznaną osobą w st. albans, więc wszystkie imiona pamiętała. - jeszcze raz przepraszam, dopiero zaczęłam się nim opiekować. może jest przyzwyczajony, że może sobie pozwolić na wszystko. - tłumaczyła się. w księgarni też miała wtedy dopiero pierwsze dni xd tracy zawsze nowicjuszka.

to wszystko wyjaśnia!!
- taak, zgadza sie. musisz wybaczyć, ale mi jakoś twoje imię umknęło. - powiedział przyglądając jej się uważnie mając nadzieję, że je jednak sobie przypomni, ale ciężko mu to szło. - w takim razie musisz go nauczyć jakiś zasad bo nie każdy rodzic jest tak wyluzowany jak ja.... - wytłumaczył jej. aha.... on to jest naprawdę wyluzowany.

- nie ma sprawy. tracy. - uśmiechnęła się niewinnie. może było jej trochę smutno, że jej nie zapamiętał, ale z drugiej strony chyba tylko ona (i vincent hehe) była na tyle nienormalna, żeby się podniecać przypadkowymi znajomościami. to cud, że w ogóle spotkali się po raz drugi. - tak, zamierzam. - przytaknęła mu od razu. spojrzała na annie. - to twoja córeczka? - rozpromieniła się od razu, bo annie była najśliczniejszym dzieckiem na całym placu zabaw.