Plac zabaw

Dobra to umówili się tutaj. Kaya była niesamowicie wdzięczna Charliemu za to że zaopiekował się Victorem. No i poznała Claudię, która nie wzbudziła u niej żadnych negatywnych uczuć wręcz przeciwnie. Wydawała się bardzo sympatyczna i otwarta. Siedziała na ławeczce i patrzyła się na rzucające się śnieżkami starsze dzieci. Zastanawiała się kiedy jej Victor będzie się tak bawił.

Charlie z zapakowanym w wózku Victorem ruszył w stronę umówionego miejsca. Spędzili sobie razem miły dzień i całkiem dobrze sobie radzili! Oczywiście z pomocą Claudii. - o, Twoja mamusia na nas już czeka, wiesz? na pewno za Tobą tęskniła - powiedział do małego gdy już się zbliżali - no i jesteśmy, Victor cały i zdrowy - uśmiechnął się i ucałował przyjaciółkę w policzek.

Wstała kiedy zobaczyła chlopców. - Nie wątpiłam, że dostarczysz go do mnie z powrotem całego. - powiedziała z uśmiechem delikatnym. - Nawet nie wiesz jaka jestem ci wdzięczna za to, że mnie odciążyłeś.- uśmiechnęła się szerzej. PEwnie poszła do rodziców na pogaduszki i się przespać tam. Albo raczej zasnęła w trakcie rozmowy to jej nie budzili. - Jak się sprawował? - zapytała przyglądając sie synkowi.

-cała przyjemność po mojej stronie - powiedział z szerokim uśmiechem - no i Claudii, bo Ona też sie wkręciła. Bawiliśmy się świetnie - zapewnił Ją . Dobrze, że była z nimi Claudia, bo nie wiem jak on poradziłby sobie z pieluchą ;c -mam tylko nadzieję, że Ty wypoczęłaś? - położył lekko dłoń na Jej ramieniu - porozmawiamy? -martwił się o Kaję, o jej kontakty z tym facetem i w ogóle.

- Wygląda na naprawdę super dziewczynę, Charlie. - powiedziała szczerze i wzięła Victora na ręce bo się za nim stęskniła bardzo. Pocałowała go w czółko i uśmiechnęła się. - Jasne, że wypoczęłam. - powiedziała unosząc kącik ust. - Zasnęłam w trakcie rozmowy z rodzicami. - zaśmiała sie cicho. - Okej, porozmawiajmy. - uśmiechnęła się. Bonie wiedziała o co mu chodiz!

-wiem to - odpowiedział od razu na słowa Claudii, a potem zwrócił się do Victora - widzisz, mówiłem że mama się za Tobą stęskniła. -uśmiechnął się do Nich i usiadł na ławce - a widzisz, nie chciałaś go mi dać, a jaka byłaś zmęczona? Będziemy go wypożyczali częściej, na prawdę świetnie się bawiliśmy. Tylko raz płakał, ale okazało się, że trzeba go po prostu przebrać, Claudia się tym zajęła i po problemie - opowiedział Jej, a potem chwile milczał, bo nie wiedział jak zacząć. - więc, byłaś u rodziców, tak? - ne wiedział jak zapytać o Andiego, bo nie chciał Jej denerwować i zasmucać.

Uśmiechnęła się szeroko. - W takim razie skoro dobrze się bawiliście to chętnie będę wam go podrzucała częściej, jeśli nie będziecie mieć żadnych innych planów. Wygląda na to, że Victor bardzo was polubił skoro nie zgotował wam piekła. - zaśmiała się krótko bo wiedziała, że synek potrafi dać nieźle w kość! - Tak, już dawno mówili mi, żebym do nich wpadła na pogaduchy wiec skorzystałam z okazji. - wzruszyła ramionami. - Nie chciałam iść tam z małym, bo znów by nam nie dał rozmawiać. - przygryzła wargę.

-wiec widzisz, cieszę się, że mogliśmy Ci pomóc, chociaż troszkę i że będziemy mogli częściej - też się uśmiechnął. Potem spojrzał na Nią już poważnie. - Ale Kaja, ja chciałem o czymś.. kimś innym. Wiesz, że zawsze Ci pomogę, zawsze jestem po Twojej stronie, wiec powiedz.. co z Andym? - zapytał patrząc to na Nią to na Victorka.

- Andy.... - wzruszyła ramionami. - W sumie sama nie wiem, Charles. Jesteśmy razem. - uśmiechnęła się delikatnie bo przeciez Andy był według niej idealnym facetem! - Wiesz, że pomagał mi cały ten czas jak byłam w ciąży i teraz.... No i jesteśmy ze sobą.... - dodała, chociaz ostatnio widywała się z nim tak rzadko że nie była w stanie powiedziec czy to rzeczywiście to czego oczekiwała po związku z Andym. na szczęście nie wiedziała, że spotka się w tym czasie z Leą, bo myślała, że po prostu musi pracować.

Wybacz, że tak długo, ale właśnie usypiałem swoje dziecko xD znaczy chrześniaka już kiedyś wspominanego.
Zastanowił się chwile, po czym odebrał od Niej chłopczyka i objął Kaję ramieniem - czyli jednak jesteście razem. To dobrze, tego chciałaś - bo przecież właśnie to mu mówiła podczas ich ostatniego spotkania. -wiem to wszystko, ale jak jest teraz? Chyba to jest w tym momencie najważniejsze.

ja kleiłam rzęsy więc spoko! - Tak, chciałam tego. Ale teraz w sumie sama już nie wiem, Charlie. Myślałam, że będzie inaczej, że będzie spędzał z nami o wiele więcej czasu a jego nie ma jeszcze więcej niż wcześniej. - westchnęła cicho przytulając się do niego bo bardzo jej to ciążyło. że się nie widują częściej i w ogóle.

-pracuje? -zapytał tuląc Kaję do siebie. Victor pewnie też chciał pocieszyć mamę i dotykał Jej rączką. Charlie gdyby miał takiego synka, to spędzałby z nim mnóstwo czasu, chociaż, to chyba nie można oceniać, właściwie nie wie jakby się odnalazł w roli ojca, bycie wujkiem to jednak inna sprawa. - i tęsknisz za Nim, prawda?

- Pracuej. - potwierdziła bo sama przecież tak myślała! I skąd miała wiedzieć, że nie pracuje tylko zabawia się w najlepsze z leą! - Jasne, że tęsknię. - westchnęła. - Nie wiem co mam robić kiedy siedzę sama w domu. Jeszcze ostatnio wpadła do niego jakaś koleżanka, nie mogłam na to patrzeć. - mruknęła zazdrośnie.

-koleżanka to jeszcze chyba nic złego, hm? - powiedzial naiwnie, bo też nie miał pojęcia, ale niech tylko się dowie to sobie porozmawia z tym całym Andym! - na szczęście Claudia chyba się Ciebie nie obawia - uśmiechnął się lekko. w sumie byli dobrymi przyjaciółmi, już dosć długo, a nigdy nie było żadnych podtekstów, ani nic takiego.

No nie było. I w sumie Kaja bardzo to ceniła i lubiła w ich przyjaźni, że nie było problemów! - Jasne, że nic złego. Ale coś nie pozwala mi siedzieć tam spokojnie. - mruknęła cicho. - wiem, że to głupie, dlatego nic mu nie powiedziałam na ten temat. Tez nie chcę go zamykać w klatce jakiejś bo się ze mną związał. Chcę by było nam dobrze. - westchnęła cicho i usmiechnęła się delikatnie. - Ja mam nadzieję! Nie chciałabym, żeby było coś nie tak między wami przeze mnie! A jak się wam układa? - zapytała spoglądając na Victorka a zaraz na Charliego uśmiechając się miło.

-ma być dobrze nie tylko jemu, ale i Tobie. Jak dla mnie przede wszystkim Tobie- poprawił małego na swoich kolanach - no i Tobie te, przecież - pogłaskał go palcem po policzku i znów spojrzał na Kaję- między nami? Nuudy - zaśmiał się tylko - kto by pomyślał, no nie? Skorzystałem z Twojej rady i no jesteśmy ze sobą. czarli usidlony, koniec świata. Byłem z Claudią nawet na zakupach! takich ubraniowych - skrzywił się nieznacznie.

Spacerował sobie tutaj.

Zaszalałaś z tym rozpoczęciem! Nicole za to siedziała na tym mostku z nogami między prętami, aha, dziwnie to brzmi. W każdym razie paliła papierosa, machała nogami i myślała o życiu.

No jeju jeju. Przecież to całkiem normalne rozpoczęcie. Andrew przyuważył Nicole i uśmiechnął się delikatnie. Zaraz posadził tyłek obok niej i pocałował jej policzek zapominając kompletnie o jej wyznaniu bo był niesamowicie spełniony przy boku Antoinette, która niedawno mu się oddała! Huhu.
- Cześć Nico. Ostatnio zniknęłaś mi z oczu, skarbie. - powiedział zmartwiony bo nawet nie wiedział, że była na odwyku i tak dalej! Co z niego za przyjaciel ;c ale ona mu nie chciała mówić bo pewnie kilka razy go odrzuciła jak dzwonił.

Jak na Ciebie, to całkiem normalne.;d Spojrzała na niego kątem oka, zaskoczona tym ciepłym powitaniem i w ogóle jego obecnością tutaj. Myślała, że po balu straciła go już na zawsze, przez swoje głupie wyznanie. A on zdawał się teraz udawać, jakby nic się nie stało.
- No tak, nie było mnie w okolicy. - potwierdziła, strzepując popiół z papierosa i nie patrząc nawet na przyjaciela. Cały czas pozostawała w głębokiej depresji, tak naprawdę nic się nie zmieniło.

No właśnie. Więc nie wiem co cię rozwala. Uśmiechnął się do niej miło.
- Więc masz zamiar mi teraz oczywiście opowiedzieć gdzie byłaś i co robiłaś, tak?- zapytał obejmując ją ramieniem. Chciał ją przecież poprzytulać i wycałować bo nie widział się z nią tak dawno! To przykre. Ucałował znów jej policzek. Miał nadzieję, że jest szczęśliwa i w ogóle.

Zawsze mnie to rozwala!
- Nie bardzo. Nie ma o czym opowiadać. - wzruszyła ramionami, mrużąc lekko oczy, jakby nie mogła na niego spojrzeć normalnie, w pełnej okazałości. Dziwnie się zresztą czuła, nie widziała go od tak dawna, a on zachowywał się, jakby wszystko było w najlepszym porządku. Nie miał o niczym pojęcia! - A ty coś ciekawego robiłeś? - spytała za to.

Bo dla niego było wszystko jak najbardziej okej. Nie wiedział dlaczego miałoby być źle. Znaczy na pewno gdzieś w głowie miał to jej wyznanie, ale sprowadził to na całkiem boczny plan i się tym nie przejmował na tak dużą skalę jak tylko mógł. - ja? Ja w sumie miałem bardzo udany czas. - wzruszył ramionami i znów się uśmiechnął do niej. - Nie mów że nic się nie działo. Nie uwierzę Nico... - powiedział poważnie i przekrzywił jej głowę by spojrzała mu w oczy. - Nie kręć co?

Powinnam być od pięciu minut na angielskim, ale zachciało mi się grać i olałam. xddd
- No dobra, masz rację. U mnie zawsze coś się dzieje. Ale teraz to już nieważne. Jestem teraz, tutaj. - wzruszyła ramionami, wyraźnie wykręcając się od odpowiedzi. Bo przecież Andrew nie miał o niczym pojęcia! O próbie samobójczej, szpitalu, odwyku, ucieczce..... o tym, że na trzeźwo uświadomiła sobie, że wcale go nie kocha i przemawiały przez nią dragi! - Lepiej opowiedz, co takiego udanego robiłeś. - dodała szybko. Wolała, żeby on mówił. Mogła się wtedy uśmiechać i nic nie mówić.

No wiesz coooo! xd Nieładnie, nieładnie....
- A nie byłaś tutaj? Nicole nie kręć! Jeśli nie dowiem się od ciebie obiecuję ci, że będę wypytywał każdego kto cie zna co się z tobą działo. - powiedział obruszony że nie chce mu powiedzieć. No i przede wszystkim trochę wkurzony, że tak kręci przed nim!
- Wszystko było udane co robiłem, Nicole. - roześmiał się krótko.