Plac zabaw

First topic message reminder :

Dobra to umówili się tutaj. Kaya była niesamowicie wdzięczna Charliemu za to że zaopiekował się Victorem. No i poznała Claudię, która nie wzbudziła u niej żadnych negatywnych uczuć wręcz przeciwnie. Wydawała się bardzo sympatyczna i otwarta. Siedziała na ławeczce i patrzyła się na rzucające się śnieżkami starsze dzieci. Zastanawiała się kiedy jej Victor będzie się tak bawił.

a clementine po krótkim spotkaniu z willem, przywędrowała aż tutaj i pewnie po drodze dostała wiadomość o tym, że plotkara dodała nowy post i zastanawiała się czy will rzeczywiście jest mordercą! nie chciało jej się w to wierzyc, ale w sumie nigdy nie wiadomo.. albo usiadła sobie na wolnej huśtawce na przeciwko jezusa i dopiero teraz przeczytała, co napisała plotkara, wiec na jej twarzy można było zauważyć duże zdziwienie.

Gdy przyszła Clementine, on dopalił papierosa i przydepnął go czubkiem buta, wgniatają w ziemię. Przyglądał jej się dłuższą chwilę. Wyglądała dosyć śmiesznie z tymi wytrzeszczonymi, zdziwionymi oczami, więc uśmiechnął się pod nosem, a próbując to ukryć, wykrzywił twarz w grymasie, wyglądając nieco jak pekińczyk. Uciekał od niej wzrokiem, bo bał się, że zacznie się śmiać, a ona to źle odbierze.

ojezu, nienawidzę pekińczyków ;c czuła na sobie czyiś wzrok, więc rozejrzała się, a w zasadzie uniosła wzrok z nad telefonu i od razu natrafiła nim na jezusa, który patrzył się na nią, jakby zaraz miał wybuchnąć śmiechem. nie wiedziała o co chodzi, i jak śmiesznie przed chwilą mogła wyglądać, więc tylko popatrzyła na niego z niezrozumieniem na twarzy i pewnie pomyślała, że jest brudna czy coś, dlatego odruchowo otarła kąciki ust, pewnie jadła przed chwilą pączka z dżemem i myślała, że to dżem.

Wytarł ślinę, która mu pociekła z kącika ust z wysiłku i wstał. Podszedł w jej stronę i stanął na wprost niej z rozkraczonymi nogami i podparł się pod boki. Wyglądał trochę jak superbohater, tylko, że bez peleryny i świecących majtek... Pomyślał, że następnym razem będzie musiał zainwestować, szczególnie w te drugie, bo zawsze marzył o takich w ukryciu... A teraz jeszcze poczuł się trochę jak superman bo zawiało, w taki sposób, że jego kurtka, czy co tam miał na sobie, załpotała z tyłu.
-Jestem Jezus, mogę Ci jakoś pomóc? -zabrzmiało to trochę głupio, jak na superbohatera... Muszę to jeszcze dopracować -zniesmaczył się

rzeczywiście musial wyglądać jak superbohater, z tą kurtką to już w ogóle! gdy tak do niej podszedł, schowała telefon do torebki i chwyciła się dłońmi łańcuchów od huśtawki. w ogóle teraz dopiero zauważyła, że ma całe buty brudne od piachu, bo trochę obcasy tu nie pasowały, ale z tego wszystkiego musiała gdzieś przysiaść, a huśtawka była najbliżej. zmarszczyła lekko brwi, słysząc jego imię. - jezus? - uśmiechnęła się, tym razem to ona powstrzymywała się od śmiechu, ale chyba nie wyglądała jak pekińczyk, może ewentualnie jakiś inny pies. - hm, dość specyficznie. ja jestem clementine. i hmm, nie wiem, chyba nie. chyba, że jestem gdzieś brudna, to mógłbyś mi to powiedzieć... - bo nadal nie wiedziała, dlaczego tak się z niej śmiał wcześniej.

-Bóg mnie tu zesłał, aby zbawić twoją biedną duszę. -i spojrzał na niebo w geście uwielbienia Boga. W duszy prawie leżał na ziemi ze śmiechu. Nie pamiętam, jak jest z czasem na forum, ale jest chyba tak jak w realu? Jeśli tak, to mieli dzisiaj Prima Aprilis, a on się zdenerwował, bo sobie o tym przypomniał dopiero teraz, a jeszcze nikogo nie wkręcił;/
-Dlaczego nie jesteś w kościele dziecko? -nie spuszczał wzroku z nieba, bo by nie wytrzymał.

zagryzła wargę, bo jednak po jego słowach trudno było zachować jej powagę. - ach tak? no w sumie mogłam się tego spodziewać, po jezusie... - uśmiechnęła się, chichocząc cichutko. - a skąd wiesz, może już byłam - popatrzyła też na to niebo, bo chciała sprawdzić co tam bylo takiego interesujacego, skoro on się tak ciągle na nie gapił.

Włożył ręce do kieszeni i wbił paznokcie w uda. Było to trochę niegrzeczne, bo nie lubił rozmawiać z kimś z rękami w kieszeniach, ale sytuacja tego wymagała. Pokręcił głową w geście dezaprobaty i w końcu nie wytrzymał. Zaczął się śmiać.
-Prima Aprilis, nie jestem żadnym wysłannikiem Boga... -powiedział szczerze się śmiejąc.- ...jeszcze. -dodał po chwili.

- no taaaaaaaak, przecież dzisiaj prima aprilis - roześmiała się dźwięcznie, w ogóle w sumie poprawił jej humor, bo cały dzień, a nawet weekend chodziła przygnębiona i samotna, bo jej dwie najbliższe przyjaciółki pojechały na romantyczne weekendy właśnie. przyglądała mu się jeszcze chwilę, kiedy przestała się śmiać. raczej mu nie uwierzyła w to, że jest wysłannikiem boga, ale zapomniała o tym całym prima aprilis, wiec można powiedzieć, ze mu się udało. i kiedy tak na niego patrzyła, słońce świecilo jej w oczy, więc pewnie znów musiała robić dziwne miny, żeby nie zostać ślepą. - ale wyglądem nawet nie pasujesz na wysłannika boga, powinieneś mieć jakieś łachmany czy coś takiego... - zaśmiała się i kojarzył jej się tylko jezus na krzyżu, to tamten miał jeszcze goły tors xd

Jezus na krzyżu w świecących majtkach.. Coś do nadrobienia. A on się prawie obraził za to stwierdzenie, że nie przypomina wysłannika Boga, bo jego zdaniem nadawał się idealnie, nawet w zwykłym stroju, ale pomyślał sobie, że jej to wybaczy... Pierwszy i ostatni raz!!
-W stroju chodzę tylko wieczorami, jak wiesz... Pomagam babciom przechodzić przez ulicę. -powiedział uśmiechając się jednym kącikiem ust... Uwielbiam jak chłopak uśmiecha się jednym kącikiem ust. -Właściwie, tobie też mogę w pewien sposób pomóc. Pytałaś czy jesteś brudna, tak? -powiedział i wyciągnął w jej stronę rękę. Nie, nie po to, żeby skręcić jej kark, wydłubać oczy a potem zjeść z martwymi płodami, ale żeby wytrzeć jej resztę dżemu palcem, który potem oblizał z przymrużonymi oczami.

zastanawiała się teraz czy z tym imieniem też żartował, czy jednak rzeczywiście takie miał. ale wtedy on wyciągnął swój długi paluch i wytarł jej ten dżemik... teraz to ona była na niego zła, że jej wcześniej nie powiedział, poczuła się teraz jak skonczona idiotka, bo przecież jak musiala wyglądać! to straszne.- och - mruknęła, uśmiechając się leciutko. - dlaczego wcześniej mi nie powiedziałeś? musiałam wyglądać jak jakiś brudas - zaśmiała się. - poza tym tak naprawdę jak masz na imię? - bo jednak nie wierzyła, że jezus, chociaż madonna chyba kiedyś miała jezusa xd

No, miała, swojego prywatnego.
-Wyglądałaś uroczo. -wzruszył ramionami usprawiedliwiając się. Nie lubił Anglii m.in. dlatego, że ciągle tu padało i dlatego, że wszyscy dziwili się jego imieniu. W Portugalii co druga osoba miała w którymś z imion Jezus i nigdy nie było to dla nikogo nic dziwnego. -Naprawdę mam na imię Jezus... -speszyło go to trochę, że nikt mu w to nie wierzył. Zaczął kopać w ziemi butem, przysypując jednego z nich ziemią. Jeszcze nie wiedział, jak się obsługuje jego nową pralkę, ale w tej chwili o tym zapomniał.

a ona w międzyczasie dostała smsa od alberta i przez chwilę była tak podekscytowana tym, że trochę nie ogarniała, dopóki mu nie odpisała. uśmiechnęła się słodko tylko, na jego, w sumie jakiś tam komplement. zagryzła wargę. - naprawdę? - zdziwiła się lekko, a potem uśmiechnęła całkiem miło. - no cóż, w takim razie jesteś pierwszym jezusem, jakiego poznałam! w dodatku całkiem miłym - dodała uśmiechając się ładnie.

Podniósł wzrok, ze swojego na wpół przysypanego buta.
-Naprawdę? - powiedział nie ukrywając podekscytowania. Klata urosła mu o jakieś 20% przez ten komplement. Każdy facet chyba lubi być komplementowany, ale on to już szczególnie. -Dzięki. -a twarz mu rozpromieniała, tak mocno się uśmiechnął. -Musisz kiedyś pojechać do Portugalii... Nadrobisz straty w poznawaniu Jezusów. -pokiwał poważnie głową, nie przestając się uśmiechać. Wyciągnął papierosy, bo uznał, że już dawno nie palił i wyciągnął paczkę w jej stronę, wkładając już jednego między usta.

- no chyba tak. udało ci się poprawić mi humor, a to chyba plusuje - uśmiechnęła się uroczo, zakładając kosmyk włosów za ucho. a widząc jego szeroki uśmiech sama też bardziej zacieszała. - pochodzisz z portugalii? - przyjrzała mu się, w sumie chyba nie wyglądał na takiego typowego, bo tamci kojarzyli jej się z mocną opalenizną albo raczej trochę ciemniejszym kolorem skóry. - dzięki, nie palę - uniosła dłoń w geście podziękowania.

Sorry, akurat ciocia zadzwoniła;p
-Niby jestem rodowitym Portugalczykiem, ale nie zdziwiłbym się, gdybym był dzieckiem sąsiada. -zaśmiał się, chowając papierosy z powrotem do kieszeni. Tak naprawdę mówił to na poważnie, bo jego matka była bardziej puszczalska niż wszyscy jego znajomi razem wzięci, ale raczej się tym nie chwalił. Nic dziwnego, zresztą. Nie robił tego wszystkiego z papierosem w ustach, o którym sobie dopiero przypomniałam, ale zapalił go, zaciągnął się pierwszy raz i potem trzymał go po prostu, również zapominając o nim.

- jak to sąsiada? - zdziwiła się, ona była pewna swojego pochodzenia i tego, że jej ojciec był baronem st. albans, w związku z czym była arystokratką. ale w sumie nigdy nic nie wiadomo. ale raczej chyba nie była jakimś nieślubnym dzieckiem, bo nos miała po babce, tej od ojca! i trochę było jej głupio, że gada z nim i pisze z albertem, bo to było trochę niegrzeczne...zwłaszcza, że śmiała sie z jego imienia:c

-Tak sobie tylko powiedziałem. -nie chciał jej tego przyznawać, więc udał zamyślenie, że niby sam rozmyśla nad tym co powiedział. Właściwie naprawdę zastanowił się nad tym, jak to możliwe, że oboje jego rodzice są bardzo niscy a on w wieku 15 lat przerósł ich o głowę. Może rzeczywiście nie był synem swojego ojca? Nie miał zamiaru tego dochodzić, nic by to nie zmieniło. -Twój akcent brzmi jak prawdziwej Angielki. Jesteś stąd? -próbował jakoś zejść na jej temat, schodząc ze swojego.

no głupio by było jakby dowiedział się, że ktoś zupełnie inny jest jego ojcem, na szczęście clementine chyba nie miała takich problemów! nawet nigdy nie przyszlo jej takie coś na myśl. - taaak, jestem angielką z krwi i kości - uśmiechnęła się. - w mojej rodzinie są sami anglicy, więc wiesz - dodała, bo nie lubiła mówić wprost o swoim pochodzeniu, nie lubiła się po prostu z tym obnosić.- nie mamy w rodzinie żadnych fajnych, obcobrzmiących imion, jak np, twoje - uśmiechnęła się przyjaźnie.

-Woow! -teraz on wytrzeszczał oczy na nią. Rodowity Anglik był dla niego trochę jak zwierzę w zoo. Do tej pory spotykał tu samych imigrantów... Pewnie samych Polaków. Nawet tak zapomniał o papierosie, że wypuścił go już w ogóle z rąk i teraz tlił się na ziemi.. Resztkami sił, bo za długo trzymał go w palcach. -Wooow. -powtórzył jeszcze, żeby zwiększyć efekt.

roześmiała się uroczo, trzymając palce przy ustach, co bylo jeszcze pozostałością po czasach kiedy obgryzała paznokcie, fuj, pewnie teraz malowała specjalnym lakierem o jakimś niefajnym smaku, to nie obgryzała.. - no co? - nie rozumiała jego ekscytacji!

-Faaaaajnie! -doskoczył do niej podekscytowany i kucnął przy huśtawce gdzie siedziała. Dotykał jej kolanami i gdyby nie to co, powiedziała, pewnie poczułby, że narusza jej prywatną strefę i gwałci ją niemal oddechem. Był naprawdę baaardzo blisko. Chciał spojrzeć jej w oczy z jak najmniejszej odległości i odkryć czy kłamie.
-Ale dzisiaj Prima Aprilis, a ty pewnie chcesz się odwdzięczyć... -nagle stał się nieufny. Odchylił nieco głowę, a później znów ją przybliżył, żeby przyjrzeć jej się z różnych perspektyw.

aż odsunęła się od niego trochę w pierwszej chwili! a potem chwyciła znów tego łańcucha, żeby zaraz przypadkiem nie spaść z tej huśtawki. trochę ją peszyło, kiedy się tak gapił. - och - roześmiała się - wcale nie! - zaprzeczyła uśmiechając się słodko. - powiedziałabym ci, ale wtedy już w ogóle byś mi nie uwierzył... - stwierdziła mrużąc oczy, przyglądając się jego twarzy, a w sumie rzeczywiście byli blisko teraz.

Wpatrywał się w nią nieco jak w eksponat muzealny. Albo lepszym porównaniem będzie Natalie Portman, w której się kochał jak był mały.. Zresztą teraz pewnie też. Ale mam dzisiaj szczęście- pomyślał, nieco przerażony faktem, może może się to okazać wszystko nieprawdą... Cholerne Prima Aprilis, nigdy nie wiesz, czy ludziom wierzyć, czy nie.
-Chcę wiedzieć wszystko ze szczegółami. -złapał ją za kolano, żeby nawiązać jakiś kontakt, co mogło być odebrane jako nieco erotyczny gest.

ok, teraz ja sorki, musialam pozmywac;/
pewnie się przestraszyła i tego wzroku i jego dotyku, bo dawno już nie miała takich bliskich kontaktów z jakimkolwiek facetem, po tym jak jej były ją zdradził, wcześniej jak jeszcze nie był tym byłym xd ale chyba jesus jakoś na nią działał, bo jakoś specjalnie mu się jednak nie opierała. poza tym był całkiem przystojny. uśmiechnęła się więc, znów nieco speszona i oblizała nieco spierzchnięte usta. - no więc..... - zagryzła jeszcze wcześniej wargę - moj tata jest hrabią burford, a mój dziadek księciem st.albans, no i to chyba tyle - wzruszyła ramionami na koniec, złączając nogi w kolanach, z niewinnym uśmiechem na ustach.