Plac zabaw

First topic message reminder :

Dobra to umówili się tutaj. Kaya była niesamowicie wdzięczna Charliemu za to że zaopiekował się Victorem. No i poznała Claudię, która nie wzbudziła u niej żadnych negatywnych uczuć wręcz przeciwnie. Wydawała się bardzo sympatyczna i otwarta. Siedziała na ławeczce i patrzyła się na rzucające się śnieżkami starsze dzieci. Zastanawiała się kiedy jej Victor będzie się tak bawił.

- więc chodźmy do mnie kochanie. - powiedział i chwycił ją za rączkę. no i tam pewnie zasnęli jak dzieci po długiej rozmowie a ja nie mam pomysłu na niego.

siedziała tutaj ze swoją dwu letnią Haley, która biegała wokoło i co chwila darła się na rose że chce na zjeżdżalnie więc dziewczyna skakała z nią po schodkach i mała zjeżdżała a na dole łapała ją mamusia do której dziecko się śmiało bo rose zawsze robiła jej potem samolocik czy podrzucała ją w górę.

bruce odwiózł sarę, kiedy to rose do niego zadzwoniła. spotkania z nią były dla niego katorgą. kiedyś faktycznie ją kochał. ale rodzice nie widzieli tego w tak kolorowych barwach, jak jej włosy. dlatego też kidy okazało się, ze wpadła to był idealny moment by skrócić im te spotkania. wymyślili zacną historyjkę o puszczalstwie rose, jemu zakazali się z nią widywać, a jej dali kupę kasy. - czego chcesz? - mruknął nieprzyjemnie stając gdzieś w oddali i starał się nie patrzeć na dziewczynkę.

westchnęła kiedy bruce się pojawił. - stęskniłam się? - powiedziała z ironią. - miałeś ją wziąć na weekend, bruce. ten co był. - podkreśliła wkurzona. - przez ciebie musiałam odwołać wszystkie swoje spotkania. - mruknęła zła i podała mu córeczkę, która wyciągała do niego ręce powtarzając jakoś cicho 'tata'. nic nie mogła poradzić, że dziecko było do niego przywiązane w jakiś niezrozumiały dla niej sposób, bo bruce zlewał sobie ją jak tylko mógł. pewnie nawet nie pamiętał o jej urodzinach!

- pamiętasz umowę? zero spotkań, brak nazwiska, jedynie zapomnienie. - zmierzył ją wzrokiem. słysząc słowa małej dziewczynki chciało mu się płakać. czasami był takim słabym człowiekiem! biedny bruce. mimo to trzymał się dzielnie i dalej na nią nie patrzył, zupełnie jakby nie zasługiwała choćby właśnie na zerknięcie czy zapytanie, czy czegoś nie potrzebuje. wiedział, ze to co zrobili rodzice było w pewien sposób dla niego dobre i słuszne. nie chcieli psuć mu przyszłości, ani reputacji rodziny. mieli byc idealni. jasne. - ile mnie to będzie tym razem kosztować, rose? - uniósł brew i wyjął książeczkę czekową. - pięć? dziesięć? - oczywiście tysięcy. wiedział, że drogo trzeba płacić za milczenie. i to regularnie. bo oprócz miesięcznego kieszonkowego dostawała wszystko dla małej i od czasu do czasu właśnie czeki od bruca. warto było z nim wpadać xd

- och przestań. - mruknęła na te pieniądze. - haley coraz częściej pyta o ojca i co mam jej mówić co? że nie chce jej widzieć bo woli siedzieć ze swoją super idealną rodziną na nudnych bankietach w niedzielne popołudnia? - zapytała z wyrzutem. - doskonale pamiętam naszą umowę, ale teraz widzę, że to co zrobiłam było najgorszym błędem w moim życiu! - mruknęła bo urodzenia dziecka nie klasyfikowała w kategorii "życiowe błędy". za to pozbawienie dziewczynki ojca jak najbardziej.

- powiedz to, co o tobie myślą wszyscy. - uśmiechnął się z wyższością i podrapał po brodzie. - że jej matka to tania dziwka oddająca się za flaszkę wódki. taka jesteś, rose. nic tego nie zmieni. - roześmiał się gorzko na jej błąd życiowy. - moim błędem życiowym było umowienie się z tobą. gówniarą z różowymi włosami, która wydawała mi się niezłą laską. szkoda, ze żadna z ciebie dama. a tylko taka jest mi pisana. wybacz, rose. nie będę twoim jackiem. nie popłyniemy razem titaniciem i nie będziemy przykładem miłości. - zmierzwił włosy. biedna rose, dalej się łudziła.

- jesteś niemożliwy bruce! - warknęła na niego odbierając mu córkę o ile w ogóle wziął ją na ręce a jeśli nie przytuliła ją mocniej do siebie. - jeszcze raz powiesz, że jestem dziwką to cię zniszczę. i nie obchodzą mnie już żadne umowy! - powiedziała mrużąc na niego swoje oczy. nie może jej tak znieważać. na pewno sobie na to nie pozwoli! była zbyt dumna w środku siebie. - nie chce od ciebie żadnej miłości zadufany w sobie arystokrato! - prychnęła. - nikt nie chce twojej chorej miłości! - dodała poirytowana. chociaż to głupota. ona chciała jasne, że chciała.

coś ty! on miał tego dzieciaka za jakiegoś trędowatego. nie podchodził do niej wcale. pewnie stał gdzieś z boku. popatrzył jak przytula dzieciaka i wsunął rece do kieszeni. - ty zniszczysz mnie? - roześmiał się teraz faktycznie rozbawiony. - oj, skarbie. kiedy dorośniesz? - pokręcił głową i spojrzał gdzieś w bok. - w takim razie po co chcesz mi podrzucać tego bękarta? ja jej nie chce. więc bądź łaskawa, zajmij się swoim tyłkiem obrośniętym w cellulit, wydawaj moją kasę i stul dziób. bo ja nie chcę oglądać ani ciebie ani twojego pieprzonego dziecka. - wzruszył ramionami, odwrócił się na pięcie i odszedł. pewnie w drodze do londynu uderzał swoją głową w kierownicę albo okno. naprawdę chciałby zbliżyć się do tego dziecka. ale nie chciał zawieść rodziny. mówi się trudno. biedna rose!

w sumie bardziej żal mi bruca! no ale cóż. rose płakała za to całą noc w swoim mieszkaniu.

ale jestem głupia.. szukałam tyle placu zabaw i nie mogłam znaleźć xd
noemi przyszła sobie tutaj na plac z małym jeanem. nudziło się jej trochę, więc zadzwoniła do simona no i umówili się, że przyjdzie. siedziała sobie teraz na ławeczce i odpakowywała loda juniorowi, bo było fajnie gorąco, więc czemu miałaby mu odmówić.

simon chętnie przyszedł zobaczyć swoje maleństwo bo z małym jeanem na pewno się uwielbiali. kiedy zjawił się na placu zabaw z jakimś malym prezencikiem dla niego i noemi bo dawno się nie widzieli mały od razu przylciał do niego a on go wyprzytulał za wszystkie czasy i grzecznie słuchał jak mały opowiadał mu o wszystkich rzeczach które go spotkały. - cześć noemi. - powiedział całując jej policzek i usiadł z małym na kolanach obok niej. - co tam? - zapytał z uśmiechem.

na pewno dużo razy się widzieli pomimo tego, że ona mieszkała we francji, a on tu. no i mały się z nim zdążyć zżyć i szczerze go uwielbiał. pytał o niego codziennie. to dobrze, bo przynajmniej będzie go miała komu podrzucić jak będzie chciała posiedzieć sama albo gdzieś iść xd. - cześć - pogładziła go chwilę po plecach jak tak sobie buziaki dawali. - świetnie. w końcu pogoda ładna w tej deszczowej anglii - zaśmiała się. - a co u ciebie? - zapytała, bo to ją też przecież ineresowało.

mały opowiadał pewnie teraz jak poznał tatę i jak dostał od niego super samochód którego wszyscy mu zazdrościli a simon tylko się do niego uśmiechał bo skupiał się na noemi bo miała więcej ciekawych rzeczy do powiedzenia z pewnością. - u mnie całkiem nieźle. - powiedział z uśmiechem. - zaaklimatyzowałaś się już tutaj? - zapytał jej bo to ważne.

noemi też za bardzo nie zwracała uwagi na to co mówił mały, bo on i tak gadał i gadał i nawet nie przejmował się tym czy ktoś w ogóle słucha. - to dobrze - uśmiechnęła się. - tak, tęsknię trochę za francją, ale tutaj nie jest wcale tak źle - przyznała, bo jak na razie było nawet całkiem nieźle. - no i spotkałam jeana, uwierzysz? tyle czasu się nie widzieliśmy, a tu proszę - wyznała mu. cieszyła się z tego.

- a kto za nią nie tęskni, noemi.- westchnął bo szybko by tam wrócił gdyby mógł.- gdyby nie to że rodzice nie chcą mnie tam widzieć dopóki nie skończę studiów to szybko bym się stąd zwinął. dobrze że przynajmniej z tobą mogę rozmawiać po francusku. nawet nie zdajesz sobie sprawy jakie to jest irytujące kiedy słyszę naszą babke of francuskiego, której akcent nie leżał nawet obok naszego. - powiedział z rozżaleniem bo nie mógł jej słuchać na lekcjach i rysował sobie jakieś pajączki słuchając muzyki. - jeana? ojacie. - podrapał się po karku. - poznał już juniora? - zapytał czochrając małego po głowie a ten już się wygadał więc pewnie poleciał zjeżdżać na zjeżdżalni i co chwila przylatywał żeby dać im jakiś super kamyczek czy obsikanego przez psa kwiatka.

- no tak - westchnęła. we francji bylo o niebo lepiej niż tutaj, ale skoro spotkała jeana, to nie mogła tam teraz wrócić. to był cud, że w ogóle nadarzyła się taka szansa i nie miała zamiaru pozbawiać juniora ojca po raz drugi. - jakoś sobie dasz radę. to rzeczywiście pewnie irytujące, ale w końcu nie będziesz musiał tego znosić całe życie - uśmiechnęła się lekko, po czym pokiwała głową. - tak i chyba się jakoś dogadują. junior go polubił - powiedziała.

- daję sobie radę, nie jest tak źle. - powiedział z lekkim uśmiechem. bo co innego mial jej powiedzieć, wrócił by do francji gdyby tylko mógł! ale rodzice by go chyba pozbawili całej kasy i wyrzucili gdzieś na syberię za to. - to super. - powiedział z uśmiechem. - no i co masz zamiar teraz zrobić, noemi? bo chyba chcesz żeby junior miał ojca, prawda? - powiedział bo wierzył, że noemi nie pozwoli teraz uciec ponownie jeanowi.

- dzielny z ciebie chłopak - roześmiała się. anglia jest już lepsza niż syberia, więc całkiem dobrze robi, że zostaje. no chyba, że lubi takie syberyjskie klimaty. ponownie pokiwała głową i spojrzała w stronę juniora, bo ten ich wołał, żeby pokazać im jaki jest dzielny, że potrafi zjechać ze zjeżdżalni sam. odkrzyknęła mu, że brawo i tak dalej, po czym wróciła do simona. - dokładnie jeszcze nie wiem, ale na pewno zostanę tutaj. chcę żeby junior miał kontakt z jeanem - na pewno by nie zrobiła niczego co by temu przeszkodziło.

- musisz coś więcej zrobić, noemi. musisz sprawić żeby z tobą znów był. to że jean będzie miał kontakt z ojcem to jeszcze nic nie znaczy. musi go miec przy sobie. jesteś mądra. na pewno wymyslisz coś co ci pomoże. - powiedział uśmiechając się do niej delikatnie bo był gotów jej pomóc dla dobra małego.

- tak, tak, tylko że jest jeszcze ta cała emily czy jak jej tam było - zmarszczyła nos. nie lubiła jej i oczywiście, że miała zamiar odzyskać jeana. w końcu ona miała z nim dziecko, a ta małolata zawsze może sobie znaleźć innego. pewnie knuła już jakieś plany przeciwko niej przed snem.

- jaka znów emily? - zapytał ze zdziwieniem. nigdy nie widział jeana z nikim... teraz gorączkowo myślał któż to może być ale nic nie przychodziło mu do głowy a skąd by mu przyszło że spotyka się z taką małolatą! ah.

/simon może wszystkim rozgadać! xd

- no ta jego laska. widziałam jak się migdalili - zmarszczyła brwi. nawet się nie zorientowała, że tory to dość dziwne miejsce na takie rzeczy. no i zrobiło jej się niedobrze na samo wspomnienie o niej i o tym co razem robili. to ona powinna być na jej miejscu! to jasne jak słońce.

- nigdy nie widziałem jeana z żadną kobietą noemi. może to nie jest jego dziewczyna... - powiedział marszcząc brwi bo starał się szukać jakiegoś wyjścia. i simon może rozgadać, chociaż to już jest chyba 3 wersja jak to się skończy... xd no ale cóż. no i simon również wierzył, że powinna na jej miejscu być noemi! wraz z juniorem który teraz wołał ich bo chciał się pohuśtać a sam nie umiał. więc simon tam poszedł ciągnąć noemi na bliższą huśtawki ławkę żeby nie mówić zbyt głośno.