Plac zabaw

First topic message reminder :

Dobra to umówili się tutaj. Kaya była niesamowicie wdzięczna Charliemu za to że zaopiekował się Victorem. No i poznała Claudię, która nie wzbudziła u niej żadnych negatywnych uczuć wręcz przeciwnie. Wydawała się bardzo sympatyczna i otwarta. Siedziała na ławeczce i patrzyła się na rzucające się śnieżkami starsze dzieci. Zastanawiała się kiedy jej Victor będzie się tak bawił.

- no nie wiem, wyglądali jakby byli parą - zamyśliła się. nie przypominała sobie, żeby jean ją przedstawił jako swoją dziewczynę. szczerze mówiąc to wolałaby, żeby jednak nie byli razem, bo wtedy poszło by jej łatwiej. no ale jak będzie musiała o niego walczyć to trudno, na pewno nie podda się i nie pozwoli mu odejść po raz drugi. jakie są pozostałe 2? xd poszła posłusznie za simonem i stanęła sobie gdzieś na boczku, żeby nie oberwać huśtawką.

że noemi to rozpowie, albo kiedyś tam chyba wspominałam o ruby która zrobiłaby to z czystej złosliwości. westchnął i przyglądał się jej. - och noemi... kiedyś kiedy będziemy razem spacerować i ją zobaczysz to mi ją pokażesz. - powiedział z uśmiechem. - a ja wtedy już będę wiedział co zrobić.- dodał pocieszając ją i huśnął mocniej juniora żeby zaraz do niej podejść i ją przytulić. a emily zawsze gdzieś mogla tędy przechodzić. chociaż to taka późna godzinaa...

ahaa. - okej, na pewno ci ją pokaże jak tylko ją spotkamy - obiecała mu, bo na pewno sobie o tym nie zapomni. wydało jej się to podejrzane trochę, że simon twierdzi, że nie widział go z nikim. westchnęła i objęła simona. nawet zaczęła się rozglądać za to całą emily czy czasem jej tu nie ma.

- to dobrze. zobaczysz że wszystko się ułoży i ci pomogę. - powiedział i pogładził jej wloski.- wiesz, że zrobię wszystko żeby jean wychowywał się z ojcem. - powiedział poważnie bo musi to dla niego zrobić!

pewnie znajdzie ją na fejsbuku i prześle mu ją, żeby było szybciej. - dziekuję simon, jesteś naprawdę kochany. nie wiem co bym bez ciebie zrobiła - wtuliła się znowu w niego, ale mały zaczął marudzić, że ma go dalej bujać, to się odsunęła. - a jak twoje sprawy sercowe? - zapytała zaciekawiona.

a simon poszedł go dalej posłusznie bujac by ten mały potworek się nie obraził na niego przypadkiem. wzruszył ramionami. - nie najgorzej, chociaż zależy jakby to definiować. mam dziewczynę, jestem zakochany tak mi się wydaje.... - powiedział uśmiechając się delikatnie. - trochę się kłócimy potem zaraz godzimy... i tak... - powiedział spokojnie.

przyglądała mu się z lekkim uśmiechem jak tak go bujał i oparła się o ten słupek taki od huśtawek. - tak ci się wydaje? - skrzyżowała ręce na wysokości piersi.

- tak.... tak mi się wydaje. - powiedział z uśmiechem. - nigdy nie moge być tego do końca pewien. wydawało mi się że kochałem go, we francji. - mówił o swoim chłopaku przez którego wyrzucili go do st.Albans. ale nigdy nie wspominał jego imienia bo bylo mu wtedy przykro.

- no to skoro tak, to mam nadzieję, że w końcu będziesz miał pewność i że fajnie wam się wszystko ułoży - powiedziała z uśmiechem. naprawdę chciała, żeby był szczęśliwy i miała też nadzieję, że ta dziewczyna jest go warta i czasem nie złamie mu serduszka.

ciągle łamie mu serduszko ale on się niedługo na to uodporni i będzie żelazny jak r2d2 z gwiezdnych wojen... jasne. - też mam taką nadzieję. - ucałowal ją w policzek. potem jeszcze posiedzieli a potem ją odprowadził i uśpił małego żeby mogła chwilę odpocząć i poszedł do siebie bo ja nei wiem co nimi jeszcze.