ścieżka

- to wrócimy razem. wezmę swoje rzeczy i od razu sobie pójdę, nie będę wam przeszkadzać - posłała jej nikły uśmiech. eleanor wyglądała jakby nie spała przez ostatnie dni. miała strasznie zapuchnięte oczy, trochę schudła, chociaż nie wiem czy można jeszcze bardziej schudnąć. ledwo dawała radę w takiej sytuacji jak teraz. - ooo, john przemógł się na tyle, żebyście zjedli razem obiad? ciesze się, że w końcu coś zrozumiał, że nie warto oceniać ludzi po wyglądzie - była z siebie dumna, że dzięki niej było dobrze.

- jak chcesz - pokiwała głową. najlepiej chciałaby, żeby już tam jednak została, pogodziła się z johnem i żeby żyli razem długo i szczęśliwie. no ale nie można mieć niestety wszystkiego. - tak, był nawet dla niego miły. w końcu cię posłuchał - zaśmiała się krótko. była jej jednak za to wdzięczna, bo bez jej gadania pewnie nadal by się rzucał do lu. - hej słuchaj.. - zaczęła powoli. - to w sumie nie moja sprawa, ale wy z johnem to tak na serio się rozstaliście? pogodzicie się jeszcze? - spojrzała na nią. miała trochę poczucie winy, że to o nią się pokłócili.

piper powinna ich znowu spiknąć razem, tylko musi przekonać skutecznie elkę, żeby się nie wydurniała i wróciła do domu ;x jak usłyszała jej pytanie to aż jej się znów smutno zrobiło. spuściła wzrok, bo nie chciała pokazać, że faktycznie cierpiała. przygryzła wargę, wymusiła uśmiech na ustach i przytuliła ją do siebie - to nie jest takie proste piper. szczerze? nie mam pojęcia. kocham twojego brata jak nikogo innego na świecie, ale może faktycznie nie jestem mu przeznaczona - westchnęła cicho - chciałabyś żeby wszystko było dobrze, prawda? - zapytała.

zamknie ją w domu na klucz z johnem i nie wypuści aż się nie pogodzą ;x zauważyła, że elka wymusza ten uśmiech. wiedziała, że oboje cierpią i to wszystko było dla niej bez sensu. - skoro się kochacie to chyba najważniejsze? - przytuliła się do niej. - to wszystko przeze mnie tak? - westchnęła. john temu zaprzeczał, ale przecież sam jej powiedział, że właśnie o to mieszkanie z nią się pokłócili.

to byłby dobry pomysł, zwłaszcza że może wtedy faktycznie by ze sobą porozmawiali jak ludzie a nie darli by mordy przez pół dnia. przynajmniej przy piper mogła sobie popłakać, to właśnie popłynęło jej kilka łez. nie mogła się opanować, niestety. czuła się gorzej bez johna - tak, to powinno być najważniejsze. john nie chce mnie widzieć a już na pewno nie chce żebym wróciła - zamoczyła jej pewnie teraz koszulkę xd - nie, to nie jest twoja wina, nie myśl tak - pogładziła ją lekko po policzku bo nie chciała, żeby się przejmowała - co prawda, pokłóciliśmy się o mieszkanie ale to nie był chyba powód tej mojej głupiej wyprowadzki - chlipała.

to rzeczywiście tak powinna zrobić. szczególnie, że oboje byli już zmęczeni tą rozłąką i zamiast krzyczeć może sobie po prostu popłaczą i porozmawiają spokojniej. taka sprytna piper. też jej się trochę zrobiło smutno jak elka zaczęła płakać. nie była dobra w pocieszaniu, więc pewnie będzie ją klepać po plecach jak johna xd - to nie prawda. może o tym nie mówi, ale na pewno chciałby to wyjaśnić - zapewniła ją, obejmując ją ramieniem. - chodzi cały czas przytłoczony, tak jak ty i nikomu wasza rozłąka nie wychodzi na dobre - westchnęła. nawet jej było przykro, a w domu nie było już takiej samej atmosfery. - w takim razie o co chodzi? - zapytała.

john też tylko klepał po plecach ludzi, widocznie mieli to w genach xdd wytarła łzy, dobrze, że się nie rozmazała bo wyglądałaby jak wielka chuda panda. zachlipała jeszcze kilka razy, było jej okropnie z tym, że nie miała ani piper ani johna codziennie. lubiła poranki jak mogła im przygotowywać śniadanie, jak jedli razem naleśniki czy ich ulubione dania. elka taka pani domu, że hej. mogła myśleć, zanim się wyprowadziła a nie teraz narzeka, durna xd - naprawdę? - zapytała z nadzieją w głosie - chciałabym wrócić. chciałabym cofnąć czas no i żeby john nigdy nie wypuścił mnie z mieszkania. żeby wyrwał mi torbę z ręki i powiedział, że nigdzie nie idę - mruknęła niezadowolona - popełniłam kilka błędów, nie umieliśmy się dogadać. było dobrze, potem znów się pokłociliśmy. a chciałam cię tylko obronić, żebyś ty też była szczęśliwa - bo taka była prawda. ona zawsze stawała po jej stronie ;c

najwyraźniej xd chociaż w czymś są do siebie podobni i obydwoje nie potrafią w ogóle pocieszać ludzi xd teraz piper musiała sobie sama szykować śniadanko, ech. była taka dobra, że poświęciłaby się dla elki i nawet sama by jej gotowała przez miesiąc gdyby wróciła. aww, urocza z nich rodzinka. - tak - zapewniła ją, bo była tego pewna. - wiesz jaki jest john.. zachowuje się gwałtownie w złych momentach, a gdy trzeba nie myśli - uśmiechnęła się lekko, próbując ją przekonać. - wiem i ci się udało. nie musicie już się o mnie kłócić. pogódźcie się po prostu - chwyciła elkę za rękę i potrząsnęła nią lekko.

nienie, jak ona wróci to będzie jej do końca życia robić to śniadanie, w ramach podziękowania, że dała jej do zrozumienia, że john też bez niej szczęśliwy nie jest i że ją kocha ;x pewnie, że byli rodziną! elka kochała piper jak kolejną siostrę, john był jej ukochanym, każde z nich było szczęśliwe. dopóki wszystko nie zaczęło się sypać ;x - wiem. wiem też że nie myślał tego, co mi wykrzyczał jak wychodziłam, że mnie kocha i tak naprawdę to chce, żebym była znowu razem z wami - usmiechnęła się lekko - myślisz, że tak się da? - zapytała poważnie.

lepiej dla niej. oni będą szczęśliwi i ona kiedy nie będzie musiała wstawać wcześniej, żeby zrobić sobie to śniadanie. tyle wygrać. - możecie spróbować - sama nie wiedziała czy można się tak o po prostu pogodzić, ale miała taką nadzieję. poszły do tego domu, ale johna nie było tam niestety, więc tylko pewnie się spakowała i poszła, a piper zaczęła knuć jak im pomóc się pogodzić. kimś jeszcze gramy?

spacerowali sobie tutaj za rączkę.

lansowali się jako najnowsza para. no dobra, pewnie nie najnowsza. i w sumie już kiedyś byli razem, więc co to za lans. ale jude czuł się tak, jakby zeszli się pierwszy raz! wszystko od początku! zauważył jakiegoś kwiatka obok dróżki (nie pokrzywę), więc schylił się, żeby go wyrwać i podać morgan.
- to dla ciebie. - awww.

ona też żyła tym związkiem na nowo i nawet nie miała ochoty tak bardzo na upijanie się i latanie po mieście. wolała na trzeźwo i nie na kacu sobie z nim pospacerować, aww. ciekawe jak długo wytrzyma tak. - dziękuję - dała mu buziaka w środek ust. całe szczęście, że to nie była pokrzywa. - chodź, usiądziemy na chwilę - pociągnęła go za rękę na trawę. spojrzała czy czasem nie ma tam psich kup żeby na którąś jude nie usiadł xd

jude bardzo się martwił, że morgan wróci do ćpania, ale teraz miał na nią oko i wierzył, że już wyzdrowiała i nie będzie potrzebowała żadnych narkotyków, bo miłość będzie jej narkotykiem, aww. ależ dużo aww w tej grze. morgan nawet jakby sprawdziła, czy są jakieś psie kupy, to jude magicznie usiadłby na jakiejś niewidocznej.
- możesz go założyć tak. - zabrał jej kwiatka, żeby przymocować jej go za uchem, ale kwiatek zaraz spadł.

tak, awww. to będzie zaskoczony jak się okaże, że nawet miłość nie jest tak mocnym narkotykiem, żeby zagłuszyć potrzeby brania wszystkich innych. dobrze, że chociaż w nią wierzył i starał się wspierać. powinien trzymać ją z dala od elsy, bo po pierwszym spotkaniu z nią pewnie znów się naćpa xd
- mogę - powiedziała rozbawiona i założyła sobie kwiatka tak że trzymał się lepiej. usiadła na trawie, a gdy poszedł w jej ślady to się do niego przytuliła.

wtedy na pewno wyśle ją na odwyk, nie będzie już odwrotu... aktualnie jude i morgan mieli swój drugi miesiąc miodowy, więc cały czas spędzali razem i nikomu nie były w głowie narkotyki. gorzej będzie, kiedy do ich sielanki znów wedrze się codzienność i połamane kończyny.
- ślicznie wyglądasz. - ubuział ją jeszcze, bo nie mógł się nią nacieszyć. przytulił ją i westchnął z rozkoszy.

wtedy przy okazji elsa też będzie jej towarzyszyć na odwyku bo mieli je aresztować ;x na razie morgan przynajmniej uważała, że woli żadnymi używkami nie przerywać sobie tego co teraz czuje gdy jest razem z judem. - dziękuję - uśmiechnęła się uroczo. chwilę tak siedzieli w ciszy i było przyjemnie, ale morgan zaraz postanowiła zmienić pozycję. usiadła sobie na nim okrakiem. - co dzisiaj robiłeś ciekawego? - zapytała. nie czekała jednak długo na odpowiedź, bo nie mogła wytrzymać i go czule pocałowała.

już hurdowie o to zadbają, żeby obie przeszły resocjalizację. mercedes powinna jakąś fundację założyć. synów zatrudnić. jude zaczął się zastanawiać nad odpowiedzią, bo nie chciał jej zanudzać nudnymi szczegółami ze swojego dnia i nawet nie zdążył sobie przypomnieć co ciekawego robił, kiedy morgan już go zaczęła całować. dłuższą chwilę oddawał jej pocałunki.
- najciekawsze jest spotkanie z tobą. - pomiział ją po ramionku.

tak powinna rzeczywiście może zrobić. przypadek morgan i elsy ją zainspiruje do pomocy innym ludziom też. hurdowie są jak magnesy i przyciągają ludzi z uzależnieniami to zaraz fundacja się powiększy xd - nie wątpię w to - zaśmiała się. pewnie powoli go zaczynała coraz bardziej macać i w głowie już miała utworzony plan na wyruchanie go znowu. - niedawno się widzieliśmy, a i tak nie mogłam się doczekać naszego spotkania - wyznała mu rozbawiona, po czym ponownie go pocałowała. byli teraz słodcy do porzygu. uroczo.

wyśle wszystkie swoje dzieci w świat, żeby zakochiwały się w ćpunach i im pomagały wydostać się z dołka. nic dziwnego, że tak dużo tych dzieci sobie narobiła, skoro chciała zmieniać świat przy ich pomocy.
- ja nigdy nie mogę się doczekać kolejnego spotkania. nawet kiedy nie widzimy się przez minutę, bo idziesz do łazienki! - opowiadał jej z przejęciem, bo nie spodziewał się, że morgan chce go wyruchać w środku publicznego lasu.

o tym właśnie myślała jak robili z frankiem te dzieci. niespodziankę miała nawet jak urodziła bliźniaki, bo w prezencie dostała jeszcze jedno dziecko, które będzie mogło dla niej pracować i zmieniać świat. buy one get one free xd wcale nie chciała go wyruchać w środku lasu! no dobra, chciała ale to nie znaczyło, że tak zrobi. - przecież nie ucieknę ci przez okno, głuptasie - roześmiała się i ułożyła policzek na jego ramieniu.

hahaha, mercedes jaka szczęściara, że urodziły jej się bliźniaki! przynajmniej zaoszczędziła kolejny rok na hodowanie sobie kolejnego dzieciaka w macicy. w ogóle przypomniało mi się, że frank miał bliźniaka ;o w ich rodzinie w każdym pokoleniu rodzą się bliźniaki, najpierw frank z bratem, potem ich dzieci, potem alfi i ralfi z yale.
- nie możesz. nie pozwalam ci złamać mojego serca po raz drugi. - jaki stanowczy xd wziął jej rękę i ułożył na swoim sercu.

na pewno się cieszyła, że mogła od razu wypchnąć z siebie dwójkę na raz i zaoszczędzić sobie czasu i męczarni. taka szczęściara. no wiem pamiętam że miał bliźniaka ;x a potem wyszło przez przypadek, że jeremy ma siostrę bliźniaczkę bo patka nie patrzyła w ogóle na daty urodzin i ustawiła taką samą xd potem alfi albo ralfi będą mieli. hurdowa tradycja.
był uroczy jak starał się być taki stanowczy. pogładziła go dłonią po tym sercu. - nie złamię, obiecuję - powiedziała poważnie i dała mu całusa.

pewnie alfi, skoro zawsze moje hurdowe postacie kontynuują nasze romantyczne wątki. właśnie nie pamiętałam czy to jeremy czy dylan mieli bliźniaczkę, ale dziękuję za podpowiedź xd
- wierzę ci. - odpowiedział, co było zaskakujące, bo jeszcze podczas ich pierwszego związku co minutę pytałby ją, czy już zamierza go zostawić, a teraz wierzył jej, że wcale nie zamierza tego robic! może jednak nabrał trochę pewności siebie, kto to wie. może po prostu póki co był tak szczęśliwy, że się nie przejmował, a niedługo znowu zacznie.

pewnie tak właśnie. i wtedy tradycyjnie byśmy miały parkę, która żyłaby długo i szczęśliwie, aww. prosze bardzo xd pierwszy raz chyba ja coś ogarniam lepiej hehe. moja postać, ale i tak mogłam zapomnieć xd - to dobrze - uśmiechnęła się. na razie nie miał powodów, żeby się przejmować i za bardzo obydwoje się cieszyli swoim związkiem. - wracajmy może już co? - zaproponowała mu bo chciała się w pokoju do niego zacząć dobierać xd