moshi moshi sushi

nie pamiętam jakie relki z patrickiem oprócz jego siostry, dlatego zaskocz mnie xd
patty podjechał swoim motocyklem pod knajpę żeby wziąc na wynos jakiś fajny set i zaskoczyć swoją mamę, która uwielbiała takie wynalazki. wszedł więc do środka zdejmując przy tym kask i podszedł do lady. chwycił menu i zaczął poszukiwać odpowiedniej pozycji.

nie mamy żadnych relek oprócz jego siostry, trzeba to będzie naprawić. benek też przyszedł na sushi, ale tak długo czekał na realizację swojego zamówienia, że postanowił zaczepiać ludzi i znaleźć sobie przyjaciół.
- tamto menu jest nieaktualne, tu mam aktualne. - zaczepił biednego patricka i podsunął mu pod nos otwarte pudełko z grą sushi go party, nie wiem czy wiesz co to jest, ale są tam różne karty z obrazkami z daniami i przekąskami kuchni japońskiej. 

koniecznie trzeba to naprawić, za mało relek!
biedny ben, że trafił na patricka, który po pierwsze nie lubił być zaczepiany, po drugie nie znosił głupkowatych gier planszowych. pewnie po obejrzeniu gambita królowej tylko szachy go interesowały xd
- że co? - zerknął z nieukrywanym politowaniem na te karty z sushi. pewnie gdyby jego wzrok mógł mrozić to właśnie teraz ben stałby się soplem lodu.

jak teraz będzie więcej postaci to relki się bardziej wyklarują. ben nie przejmował się tym, że ludzie patrzą na niego spojrzeniem królowej śniegu i że wcale nie chcą z nim rozmawiać. patrick nie był pierwszym i na pewno nie będzie ostatnim, który nie życzył sobie zaczepek ze strony bena. szachy? spoko, mógł też grać w szachy! 
- to taki żarcik, to nie jest tak naprawdę menu, tylko gra planszowa. - zarechotał z własnego żartu, jakże zabawnego w jego mniemaniu. - ale jakby co mamy tu i sashimi... i futomaki... tofu... - zaczął wyciągać karty po kolei i mu pokazywać. może jednak się zainteresuje.

prawda... ale gdzie karola!!!!
ben taki łatwowierny, tylko aimee go rozumie i na pewno wspierałaby go w jego prezentacji sushi na kartach do gry. trafił jednak na patricka i ten niezbyt był zainteresowany wymienianiem rodzajów sushi przez bena, właściwie to ben pokazywał te karty jak dzieciaki w przedszkolu pokazują zwierzątka na obrazkach. nawet go to bawiło trochę - przepraszam, pracujesz tu? - zapytał. może zamiast pierdzielenia mógłby przyjąc jego zamówienie.

pojawia się i znika, mamy na jej punkcie bzika...
- słucham? och nie, nie... tylko czekam na swoje zamówienie. - odpowiedział wytrącony ze swojego rytmu pokazywania kart i popatrzył na te trzymane w ręce, bo nie pamiętał już czy prezentował je chłopakowi czy jeszcze nie. - to, że mam ze sobą grę o sushi to taki przypadek. to znaczy, czasem lubię wziąć na przykład "wsiąść do pociągu" do pociągu. - opowiadał, bo myślał, że nieznajomy jest zainteresowany. - jestem ben. - dodał i odłożył karty, żeby wyciągnąć rękę w jego stronę i oficjalnie się zapoznać/zaprzyjaźnić.

chyba tak, spróbuje ją przyzwać siłą woli!
- też bym chciał na nie już czekać, ale zamiast tego marnuję swój czas na to - wskazał na grę. wtedy też do lasy podeszła kelnerka i patrickowi udało się złożyć zamówienie - to doprawy zabawne, czyli jak idziesz do zoo zabierasz "głodne hipcie"? - zapytał ironicznie, niezbyt go to obchodziło. choć patrick był słodki, trzeba było to przyznać, a patty lubił i dziewczyny i chłopaków. na widok jego wyciągniętej ręki odparł - a ja nie szukam przyjaciół - bo ich nie szukał. było mu dobrze tak jak było.

- tu i tak czeka się wieki na odbiór zamówienia - stwierdził lekkim tonem, oczywiście zupełnie nie obwiniając samego siebie o marnowanie czasu patricka. roześmiał się na jego pomysł. - nie mam tej gry, fajna? z takich o zwierzętach... o, "przygoda na safari" by się nadała. - naprawdę poświęcił chwilę na zastanowienie, bo myślał, że to poważna rozmowa. nie wyczytał ironii w jego głosie, ups. - nie musimy grać, ale na pewno milej nam minie czas jak razem poczekamy na zamówienie. - nie zrażał się unikami patricka. ben co prawda szukał przyjaciół, ale nie musiał od razu się z tym obnosić i mówić do nieznajomych "cześć, bądź moim przyjacielem". myślał, że pogawędka i partyjka gry będą skuteczniejsze.

ben pewnie tyle czekał na zamówienie bo zagadywał wszystkich zanim je złożył. patrickowi zawsze szło sprawnie, zdążył nawet zawsze poflirtować trochę z kelnerką jeśli była ładna - nie wiem, nie grałem - zaczął przeglądać coś w telefonie mając nadzieję, że ben da sobie siana, ale tak się nie stało. przewrócił więc oczami, schował telefon i pacnął dłonią o ladę - w porządku, porozmawiajmy - podszedł do niego bardzo blisko tak że przycisnął go do lady, o którą na dodatek się oparł pochylając nad benem. chciał go skutecznie wprawić w zakłopotanie - jak minął ci dzień ben? - zapytał.

ucieszył się, że chłopak chce z nim rozmawiać, ale faktycznie dziwnie się poczuł kiedy tak się do niego zbliżył. tyle że ben był jakoś tak dziwnie skonstruowany, że generalnie ciężko było go wprowadzić w zakłopotanie, tak jakby nie widział (albo nie chciał widzieć) jak ludzie się przy nim zachowują. żył w swoim małym wesołym przyjaznym świecie. 
- więc jesteś jednym z tych, którzy wolą się przytulać na powitanie! - zawołał kiedy go olśniło dlaczego ten nie chciał mu uścisnąć ręki. lekko go objął i poklepał po plecach. - mój dzień minął bardzo fajnie, dziękuję, że pytasz. miałem wykład z graptolitów, ach, no właśnie, bo nie powiedziałem na początku, że studiuję paleontologię. ty coś studiujesz? przepraszam, nie zapamiętałem jak masz na imię. - kto kogo wprowadzi w zakłopotanie? jadaczka bena się nie zamykała.

faktycznie patrick był trochę skonfundowany zachowaniem bena. raczej spodziewał się, że ten się zaczerwieni, zawstydzi itp. a tu było inaczej....
westchnął głośno kiedy ben go przytulił, nawet się nie odsunął ani nic, dał mu się nacieszyć tą chwilą. kiedy jednak go przytulał zaczął bezgłośnie mówić do kelnerki że jeśli ogarną jego zamówienie wcześniej to zapłaci im podwójnie! - patrick, architektura - odpowiedział wyswobadzając się z jego objęć i stając obok. chwycił serwetkę i zaczął z nudów miętosić w dłoniach.

- patrick, miło cię poznać! - odpowiedział mu radośnie z takim bananem na twarzy, że wszyscy wokół wiedzieli, że ben szczerze cieszy się, że patrick się poddał i jednak mu się przedstawił. jeszcze chwila i będą rozkładać gierkę na stole. ben pewnie zaraz zacznie wysyłać sygnały do kelnerki, żeby opóźniła ich zamówienia. i jak patrick mógł się nudzić w jego towarzystwie! - więc jak tobie minął dzień? - spytał, wpatrując się w niego tak intensywnie jak przed chwilą patrick w niego, tyle że on robił to z sympatii.

patrick zmiękł niestety. niby był niedostępny itp, ale tak na prawdę w głębi serca był patty'm xd tak jak mamusia go nazywała! wątpie jednak że będą grali w planszówki, aż tak ugodowy nie jest.
- moj dzień? - oparł głowę na dłoni i tak patrzył na niego - wspaniale, wymieniłem wszystkie płyny w motorze, jeździ jak opętany - wyjaśnił - może chcesz się przejechać, albo odwieźć cię? - miał nadzieję, że ben się przestraszy i ucieknie.

- jeździsz na motorze?! to fascynujące, nie znam nikogo kto jeździ na motorze. - pewnie dlatego, że ben nie znał takich groźnych osób jak patrick xd słodki patty. ben widział w nim to samo co jego mama. może to była tajemna moc benka? widział wszystkich jako słodkie dzieci w oczach ich matek! ben rzeczywiście trochę się przestraszył, ale nie mógł dać po sobie poznać, bo jednak zawsze chciał próbować nowych rzeczy, nawet jeśli mogły go zabić. - a damy radę wziąć nasze jedzenie? - nie wiedział czy będzie miał trzymać wielkie pudło na kolanach czy jak to działa. może się okaże, że wcale nie dadzą rady i przypadkiem niestety benek nie będzie mógł z nim pojechać.

- to już znasz - skwitował krótko. jeśli taka była supermoc benka to musiał w patty'm widzieć ciepłą kluchę, która właśnie wiozła mamusi kolację. patrick jednak o tym nie wiedział i dalej zgrywał twardziela - no jasne, że damy. motory mają schowki - wyjaśnił i pewnie w tym samym czasie wyszły ich zamówienia - idziemy? - zerknął na niego pytająco. może się rozmyślił i patrick będzie miał spokój xd

nie rozmyślił się i patrick tylko sam sobie uprzykrzył życie, bo zamiast rozejść się w dwie strony po odebraniu zamówień to musiał odwieźć bena, który wrzeszczał przerażony i ściskał go mocno całą drogę, a na pożegnanie jeszcze chciał się nawzajem dodawać do znajomych na facebooku.

jak usłyszał o fejsie to odjechał z piskiem opon aż się za nim kurzyło xd

przyszly z chloe na sushi i tak sobie plotkowaly teraz, czekajac na jedzenie.

plotkowały i scrollowały najnowsze wiadomości od woof.
- pf! moje życie jest znacznie ciekawsze niż to co tu o mnie piszą. jack? to stare dzieje. czemu nie piszą tu nic o tym, że wyrwałam na imprezie w londynie tego kolesia, który sprzedał swoją apkę do google? - marudziła czy się popisywała?

- najwyrazniej nie sa dobrze poinformowani.. moze woof tylko wie co sie dzieje tutaj - wzruszyla ramionami. jej zbytnio nie obchodzila co o niej tam pisza. zwykle nie bylo to nic ciekawego. - moze sama powinnas im zaczac sprzedawac informacje, zeby miec pewnosc, ze wszystko jest aktualne - zapodala jej pomysl.

- powinnam! - przytaknęła. - jak to czytam to stwierdzam, że ja wiem wszystko lepiej. tu nawet nie ma połowy soczystych plotek, o których słyszałam. - kontynuowała narzekanie, ale jednak znów zerknęła na konto woof, żeby sprawdzić czy przypadkiem czegoś nie przegapiły i nie doczytały. musiała być na bieżąco ;x

- a o czym ciekawym ostatnio slyszalas? - zainteresowala sie. wolala sluchac chloe niz tej woof. chyba rzeczywiscie ona byla najlepsza w sprawach plotek. chciala juz zerknac chloe w telefon, ale przyniesli im jedzenie, wiec zabrala sie za wcinanie.

- widziałam jednego wykładowcę jak dyma studentkę. - wyolbrzymiła xd to było już jakiś czas temu, a nic z tym nie zrobiła, żadnego szantażu, żadnych własnych korzyści, ech. przynajmniej mogła się chwalić, że wie więcej niż woof. - a właśnie, będziemy potrzebować trochę twoich gadżetów, żeby przywiązać jacka i zrobić mu kompromitujące zdjęcia. - rzuciła mimochodem, bo jej się przypomniało a propos posiadania nad kimś władzy. niewinnie maczała kawałek sushi w sosie i wrzuciła go sobie do buzi.

- tak? jakiego - musiala sie dowiedziec. moze jednak lubila starszych facetow i chciala skorzystac z okazji skoro ktorys z wykladowcow lubil studentki. chloe przegapila szanse, teraz juz za pozno na szantaz. - musze w tym brac udzial? - musiala sie dowiedziec czy chloe chce tylko gadzety czy ona tez jest jej potrzebna. ashley raczej wolala robic takie rzeczy za zgoda drugiej osoby.