biblioteka miejska

no to miała peszka, bo dante potknął się o nogę stołu i wywalił wszystkie ksiązki wprost na jej stolik robiąc przy tym dużo hałasu - przepraszam! przepraszam! - mruknął trochę cicho, a trochę głośno jednak, a potem rzucił się na stolik i zaczął je pokracznie zbierać.

nie spodziewała się takiego rumoru w bibliotece. zaczęła mu pokracznie pomagać, bo wiadomo, była uczynną dziewczynką - ojejku, mam nadzieję, że nic się panu nie stało - podawała mu wszystkie książki po kolei, które się rozsypały wszędzie - ale niech pan uważa lepiej, bo nie wolno hałasować w bibliotece - pokiwała głową.

panu xddddddddddd nie wyglądał na swój wiek, miał to wpisane w karcie!
- nie, nie wszystko w porządku - wyszeptał szybko i zbierał dalej ksiązki, sprawdzając jednocześnie czy jakiejś nie zniszczył. był gotów kupić nowe! - to był wypadek - wytłumaczył, nie chciał hałasować w bibliotece - bardzo, bardzo przepraszam że ci, to znaczy pani, to znaczy ci przeszkodziłem - zaczął się motać. nie wiedział czy mówić jej per ty czy per pani, skonfundowany.

to jest babette, ona wszystkim nieznajomym mówi per pan! i pani! więc powodzenia xd
najwyraźniej baby miała bardzo duży szacunek do starszych od siebie ludzi, no ale dante może i nie wyglądał na swój wiek, jednak nie mówiła nigdy na ty nikomu dopóki nikogo nie znała - babette, wystarczy babette. mówią na mnie baby - przedstawiła się szybko, siadając sobie z powrotem przy książce.

ech, zbyt grzeczna!
chciał się już zbierać, ale po wzdłuż półek zaczęła chodzić pani bibliotekarka szukając winnego tego hałasu - o nieee - jęknął. pewnie już nie raz dostał od niej upomnienie, dlatego wpadł na inny genialny pomysł. usiadł obok baby - dante - szepnął jej na ucho i otworzył jedną z książek udając że czyta. tak się z to zaangażował, ze nawet nie zauważył jak położył dłoń na jej i obserwował czujnie jak bibliotekarka przejdzie obok nich.

czego się spodziewałaś? możesz ją sobie popsuć, feel free xd
- miło mi cię poznać dante - uśmiechnęła się do niego, wracając do czytania książki, ale nim się zorientowała, to on złapał ją za rękę - ee, przepraszam, ale co ty robisz? - zapytała zdezorientowana, wskazując na jego dłoń na jej dłoni.

nie mam już postaci które psują ;x
czytał sobie w najlepsze trzymając jej rękę i nie zwracając na to uwagi. już przeczytał jakiś ciekawy fakt, nad którym się zaśmiał bo wyobrażał sobie jak studenci się też z tego śmieją - ale o co chodzi? - zapytał unosząc głowę i patrząc na nią, a potem na ich dłonie. zrobił się czerwony i zabrał ją pośpiesznie. nawet pacnął swoją niegrzeczną dłoń drugą dłonią - to nie było specjalnie - wydusił z siebie.

nie? xd na pewno nie? xd
ona nie za bardzo wiedziała co ma zrobić więc pozwalała mu się trzymać przez chwilę za rękę, chociaż wcale tego nie chciała. nie umiała wokalizować swoich potrzeb najwyraźniej - skoro tak mówisz... - powiedziała spuszczając wzrok i gapiąc się trochę na biurko. spojrzała na niego dopiero po dłuższej chwili - ale nie trzymaj mnie już więcej za rękę, okej? - musiała doprecyzować najwyraźniej.

sugerujesz coś? xd
dobrze, że trafiła na takiego dantego, a nie jakiegoś nachalnego świra jak lucek czy marcus. oni pewnie dalej trzymaliby ją za dłoń i napastowali. dante był dobrze wychowany! - oczywiście, że tak. nie będę robił tego na co nie masz ochoty - wytłumaczył zgodnie z jej zarządzeniem. rodzice nauczyli go szacunku do kobiet - czy masz mnie teraz za jakiegoś nachalnego cwaniaka? - zapytał. musiał dbać o reputację i dowiedzieć się tego!

nie, ja nic nie sugeruję! xd
od marcusa i lucka uciekła by z krzykiem a książka by wylądowała na głowie każdego z nich, bo by się przestraszyła. dobrze, że to był jednak dante. spojrzała na niego, zamykając książkę - to bardzo dobrze, chwali się to, że szanujesz zdanie innych ludzi i ich przestrzeń osobistą - pochwaliła go zadowolona, że rodzice go dobrze wychowali. roześmiała się na jego słowa - nie, nie mam. to było dziwne doświadczenie - przyznała mu się.

JASNE!
czy lucek nie miał się za nią uganiać przypadkiem? wszystko przed nią xd
widząc, że zamyka książkę uznał że wychodzi dlatego wstał i odsunął delikatnie krzesło na którym siedziała niczym gentelman - w takim razie teraz ci udowodnię że nie jestem aż takim dziwakiem - zaśmiał się cicho.

hehe nie, lucek nie ale dante a i owszem xd postaci już Ci się mylą xd i nic nie sugeruję! ja przecież nigdy nie kłamię xd
- eeee, co ty robisz? - zapytała zaciekawiona, bo znów nie zrozumiał najwyraźniej jej intencji. pomyślała, że jest trochę dziwny a nawet że dziwniejszy od niej, skoro nie umiał w interakcje ludzkie jeszcze bardziej niż ona - ja nigdzie nie idę. znaczy, nie planowałam, ale skoro mnie już wyganiasz - wzruszyła ramionami i wstała xd jaka ona posłuszna xd

może ze stefką mi się pomyliło. za dużo nowych xd
- myślałem, że już idziesz - odparł nieco zdezorientowany. wcale nie był dziwny! po prostu był ultra ułożony i wiecznie speszony. może odrobine neurotyczny? xd - nie wyganiam cię - zrobił krok z tył kręcąc głową i zaprzeczając - po prostu pomyślałem, że cię odprowadzę i w ten sposób udowodni że nie jestem dziwny - wyszło inaczej ups.

no ze stefką, lucek ma ganiać za stefką.
- eee, dobrze, odprowadzić mnie możesz. jak chcesz oczywiście - odłożyła książkę na pobliską półkę i jak wróciła, to się uśmiechnęła do dante - idziemy? - zapytała przygładzając swoją spódniczkę, bo się trochę pogniotła.

za dużo różowych.
dante w czasie kiedy ona odkładała ksiażkę zdążył wszystkie wypożyczyć! taki był zorganizowany. wyszedł więc z tabunem książek i jakimś cudem odprowadził baby pod same drzwi nie rozrzucając książek po ulicy. next!

paddle wiec przyszla sie tu ukryc przed deszczem.

hector przyszedł też tu z tego samego powodu, bo na pewno tu nie chodził regularnie. zauważył, że jest tu ruby, ale do niej nie podchodził bo się nie lubili xd

chwycila pierwsza lepsza ksiazke I zaczela ja przegladac. szla przed siebie, nie patrzac pod nogi wiec nic dziwnego, ze wpadla na hectora. - przepraszam, zaczytalam sie - zaczela sie tlumaczyc, ale mina jej zrzedla gdy zobaczyla kto stal przed nia. - och - mruknela niezadowolona.

kiedy na niego wpadła, przytrzymał ją chwilę, żeby jednak nie upadła. uderzenie książką trochę bolało, no ale cóż poradzić. spojrzał na nią z góry - cześć fletcher - przywitał się - nic się nie stało, ale mogłabyś jednak patrzeć na to gdzie idziesz albo co robisz - zganił ją za chwilę. hector nigdy nie należał do miłych ludzi.

ruby nie lubila konfrontacji wiec miala nadzieje, ze na tym skonczy sie ich spotkanie. hector jednak najwyrazniej wolal sie czepiac. - czesc hammond - wyprostowala sie. - a ty moglbys patrzec gdzie stoisz - ale mu powiedziala xd pewnie nawet nie stal nigdzie na srodku by to bylo jego wina, ech.

- jakbyś nie zauważyła, to nie stoimy ani na środku ani gdzieś szczególnie w głównym punkcie więc to twoja wina, że na mnie wpadłaś. mogłaś uważać, ruby - skarcił ją znów - jesteś niepoprawna jak zwykle. i ciągle się czepiasz - pokazał jej język, jak dorośle.

- bedziesz sie teraz o to klocil? - zmierzyla go wzrokiem, przyciskajac ksiazke to piers. zbulwersowala sie troche gdy zarzucil jej bycie nie poprawna. - chcialabym ci przypomniec, ze to ty pierwszy sie zaczales czepiac - dzgnela go palcem w ramie.

- pewnie, że będę się o to kłócił, bo to ty na mnie wpadłaś - uśmiechnął się do niej ironicznie - ja się czepiam? to ty się zawsze czepiasz ruby. nie zmienię nigdy swojego zdania i nie ma na to szans - westchnął cicho.

- och, jestes taki poszkodowany - zrobila udawana smutna minke, po czym wywrocila oczami. rozsadek podpowiadal jej, ze nie powinna sie wdawac w takie bezsensowne rozmowy, ale nie za bardzo sie nakrecila. - w pozadku, niech bedzie, to ja sie czepiam. gdybys nie byl taki jaki jestes to bym sie nie musiala czepiac - wymyslila.

- czyli jaki jestem według ciebie, co? jezu, ruby, czy każda nasza rozmowa musi się kończyć tak bez sensu? - zapytał teraz czepiając się jej, bo mógł i chciał. uwielbiał się jej czepiać - oczywiście, że jestem poszkodowany, weź się uderz sama książką, zobacz jak to bolało - zauważył wzdychając głęboko.