sala #2

a nico po tym jak odprowadził zoe dowiedział sie o annie i od wczoraj nie wychodził z jej sali. teraz własnie drzemał z głową na jej łożku, a reszta usadowioną na krześle. pewnie się ruszyła więc obudził, uniósł lekko głowę, przetarł usta i spojrzał na nią. złapał jej dłoń i zapytał - masz ochotę na kolejną galaretkę? - pewnie przez cały dzień jej takowe podsuwał.

- porzygam się jak będę musiała zjeść jeszcze jedną galaretkę - mruknęła od razu. od wczoraj miała ściśnięty żołądek z rozpaczy i nie była w stanie nic jeść, więc galaretki były jedynym pokarmem, który przyjmowała. poprawiła głowę na poduszce i wbiła wzrok w sufit. leżała tak cały dzień i nie wchodziła w większe interakcje.

- okej - pokiwał głową dając znać że zrozumiał. nico niestety nie potrafił gadać o takich sprawach, dlatego kompletnie nie wiedział jak rozmawiać z annie, ale z drugiej strony chciał z nią tu być i ją wspierać - annie? - zamachał jej dłonią nad oczyma, żeby jednak zwróciła na niego uwagę. martwił się, że cięzko było z nią złapać kontakt.

annie też nie chciała o tym rozmawiać. była emocjonalną osobą, więc całą noc przepłakała, ale teraz chyba wyczerpały jej się już łzy i tylko leżała bezwładnie.
- co? - popatrzyła na niego swoimi pustymi oczami. jeszcze parę tygodni temu zastanawiała się czy zatrzymać dziecko, a teraz nie mogła pogodzić się z tym, że je straciła.

dobrze, że nico nie widział jak płakała bo tym bardziej czułby się niezręcznie!
- jestem tu - odparł troskliwie masując jej łapkę - jakbyś czegoś potrzebowała - dodał zaraz żeby nie brzmiało to zbyt rozczulająco. pewnie wczoraj rzucił wszystko dla siostry, nawet nie zdążył nic wytłumaczyć faye, pewnie nawet smsowo był nieosiągalny.

specjalnie wypłakała się jak nikogo nie było w pobliżu.
- mhmm - wymamrotała i znowu spojrzała w sufit. poczuła, że łzy znowu napływają jej do oczu, więc zacisnęła oczy, żeby je powstrzymać. - możesz puścić muzykę, proszę? - wychrypiała słabym głosem.
w mediach pewnie już krążyły informacje o tym, że annie wylądowała w szpitalu skoro karetka przyjechała po nią podczas publicznego wydarzenia, ale nikt nie podawał oficjalnych informacji o jej stanie.

wyprostował się słysząc jej prośbę i zaraz wystukał w spotify jakąś listę annie którą mu kiedyś udostępniła. pewnie same smutne rzeczy - czy to może być? - zapytał szybko żeby w razie co zmienić. on odciął się od informacji o annie i starał się nic nie czytać aczkolwiek ciężko było skoro na każdym kroku wyskakiwały spekulacje o jej stanie i tym co sie stało. poprawił jej kołderkę i podciągnął na ramiona żeby nie było jej zimno. starał się być odpowiedzialny.

- tak - zatwierdziła playlistę, ale skoro to były same smutne piosenki to zrobiło jej się tylko jeszcze bardziej smutno i nie byla już w stanie powstrzymywać łez. znowu zaczęła płakać i płakała tak długo aż zasnęła.

a nico siedział przy niej, ale nie wiedział jak jej pomóc!

nadal lezała bezwładnie. zaciskała oczy, udawała, że świat nie istnieje, wyglądała jakby spała.

przyszedł ją odwiedzić, tak po prostu bo mu się żal zrobiło dziewczyny. nawet przyniósł ze sobą kwiaty, ale pielęgniarki mu je zabrały. wszedł do jej sali i usiadł sobie po prostu na krześle obok łóżka - cześć annie - przywitał się cicho - jak się czujesz? - widział, że nie najlepiej, nie był ślepy.

ruby byla zajeta w ciagu dnia, ale starala sie jak najczesciej znajdowac czas na odwiedziny annie. weszla do pokoju i zatrzymala sie na srodku, spogladajac na franka. - och, czesc - powiedziala sciszonym glosem bo myslala, ze annie faktycznie spi. nie spodziewala sie, ze go tu spotka.

na pewno ochroniarze konfiskowali kwiatki i sprawdzali czy nie ma w nich jakiś bomb! ostatnie wydarzenia pokazały, że annie miała psychiczne antyfanki, które chciały jej się pozbyć. chociaż oficjalnie potknęła się sama, bo nikt nie wiedział co wydarzyło się naprawdę.
nawet nie drgnęła kiedy ktoś wszedł do sali, pozostając w stanie katatonii. tym bardziej nie zareagowała kiedy usłyszała głos francoisa! był ostatnią osobą, przy której chciała przeżywać utratę ich dziecka. po pojawieniu się ruby leżała dalej z zamkniętymi oczami udając, że śpi i tylko ich podsłuchiwała.

odwrócił się do ruby - cześć - powiedział szeptem - chyba annie śpi, wybacz, nie chciałem przeszkadzać. przyszedłem tylko zobaczyć jak się czuje - nie był naprawdę palantem, no może tylko trochę - już wiadomo co się stało? kto to zrobił? - zapytał ruby, krzyżując ręce na torsie.

- musi duzo odpoczywac - spojrzala na dziewczyne, po czy podeszla do stolika obok jej lozka i zaczela wykladac jakies zdrowe przekaski, ktore jej przyniosla. tego na szczescie jej nie zabrali zanim tu weszla. annie wystarczajaco juz przeszla, nie mogla sie zywic samym szpitalnym zarciem. ktore moze i bylo lepsze niz innych pacjentow, ale jednak. - nie wiadomo czy to byl wypadek czy ktos jej w tym pomogl - westchnela i bardzo delikatnie pogladzila annie po glowie. - bedzie jej trudno sie po tym ogarnac psychicznie - powiedziala cicho.

w sumie była zdziwiona, że francois tu przyszedł i że wydawał się szczery. może tak było, bo miała zamknięte oczy i zapomniała jak bardzo wkurza ją jego twarz xd po słowach "nie wiadomo czy to byl wypadek czy ktos jej w tym pomogl" mruknęła nieświadomie i przekręciła się lekko, ale ciągle nie otwierała oczu. w środku przeżywała katusze, ale na zewnątrz wyglądała jakby słodko spała. tym bardziej słowa ruby o tym, że będzie jej trudno się ogarnąć sprawiały, że zaciskała mocniej oczy i nie chciała pokazywać po sobie przed obydwojgiem w jakiej jest rozsypce.

- jasne, dobrze, że ma tutaj profesjonalną opiekę - pokiwał głową ze zrozumieniem - policja jeszcze nic nie wie? nie widzieli nikogo, nikt nic nie wie nagle? jak zwykle z resztą. wątpię, żeby sama spadła, komuś ewidentnie zależało na tym, żeby... - zawiesił głos i westchnął - żeby albo poważnie ucierpiała albo straciła dziecko - był naprawdę szczery a w jego głosie było słychać przejęcie. nie wyobrażał sobie co przeżywa jego ojciec, maddie, nico. wiedział, że to nic przyjemnego jednak i że wszyscy cierpią razem z nią - zapewne czeka ją długa terapia - mruknął niezadowolony.

cofnela automatycznie reke gdy annie zaczela sie krecic, nie chciala jej obudzic. usiadla sobie na wolnym krzeselku zeby tak nad nia nie sterczec. - skad ta pewnosc? - pomasowala sobie skron. wolala od razu nie wskakiwac w takie scenariusze i dac policji pracowac. - zreszta chyba lepiej zeby na razie bylo o tym cicho w razie gdyby rzeczywiscie ktos sie do tego przyczynil - wzruszyla ramionami. - a ty jak sie z tym czujesz? - jeszcze bardziej sciszyla glos. wiedziala, ze to nie odpowiednie miejsce do takiej rozmowy, ale nie mogla sie powstrzymac.

annie w środku miała ochotę krzyczeć. "tak, to była jakaś dziewczyna, która zwyzywała mnie i zrobiła to specjalnie! przez nią straciłam dziecko, bo nie mogla się pogodzić z tym, że jestem w ciąży z księciem!". ale wcale nie miała siły krzyczeć ani otwierać oczu. poza tym... wcale nie była w ciąży z księciem. straciła dziecko przez kaprys, żeby ogłosić, że to dziecko george'a. gdyby tego nie zrobiła, nadal byłaby w ciąży. obecność francoisa teraz w sali tym bardziej jej to uświadomiła. dlatego zdziwiło ją pytanie ruby! przecież ona nic nie wiedziała i oficjalnie francoisowi nic do tego. nawet on nabrał się na wersję oficjalną.

- nie wiem, po prostu się zastanawiam nad tym. rodzina królewska ma wielu wrogów, może annie się komuś nie spodobała? może ktoś chciał ją wyeliminować bo była niepotrzebna i chciała wziąć ślub z georgem? nie wiem, dywaguję - wzruszył ramionami - cholernie jej współczuję i bardzo mi szkoda annie, że tak to wszystko się potoczyło. może i nie mamy najlepszych relacji, ale... no ale wiem, że jej rodzina na pewno cierpi - westchnął - ale co? jak mam się z czym czuć, bo nie rozumiem? - ups xd ruby chyba za chwilę wkopie annie i wszystko się posypie xd

- wszystko jest mozliwe - przyznala mu racje. ciarki ja przechodzily gdy myslala, ze ktos mogl to zrobic annie specjalnie. pewnie dlatego wolala tak o tym nie rozmyslac. ludzie byli okropni! - tak, to straszne nieszczescie - powiedziala smutno. chwile bawila sie pierscionkami na swojej dloni, zastanawiajac sie czy powinna sie wycofac. - no wiesz.. - spojrzala na annie zeby sie upewnic, ze nadal spi. - nie miales zadnych watpliwosci? - zapytala w koncu. nie chciala pytac wprost czy od razu uwierzyl annie, ze to nie jego dziecko. nie chciala sie w to wtracac, ale myslala, ze annie by sie na pewno pochwalila gdyby miala romans z ksieciem.

annie nie chciała rozmawiać z nikim o tym co się stało i myślała, że wszyscy oficjalnie przyjęli wersję, że sama się potknęła. jak widać jej publiczny związek z george'm sprawił, że wszyscy szukali w tym drugiego dna i intryg na wysokim szczeblu. nadal leżała i nawet trochę wróciła myślami na ziemię, bo teraz nasłuchiwała! pytania ruby coraz bardziej ją zastanawiały.

zmarszczył brwi - moment, czy ty sugerujesz, że annie wcale nie miała romansu z georgem, a dziecko było moje? i że to wszystko było jakąś pokazówką czy nie wiem? - zapytał wprost lekko poddenerwowany - tak naprawdę byłem przekonany o tym, że annie i george byli razem, nie kontrolowałem jej przecież... ale... cholera - mruknął i schował twarz w dłoniach - ja pierdole - za chwilę wstał.

- nie wiem - odpowiedziala i od razu pozalowala tego, ze w ogole zaczela ten temat. nawet gdyby annie byla w spiaczce to pewnie tez by slyszala o czym rozmawiali wiec to zdecydowanie nie bylo odpowiednie miejsce. przestraszyla sie troche gdy francois zalapal. - wiesz co.. nie powinnam byla sie w to wtracac. jestem pewna, ze annie na pewno by nikogo nie oszukiwala - zaczela sie wykrecac panikujac, ze wlasnie namieszala.

otworzyła jedno oko od razu jak francois zaczął tak swobodnie mówić o tych sprawach. obserwowała ich, ale ani on, ani ruby nie zorientowali się, że annie jest świadoma i wszystkiego nasłuchuje.
- czemu rozpowiadasz ludziom o naszej nocy? - wychrypiała wbijając wzrok we francoisa. podniosła się lekko na łóżku, żeby przenieść wzrok na ruby. - i dlaczego ty zachowujesz się jakbyś o tym wiedziała? - od razu na nich naskoczyła (na tyle na ile mogla swoim słabym głosem), ale nie zamierzała zdradzać im prawdy o dziecku!