dach

suzie wyciągnęła rękę w jej stronę, drugą kurczowo się trzymała żeby nie umrzeć jako młoda fajna dziewczyna. pandzia była na tyle sprytna, żeby w końcu wyciągnąć biedną przestraszoną suzie na brzeg dachu. a kiedy ona już była bezpieczna, usiadła, skuliła się i próbowała się uspokoić - ty idiotko! mogłaś mnie zabić! - wrzasnęła - idę do domu - podniosła się, zakręciło się jej w głowie lekko. uciekła od niej!

pandzia nieźle się nagimnastykowała, żeby wyciągnąć suzie i oczekiwała wdzięczności do końca życia, więc zdziwiła się, że tamta zareagowała inaczej.
- mogłam ci pozwolić spaść! - zawołała. suzie powinna spróbować spadania czasem, to na pewno fajna zabawa, pandora poleca. ;x też poszła gdzieś, nie wiem gdzie.

siedział na dachu i jarał, bo z tego co kojarzę, to mieszkał w akademiku, no i ten... pewnie świetnie się bawił w swoim towarzystwie.

clementine musiała zostać dzisiaj dłużej na uczelni, żeby posprawdzać pracę, więc teraz zrobiła sobie przerwę, żeby lepiej jej się pracowało. stanęła sobie obok dylana i wyciągnęła fajki. - masz ognia? - spojrzała na niego z góry.

uniósł na nią wzrok i zmierzył ją wzrokiem. - eee, to chyba oczywiste skoro palę. nie zionę ogniem na zawołanie. - mruknął i podał jej zapalniczkę. chociaż pewnie by chciał mieć takie zdolności i umiejętności... przydałoby się xd mógłby wtedy bez problemu pokonać każdego faceta, który chce się zbliżyć do annie.. ; o

- nie bądź taki mądry - wywróciła oczami i chwyciła zapalniczkę, odpalając sobie fajkę. jak widać seba ją nie wyruchał aż tak porządnie, żeby miała lepszy humor przez dłużej niż kilka godzin ;x zaraz mu ją oddała i usiadła obok niego.

- a ty się tak nie obrażaj o wszystko. słyszałaś, że obrażanie się szkodzi urodzie? - uniósł brew przyglądając się jej. oczywiście bardziej chodziło mu o coś w stylu "złość piękności szkodzi" ale to tylko dylan, nie spodziewajmy się po nim zbyt wiele. znając jego mało mu brakowało, żeby dodał "a ty nie masz czym szastać", a wtedy clem by go pewnie zrzuciła z tego dachu xd

- bardzo dobrze znam to powiedzenie - powiedziała obojętnie. całe szczęście, że nie walnął takim tekstem, bo pewnie rzeczywiście by go zrzuciła z tego dachu. spaliła fajkę i sobie poszła, bo jednak nie chce mi się nią grać. zacznę kimś innym.

przyszedł na dach się pouczyć, bo tak jakoś go inspirowało i było ciepło i mógł sobie pooglądać latające samoloty, whatever... tyle że dopiero co się wygodnie rozsiadł, a jakaś grupka studenciaków przyszła sobie imprezować i mu przeszkadzać głośnymi śmiechami i brzdękiem butelek.

a jedną z tych osób była morgan. nadrobiła już wystarczająco tyle, żeby być w stanie znów imprezować bez umiaru przynajmniej w weekend. na chwilę oddaliła się od grupki i wychyliła się przez barierkę czy tam te krzaki, żeby sobie popatrzeć co się dzieje na dole.

jude znowu będzie myślał, że morgan umiera albo chce umrzeć... no dobra, nie był taki przewrażliwiony. tym razem tak bardzo się zaczytał, że nawet nie zauważył morgan! musiał się zaczytać, bo inaczej imprezowicze doprowadziliby go do szału. zamiast tego zerwał się wiatr i wszystkie kartki zaczęły mu latać po dachu, a on biegał jak szalony i potykał się o własne nogi, starając się je pozbierać.

'no dobra, nie był taki przewrażliwiony' jasne ;x
całe szczęście morgan nie chciała skakać z dachu i nie była niezdarą, więc nie potrzebowała, żeby ktokolwiek ją ratował. też go nie zauważyła w pierwszej chwili. dopiero gdy się odwróciła ogarnęła, że ktoś lata po dachu jak wariat. wyglądało to zabawnie, więc zaczęła się śmiać i ruszyła w stronę juda. - coś chyba zgubiłeś - rozbawiona stwierdziła oczywiste i podała mu jakąś kartkę, którą złapała po drodze.

w sumie to był przewrażliwiony i nawet ostatnimi czasy "dyskretnie" podpytywał koleżanki morgan, czy ona jeszcze żyje, bo dawno jej nie widział na korytarzu (a stalkował ją na pewno). przecież z tymi przebrzydłymi narkotykami wszystko było możliwe!
- dziękuję! - aż go wmurowało i przytulił tę kartkę od serca, jakby dała mu jakiś list miłosny. zapomniał, że cała reszta kartek lata wokół. ta od morgan była na pewno najważniejsza.

aww, jak uroczo, że się nie tak przejmował. szkoda tylko, że był takim stalkerem. pewnie na fejsie też co chwile przeglądał jej stronę i wszystkich jej koleżanek, żeby móc ją zlokalizować jak nie miał się kogo zapytać czy żyje.
- ta jest jakaś ważniejsza niż te inne? - zmarszczyła nosek. - bo jedna właśnie ci odfrunęła w tamtą stronę - pokazała palcem na koniec dachu.

musiał stalkować ją na facebooku, bo koleżanki pewnie też nie chciały z nim gadać i mu nic mówić. tym bardziej myślał przez nie, że morgan już nie żyje! ciężkie jest życie jude'a.
- taaak, ta jest najważniejsza. - pokiwał głową, trochę zbyt rozmarzonym tonem i z maślanymi oczami. zerknął w stronę odlatujących kartek. - w porządku, mam jeszcze książkę, chyba nie obleję bez notatek, co... - zarechotał nerwowo, bo trochę się zestresował mimo wszystko.

tyle problemów. nie dość, że musiał sam siebie pilnować, żeby krzywdy sobie nie zrobić, to jeszcze sprawdzać czy morgan żyje.
- okej - wzruszyła ramionami i wyciągnęła jakiś woreczek, z którego wydobyła kolorową tabletkę. popiła ją piwem i odwróciła się, żeby spojrzeć na książki juda. - chyba nie. czego się uczysz? - pociągnęła kolejnego łyka piwa i pomachała znajomym, którzy coś tam do niej krzyczeli.

nie wiem, która z tych dwóch rzeczy szła mu gorzej...
- jesteś przeziębiona? w takim razie nie powinnaś stać na wietrze. weź moją bluzę. - szybko ściągnął swoją bluzę, żeby zarzucić na morgan. trochę aww, a trochę biedny nieogar dżud. oczywiście cały spocił się ze stresu, że nie zda i że morgan z nim rozmawia, więc lepiej wyglądał opatulony w bluzie, ale rycerskim też trzeba być. - silników lotniczych. chcesz zobaczyć? - myślał, że naprawdę się zainteresowała.

- nie jestem przeziębiona - wywróciła oczami, ale jak już jej dał tą bluzę to nie protestowała. zapewne to się skończy tym, że właśnie jude zachoruje, ale nie będzie musiała go niańczyć, to się przejmować też tak nie musiała. zresztą była za bardzo struta, żeby się czymkolwiek przejmować. - nie dzięki - odpowiedziała szybko, żeby czasem nie zaczął gadać bez sensu i jej wszystko tłumaczyć. - jest weekend, czemu się trochę nie rozerwiesz? - napiła się.

- och, myślałem.... - zaczął tłumaczyć, ale się poddał, bo to chyba nie miało sensu. zresztą lepiej, żeby żył w przekonaniu, że morgan bierze tabletkę na przeziębienie, a nie ćpie przed jude'm. - niedługo kończę egzaminy i będę miał wakacje. wtedy będę mógł się rozerwać. - zauważył. nie potrzebował weekendu, żeby się dobrze bawić. wystarczą wakacje.

pewnie tak. inaczej denerwował by się jeszcze bardziej, że robi to na jego oczach. w ogóle powinna kiedyś być u niego i zostawić je niechcący na wierzchu, a on by wziął je na katar i by się naćpał xd
- i co wtedy będziesz robił. oglądanie bajek to nie porządne rozerwanie się. powinieneś wyjść do ludzi - poleciła mu i nawet objęła go ramieniem, żeby się oprzeć, do jej się trochę kręciło w głowie.

w ogóle powinien się przeziębić bez tej bluzy i ona mu da te tableteczki magiczne, bo przecież ona "wyzdrowiała" dzięki nim, a przynajmniej jego zdaniem. chciał coś zacząć mówić i zaprzeczać, że przecież ma super plany na wakacje, bo wyjdzie do ludzi (pewnie znalazł sobie jakąś pracę w spożywczaku czy jakimś innym miejscu gdzie nic nie może popsuć), ale morgan go objęła.
- mooorgan... nie spodziewałem się... - wymruczał trochę niepewnie, bo halo, jego ukochana ex do niego startowała!

powie, że to magiczne tabletki, które działają o wiele szybciej niż normalne. powinna już kiedyś to zrobić, żeby zobaczyć czy chociaż dzięki temu się bardziej rozkręci. gorzej jakby go musiała przez całą noc pilnować, żeby nie wyskoczył z okna czy coś podobnego.
- czego się nie spodziewałeś ? - spojrzała na niego, bo nie ogarniała. z wszystkimi się przytulała i to nie znaczyło, że kogokolwiek podrywała. zaraz się od niego oderwała i sobie usiadła na ziemi, dopijając swoje piwo.

dziwne, że wcześniej tak nie zrobiła! chociaż przy nim się uspokoiła i była grzeczna... przez pewien czas. jeżeli jude upija się po kilku łykach piwa, to nie wiem co się stanie po takiej tabletce. chyba musiałabym to wcześniej zaplanować.
- to znaczy... nie spodziewałem się, ale... też bardzo bym chciał. - zaczął się jąkać. - właściwie to byłoby spełnienie moich marzeń, morgan! - wyrzucił z siebie na jednym wdechu. był w stanie rzucać wszystkie swoje plany dla morgan. zawsze.

to planuj. odłożyła pustą butelką na bok i spojrzała na niego mrużąc oczy. - nie wiem o co ci chodzi, ale wyluzuj z tymi tekstami - założyła kosmyk włosów za ucho. nie ogarniała do czego zmierza, ale domyślała się, że zrozumiał ją pokracznie. cokolwiek zrobiła, żeby naprowadzić go na takie myśli. - chodź tu - poklepała miejsce obok siebie. domyslała się, że pewnie siedząc tu dalej tylko go nakręca, ale pod wpływem tych wszystkich używek jakoś bardziej ją do niego ciągnęło.

nie wiem czy to groźba!
- przepraszam... wiesz, że się denerwuję, kiedy jestem przy tobie. - poprawił spoconą koszulkę. znowu myślał, że morgan ma co innego na myśli. słyszał i widział zawsze to, co chciał! chyba tak łatwiej mu się żyło. przynajmniej nie wiedział, jaki świat jest okrutny. żył w swojej bańce... zajarał się, kiedy zaprosiła go obok siebie. nie zdążyła mrugnąć, a już siedział obok. - kocham cię, morgan. chcę spędzić z tobą lato. - spojrzał na nią wielkimi oczętami.