casa blanca restaurant

przyjechał tu z jakimiś innymi doktorantami (zamiast wigilii pracowniczej?) i posadzili ich przy stoliku celeste, ale ponieważ był w dużym towarzystwie to udawał, że jej nie widzi. dobrze, że puszczali film i na tym można było się skupić.

posadzili go za to obok edena! który wczoraj baraszkował z celeste i inną dziewczyną w łóżku bo nie miał wstydu w przeciwieństwie do arnolda. dlatego właśnie pił pierwszego drinka i patrzył na nią świdrującym wzrokiem nie zwracając uwagi na to co myślą o tym inni.

miała spędzić tutaj przyjemny wieczór, ale oczywiście przypałętali się tutaj wszyscy doktoranci z uczelni którzy mieli się pojawić. jak zobaczyła arnolda to się zestresowała, ale jak tylko zauważyła też edena, to myślała że tam zemdleje. na dodatek siedzieli obaj obok siebie. zaczęła nerwowo się kręcić przy stoliku, szukając w torebce portfela i oczywiście co zrobiła z nerwów? tak machnęła ręką wyciągając ten portfel, że wylała na siebie wino z kieliszka. i teraz klęła pod nosem a na jej twarzy pojawiły się wszystkie kolory tęczy.

ciekawe ilu w tej grupie doktorantów celeste zdążyła pocałować i/lub zaliczyć xd
arnold nie był zadowolony z obecności edena obok, bo ten zawsze mu umniejszał i waddingham czuł się nieswojo. no a z drugiej strony miał celeste, po spotkaniu z którą oczywiście też czuł się nieswojo. nigdzie ucieczki! ale jak wylała na siebie wino to od razu jego odruchem było odwrócić się w tamtą stronę i rzucić jej się na pomoc ze swoją serwetką.
- nic ci nie jest? - poprawił kieliszek na stole.

no właśnie ilu zaliczyła i ilu zaliczy!
arnold był osaczony he he. eden uważał go za nieudacznika i na kazdym kroku mu to powtarzał pewnie. nie wiedział jakim cudem został tu doktorantem skoro on tak zawyżył kryteria (tak, w swojej głowie eden był doskonały, tak uważał). zaśmiał się pod nosem widząc zdenerwowanie i reakcję celeste. sam też podał serwetkę celeste i dodał komentarz - tu nikt nie da ci klapsa za to, że jesteś niegrzeczna - tak, nawet tego nie ukrywał xd

jeszcze ma paru do nadrobienia!
wyprostowała się kiedy arnold do niej podszedł a potem zesztywniała jak dodatkowo to zrobił eden. nigdy tak bardzo się nie wstydziła jak teraz - pan waddingham, znaczy arnold, znaczy... - zaczęła się gubić w tym co właściwie ich łączyło - słucham? - skierowała swoje słowa do edena - panie hollywood - skarciła go mimo wszystko i wzięła od nich serwetkę, żeby się wytrzeć - to nic, nic, kompletnie nic się nie wydarzyło - wbiła wzrok w arnolda i się zawiesiła przez chwilę - muszę zapłacić i wyjść, sukienka i tak zniszczona - mówiła tak pokrętnie i bez sensu. zawołała kelnera, żeby zapłacić.

arnold nawet nie próbował się porównywać do edena, bo działali w zupełnie innych dziedzinach i mimo wszystko waddingham uważał, że jest dobry w tym co robi! nie był tak obyty, przystojny, przebojowy, pewny siebie, rozrywany jak eden, ale i tak uznawał, że ten go po prostu nie docenia.
- spokojnie - powiedział łagodnym tonem, bo widział, że się zamotała w tym jak go nazwać, a w tej chwili to wcale nie było ważne i tylko chciał jej pomóc. jak usłyszał tekst edena to prawie się przewrócił. słyszał o ich seksualnych odchyłach, nie było to tajemnicą na uniwerku. to seksualne odchyły dziekana hollywooda były tajemnicą poliszynela xd - jesteś bezczelny - warknął na niego, bo takie słowa były bardzo nie na miejscu, jak on mógł tak mówić do wszystkich dziewczyn! zaraz skupił się na celeste. - niekoniecznie. na plamy po czerwonym winie pomaga polanie białym winem, to niezła sztuczka - oznajmił i sięgnął do sąsiedniego stolika po swoje wino, którym chlapnął sukienkę celeste, bo też się trochę zestresował tą sytuacją i chciał być nadmiernie pomocny.

eden był totalnie zakochany w sobie i nie dostrzegał w nikim niczego szczególnego! tak go rodzice nauczyli, pozdrawiam pana hollywooda xd
obserwował cała sytuację nie zamierzając zbytnio pomagać skoro nic z tego nie będzie miał. nie omieszkał jednak nie komentować he he - tak, panno lore? - odparł rozbawiony nawiązując do tego jak odzywają się do siebie w łóżku. wszyscy mogli wiedzieć o jego wybrykach i o tym gadać i tak był pod skrzydłami tatusia - może i jestem, ale przynajmniej nie żyję w wiecznym celibacie jak ty... zreszta nic dziwnego skoro jesteś taką gosposią domową - wskazał na sukienkę ktorą przed chwilą ochlapał.

nie wiedziała co się dzieje. kompletnie straciła poczucie bezpieczeństwa i traciła grunt pod nogami. na dodatek zarówno eden jak i arnold walczyli o jej uwagę, ale obaj robili to w zupełnie inny sposób. eden chciał ją sprowokować, arnold był przemiły. stała tak teraz jak ten kołek z podwójnie oblaną sukienką, więc teraz była cała mokra. hehe. zaczęła trzeć tą kieckę, ale plama i tak nie chciała zejść, wręcz przeciwnie, zaczęło się to wszystko mieszać i wyglądać gorzej niż zwykle - nie nic panie hollywood - odpowiedziała na szybko - arnold stara się pomóc przynajmniej - zmierzyła edena wzrokiem - przepraszam za to zamieszanie. muszę się rozebrać, znaczy przebrać! muszę się przebrać! - zaczęła panikować.

w pierwszej chwili myślałam, że zmieniłaś jej ryjek xd
- nie, nie trzyj tak - złapał ją za rękę, bo chciał przejąć całą akcję ratunkową, żeby faktycznie nie wyszło gorzej przez niego skoro chciał pomóc. słowa edena oczywiście go zakłuły, ale nie mógł dać się wyprowadzic z równowagi, bo tego właśnie chciał eden. a on przecież nic mu nigdy nie zrobił! zawsze był perfekcyjnie miły i pomocny, tak samo jak i dla celeste. - właśnie, wcale nie pomagasz, więc może wrócisz do stolika? nie róbmy z tego większego zamieszania niż musi być. nie ma tu na co patrzeć - odgonił go jak typowego gapia. przeniósł wzrok na celeste, która za bardzo się zestresowała. - spokojnie, nic się nie stało i nie masz za co przepraszać. masz w co się przebrać? - jak zwykle ze spokojem podchodził do paniki innych ludzi, a ze swoimi panikami sobie nie radził xd pomyślał o tym, że w razie czego może jej pożyczyć swoją marynarkę, ale nie powiedział tego na głos.

też tak myślałam!
eden nie walczył o uwagę, a co najwyżej chciał ją sprowokować. lubił ekstremalne sytuacje, szczególnie wiedząc że arnold kompletnie się w nich nie odnajdywał. nie umknęło jego uwadze, że była cała mokra, był w końcu wzrokowcem! - pomagam bardziej, w przeciwieństwie do ciebie - odparł i wtedy zrobił to co powinien zrobić arnie, a tylko o tym pomyślał. czyli dał celeste swoją marynarkę - przebierz się - mruknął dość rozkazującym tonem - oddasz mi jak się spotkamy - dodał i machnął do nich, a potem przesiadł się do bardziej interesujących osób żeby porozmawiać. spać mi się jednak chce więc idę, pa!

nie, po prostu jessica przefarbowała się na blond xd poza tym, jak to tak, bez akceptacji administracji zmieniać ryjka się nie godzi! xd
i dobranoc!
założyła marynarkę edena na siebie bez gadania (bo w końcu była mu totalnie posłuszna) a potem gapiła się przez chwilę na arnolda - nie mam się w co przebrać właściwie. muszę pojechać już do domu - wytłumaczyła arnoldowi spuszczając wzrok. zapłaciła za swoje danie i wino kelnerowi, przepraszając go za stworzenie niepotrzebnego zamieszania - odprowadzisz mnie do wyjścia? - zapytała łapiąc arnolda za ramię. czuła przynajmniej jego wsparcie!

był zły na siebie, że sam tego nie zaproponował i że eden zrobił to co on powinien. tak się starał, a i tak hollywood wychodził na bohatera. odprowadził ją do wyjścia i spalił fajkę czekając z nią na ubera, a potem też wrócił na kolację doktorantów, bo przecież nie mogł zniknąć ze swoją studentką! tłumaczył się kolegom, że tylko jej pomagał, bo była roztrzęsiona.

żałowała, że z nią nie pojechał, ale przynajmniej miała marynarkę edena. jak tylko wróciła do domu, od razu wrzuciła kiecke do prania i na szczęście się wyprała a marynarkę edena powiesiła na wieszaku żeby się nie zniszczyła. napisała jeszcze arnoldowi smska, że dotarła bezpiecznie i że dziękuje za pomoc. tak czy inaczej było jej miło, że ktoś o nią zadbał.

arthur chciał się spotkać więc romy się zgodziła! jednak trochę się bała tego spotkania więc poprosiła żeby to było miejsce publiczne. była dużo wcześniej i czekała teraz na niego przy stoliku popijając herbatę!

przygladal jej sie chwile przez okno. mial ochote uciec, ale wiedzial, ze ta rozmowa musiala sie odbyc. im dluzej to odkladal tym bardziej nie chcial o tym rozmawiac. wszedl w koncu do srodka I stanal przy stoliku, ktory zajela. - czesc - mruknal I usiadl.

była zapatrzona w swoją herbatę, jakby chciała czytać z fusów co się stanie. pewnie raven mogłaby xd
zauważyła go kiedy już był blisko, momentalnie się zestresowała i zesztywniała. położyła dłonie na kolanach i przywitała się - cześć - chwyciła filiżankę i zaczęła ją nerwowo obracać.

trzeba bylo ja zawolac, na pewno by pomogla xd
spojrzal na jej dlonie obracajace filizanke I sam zaczal nerwowo ruszac noga pod stolem. chwile siedzieli w ciszy. polozyl dlon na kolanie zeby sie uspokoic I odchrzaknal. - chcialem cie przeprosic - zerknal na nia. - nie chcialem zebys sie o tym dowiedziala, ale teraz juz za pozno - mruknal.

raven najlepiej rozwiązywała różne książęce problemy!
wzajemnie się nakręcali teraz w negatywnych emocjach! - w porządku - ich spojrzenia się spotkały w momencie kiedy przepraszał - dlaczego nie chciałeś żebym się dowiedziała? - zapytala niepewnie - uważasz mnie za niegodną zaufania? - przecież nie rozgadałaby niczego!

dani powinna romy z nia zapoznac.
pokrecil glowa kiedy zapytala czy jest niegodna zaufania. nie chcial zeby tak myslala. - to nie tak - wlepil wzrok w stolik. bylo mu latwiej kiedy nie musial sie na nia patrzyc. - jestem chory, mialem nadzieje, ze chociaz przy tobie bede mogl udawac ze jestem normalny - tlumaczyl dlaczego nie poinformowal ja o swojej chorobie. - cokolwiek wtedy powiedzialem czy zrobilem.. to nie bylo do ciebie - ponownie na nia zerknal.

może tak zrobi xd
ona natomiast patrzyła na niego nieprzerwanie. z jednej strony obawiała się go, ale z drugiej strony widząc jego wyraz twarzy czuła wobec niego wielkie współczucie - nie chce żebyś przy mnie musiał cokolwiek udawać - chciała żeby był wobec niej szczery, nawet jeśli to było dość mroczne! mieli się sobą opiekować przecież! - przestraszyłeś mnie wtedy - nie chciała go oszukiwać, tak właśnie było.

- nie chcialem cie do siebie zniechecic - przyznal szczerze. obawial sie, ze to byl prawdopodobny scenariusz. gdyby jego rodzice mogli to pewnie tez by sie jego pozbyli. nie rozumial jak ktokolwiek moze go lubic. czasami mial takie czarne mysli! - bedziesz musiala sie do tego przyzwyczaic jesli nadal chcesz ze mna byc - ostrzegl ja. nie byl pewny czy ich zwiazek przetrwa ostatnie wydarzenie. - czasami trace kontrole nad hectorem - tlumaczyl. przymknal oczy bo wypowiedzenie jego imienia przywolalo go. oparl sie na lokciach I przylozyl reke do czola.

- jesteś dla mnie taki dobry, nie zniechęciłbyś mnie - zapewniła go. choć prawda była taka że teraz trochę się bała ich chwil sam na sam. chciała być beztroska i zakochana, a teraz będzie zmartwiona czy wszystko z nim w porządku! - to jest hector? - wskazała na niego zupełnie jakby to było jego alter ego. nie odpowiedziała nawet czy chciałaby z nim być bo zauważyła, że zachowuje się niepokojąco - wszystko w porządku? - wyciągnęła rękę żeby do delikatnie dotknąć.

probowal sie usmiechac, ale nie wyszlo mu to za bardzo. bylby na siebie zly jesli by wiedzial, ze bala sie znim spedzac czas sam na sam. chociaz pewnie sie domyslal, ze tak moglo byc. romy wybierala takich facetow, przy ktorych nie bylo jej dane zyc beztrosko. - on jest w mojej glowie - przetarl twarz. probowal sie teraz kontrolowac. to ze go dotknela sprawilo, ze jego uwaga przeniosla sie na cos innego niz hector. - tak - chwycila ja za dlon skoro to wydawalo sie pomagac.

romy wiedziała, że to może nie zadziałać dobrze, dlatego nie mówiła mu o swoim strachu. choć to raczej było dość oczywiste. ale nie musiała tego mówić na głos żeby pogorszyć sytuację!
- czy możesz z tym jakoś walczyć? - zapytała - albo czy ja mogę ci jakoś pomóc? - skoro złapał ją za dłoń to zaczęła go miziać kciukiem. to wydawało się dawać dobry efekt!